مشاعرۀ سنّتی

[barg]

آن کیست کاندر رفتنش صبر از دل ما میبرد
ترک از خراسان آمده از پارس یغما می برد


​

 

[MOON.LIGHT]

آن کیست کاندر رفتنش صبر از دل ما میبرد
ترک از خراسان آمده از پارس یغما می برد


​

درآ که در دل خسته توان درآید باز
بیا که در تن مرده روان درآید باز
بیا که فرقت تو چشم من چنان در بست
که فتح باب وصالت مگر گشاید باز

 

[shimikarbordi]

در گوش دلم گفت فلک پنهانی
حکمی که قضا بود ز من می دانی؟
در گردش خویش اگر مرا دست بدی
خود را برهاندمی ز سرگردانی

 

[alireza23]

درآ که در دل خسته توان درآید باز
بیا که در تن مرده روان درآید باز
بیا که فرقت تو چشم من چنان در بست
که فتح باب وصالت مگر گشاید باز

ز عشقت باز طشت از بام افتاد
فرست از بام باز آن نردبان را!
مرا گویند بامش از چه سوی است؟
از آن سویی که آوردند جان را

مولانا(کلیات شمس)

 

[MOON.LIGHT]

ز عشقت باز طشت از بام افتاد
فرست از بام باز آن نردبان را!
مرا گویند بامش از چه سوی است؟
از آن سویی که آوردند جان را

مولانا(کلیات شمس)

اگر يک سو کني زان رخ سر زلف چو سنبل را
ز روي لاله رنگ خود خجالت‌ها دهي گل را

مرا پيش لب لعل تو سربازيست در خاطر
اگر چه پيش روي تو سربازيست کاکل را

 

[alireza23]

اگر يک سو کني زان رخ سر زلف چو سنبل را
ز روي لاله رنگ خود خجالت‌ها دهي گل را

مرا پيش لب لعل تو سربازيست در خاطر
اگر چه پيش روي تو سربازيست کاکل را

اگر تو عاشقی غم را رها کن
عروسی بین و ماتم را رها کن
تو دریا باش و کشتی را برانداز
تو عالم باش و عالم را رها کن

 

[nooshafarin]

اگر تو عاشقی غم را رها کن
عروسی بین و ماتم را رها کن
تو دریا باش و کشتی را برانداز
تو عالم باش و عالم را رها کن

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست
چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

 

[mare]

دیگر تبار تیره انسان برای زیست
محتاج قصه های دروغین خویش نیست
ما ذهن پاک کودک معصوم را
با قصه های پری و جن
و قصرهای نور آلود می کنیم
آیا هنوز هم دلبسته کالسکه زرینی؟
آیا هنوز هم ،
در خواب ناز قصرهای طلایی را
می بینی؟​

 

[*setareh66*]

يار من آن که لطف خداوند يار اوست
بيداد و داد و رد و قبول اختيار اوست

 

[Nilooooo]

تو داري در مقام خود قراري
مويم که در جهان آواره هستم

 

[*setareh66*]

مگر نسيم سحر بوي زلف يار منست
که راحت دل رنجور بي‌قرار منست

 

[Nilooooo]

تويي که بر سر خوبان کشوري چون تاج
سزد اگر همه دلبران دهندت باج

 

[alireza23]

جام پر کن ساقیا! آتش بزن اندر غمان
مست کن جان را که تا اندر رسد در کاروان
از خم آن می که گر سرپوش برخیزد از او
بررود بر چرخ بویش، مست گردد آسمان

 

[at_gh]

ندارم دستت از دامن بجز در خاك و آندم هم
كه بر خاكم روان گردي بگيرد دامنت گردم

 

[*زهره*]

من مانده ام مهجور از او بیچاره و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او در استخوانم می رود

 

[at_gh]

دارم از زلف سياهش گله چندان كه مپرس
كه چنان زو شده ام بي سر و سامان كه مپرس

 

[*زهره*]

ساقی و مطرب ومی جمله مهیاست ولی
عیش بی یار مهیا نشود یار کجاست

 

[at_gh]

تا سر زلف تو در دست نسيم افتادست
دل سودازده از غصه دو نيم افتادست
چشم جادوی تو خود عين سواد سحر است
ليکن اين هست که اين نسخه سقيم افتادست

 

[noshdaroo]

تا سر زلف تو در دست نسيم افتادست
دل سودازده از غصه دو نيم افتادست
چشم جادوی تو خود عين سواد سحر است
ليکن اين هست که اين نسخه سقيم افتادست

تو كز سراي طبيعت نمي روي بيرون
كجا به كوي طريقت گذر تواني كرد
جمال يار ندارد نقاب و پرده ولي
غبار ره بنشان تا نظر تواني كرد
​

 

[MOON.LIGHT]

تو كز سراي طبيعت نمي روي بيرون
كجا به كوي طريقت گذر تواني كرد
جمال يار ندارد نقاب و پرده ولي
غبار ره بنشان تا نظر تواني كرد
​

در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم

کاین چنین رفته‌ست در عهد ازل تقدیر ما

عقل اگر داند که دل دربند زلفش چون خوش است

عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما

 

[noshdaroo]

در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم

کاین چنین رفته‌ست در عهد ازل تقدیر ما

عقل اگر داند که دل دربند زلفش چون خوش است

عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما

از آن رو هست ياران را صفاها با مي لعلش
كه غير از راستي نقشي در آن جوهر نمي گيرد
سر و چشمي چنين دلكش تو گويي چشم از او بردوز
برو كاين وعظ بي معني مرا در سر نمي گيرد
​

 

[MOON.LIGHT]

از آن رو هست ياران را صفاها با مي لعلش
كه غير از راستي نقشي در آن جوهر نمي گيرد
سر و چشمي چنين دلكش تو گويي چشم از او بردوز
برو كاين وعظ بي معني مرا در سر نمي گيرد
​

دل، دولت خرمی ندارد
جان، راحت بی‌غمی ندارد

دردا! که درون آدمی زاد
آسایش و خرمی ندارد

 

[noshdaroo]

دل، دولت خرمی ندارد
جان، راحت بی‌غمی ندارد

دردا! که درون آدمی زاد
آسایش و خرمی ندارد

در ازل پرتو حسنت ز تجلي دم زد
عشق پيدا شد و آتش به همه عالم زد
جلوه اي كرد رخت ديد ملك عشق نداشت
عين آتش شد از اين غيرت و بر آدم زد
​

 

[*زهره*]

در خرابات مغان نور خدا میبینم
این عجب بین که چه نوری ز کجا میبینم

 

[barg]

حافظ

حافظ

سلام!!!!

مست بگذشتی و از حافظت اندیشه نبود
آه اگر دامن حسن تو بگیرد آهم​

 

[noshdaroo]

سلام!!!!

مست بگذشتی و از حافظت اندیشه نبود
آه اگر دامن حسن تو بگیرد آهم​

مزن بر سر نا توان دست زور
که روزی در افتی بپایش چو مور
​

 

[m0nire]

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
زکجا آمده ام آمدنم بهر چه بود
به کجا میروم آخر ننمایی وطنم

 

[at_gh]

مرغ کم حوصله را گو غم خود خور که بر او
رحم آن کس که نهد دام چه خواهد بودن

 

[m0nire]

نام تو را خواند شعری سپید
در غزلستان خیالم دوید
در پی نام تو غزل هست مست
آمد و در خلوت شعرم نشست

 

[at_gh]

تا چه خواهد کرد با ما آب و رنگ عارضت
حاليا نيرنگ نقشی خوش بر آب انداختی
گوی خوبی بردی از خوبان خلخ شاد باش
جام کيخسرو طلب کافراسياب انداختی
هر کسی با شمع رخسارت به وجهی عشق باخت
زان ميان پروانه را در اضطراب انداختی
گنج عشق خود نهادی در دل ويران ما
سايه دولت بر اين کنج خراب انداختی