درفش کاویانی

[*setareh66*]

درفش كاوياني يكي از پرارزش ترين پرچم هاي جـــــــهان است كه از روز افرينش ادمي و خوي شهريگري ( تمدن ) گرفتن ، برافراشــــته شده است. زيرا اين پرچم چندين برتري به تمامي پرچم هاي جهان دارد و قراردادهايي ( امتيازاتي ) كه در ان است در هيچ يك از ديگر پرچــــــــم هاي در سراسر جهان يافت نميشود.​

 

[*setareh66*]

تاریخ نویسان در باره درفش کاویانی چه مینویسند؟

تاریخ نویسان در باره درفش کاویانی چه مینویسند؟

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]" تاریخ تبری" مینویسد که درفش کاویانی از پوست شیر بود و پادشاهان آنرا به زیب و زیور بیاراستند و زر و سیم و گوهر بر آن پوشاندند، آنرا " اختر کاویان" نیز مینامند که جز در کارهای بزرگ نمی آورند و جز برای شاهزاده ای که به کارهای بزرگ فرستاده میشد، بر نمی افراشتند.
مسعودی در " مروج الذهب " آنرا از پوست پلنگ میداند که بر چوبهای بلند می آویختند. او درازیش را دوازده و پهنایش را هشت ارش نوشته است (هر ارش از نوک انگشت تا آرنج دست) .
در " برهان قاطع " و " فرهنگ جهانگیری" آمده است که درفش کاویانی چرمی از پوست پلنگ یا ببر بوده که آهنگران هنگام کار بر میان میبستند و کاوه آهنگر آنرا بر سر نیزه کرد و به نبرد با ضحاک پرداخت.
استاد " اسکارمن" مینویسد که از سنجش سه بن مایه به دست آمده، تخته سنگ کنده کاری شده پمپیی، سکه های دودمان " فرته کاره " و شاهنامه فردوسی چنین برمی آید که درفش کاویانی تکه چرمی پاره چهارگوشی بوده که بر بالای یک نیزه آویخته شده و نوک نیزه از پشت آن بسوی بالا نمودار بوده ست. بر روی این چرم آراسته به پرنیان و ابریشم وگوهرهای ناب، ستاره ای میدرخشیده است. این درفش چهار پره داشته است که در هسته آن دایره کوچکی دیده میشود و دربالای آن همین دایره به چشم میخورد. در بخش پایینی چرم، چهار رشته نوار به رنگهای گوناگون سرخ و زرد و بنفش آویخته شده است که در نوک آنها گوهرهای ناب آویزان میباشند.[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در نمایشگاه باستانی لوور پاریس در بخش ایران کاسه هایی یافت میشوند که در ته آن درفش کاویانی کشیده شده و بر روی آنها نوشته شده است: ۴۶۰۰ سال پیش از زادروز مسیح؛ بدینگونه دست کم کهن بودن درفش کاویانی تا ۶۶۰۰ سال پیش میرد. [/FONT]

 

[*setareh66*]

درفش کاویانی چگونه برپا گردید؟

درفش کاویانی چگونه برپا گردید؟

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]فردوسی توسی استاد سخن و قهرمان سترگ پیکارجوی تاریخ ایران که با قلم منش زخم خورده ایرانیان را مرهم نهاد و درمان کرد و آنها را به منش از دست رفته شان آگاه نمود و به خویشتن خویش برگرداند، از درفش کاویانی بارها از " اختر کاویانی" یاد کرده است و در برپا خیزی " کاوه آهنگر" چگونگی درست شدن آنرا بازگو میکند که چنین است:
پس از آنکه کاوه آهنگر در بارگاه ضحاک ماردوش، به بزرگان بیخرد پیرامون ضحاک میتازد و نامه ای را که آنها برای این خونخوار بیدادگر دستینه (امضا) کرده و او را مردی نیکوکار، نیک سرشت، برجسته و مردمدار شناسانده بودند، از هم میدرد، همراه فرزندش از بارگاه بیرون میرود و به میان توده های به خشم آمده میدود و با پاره کردن پیشبند چرمین خود و بر نیزه کردن آن، پیکاری سهمگین و دشمن کوب را پی میریزد که در این باره فردوسی بزرگ چنین میسراید:[/FONT]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بر او انجمن گشت بازارگاه[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]چو کاوه برون شد ز درگاه شاه [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]جهان را سراسر سوی داد خواند[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]همی بر خروشید و فریاد خواند[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بپوشند هنگام زخم درای [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]از آن چرم کاهنگران پشت پای[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]همانگه ز بازاز برخواست کرد[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]همان کاوه آن بر سر نیزه کرد[/FONT]

 

[*setareh66*]

درفش کاویانی چگونه برپا گردید؟

درفش کاویانی چگونه برپا گردید؟

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]همانطور که در گفتار پیش گفته شد، کاوه بسوی فریدون میشتابد و او را می یابد و به یاری مردم او را پادشاه ایران زمین میخوانند. از اینرو فریدون با رایزنی مردم بر درفش کاویانی برسر نیزه که به جنبش درآورنده مردم پر خروش بود ارج مینهد و آنرا غوته ور در زر وسیم گوهری تابناک میکند:
[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]سراندر کشید و همی رفت راست[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بدانست خود کافریدون کجاست [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بدیدنش آنجا و برخاست غو[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بیامد به درگاه سالارنو[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]به نیکی یکی اختر افکند پی[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]چو آن پوست بر نیزه بردید کی[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]ز گوهر بر و پیکر و زرش بوم [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بیاراست آنرا به دیبای روم[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]همی خواندش کاویانی درفش [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]فروهشت زو سرخ و زرد و بنفش [/FONT]

 

[*setareh66*]

درفش کاویانی چگونه برپا گردید؟

درفش کاویانی چگونه برپا گردید؟

این چرم بی ارزش پیشبند آهنگری، بدینگونه برجسته ترین و بزرگترین پدیده فروزانی میگیرد که بر تارک مینشیند و پرتو می افشاند.
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]از آن پس هر پادشاهی که به تخت مینشیند و تاج شاهی بر سر مینهد به آن سوگند یاد میکند و بر پهنه آن زر و گوهر می افشاند و بر آن ارج بیکران مینهد و آنرا میستاید و بر فراز سر ی افرازد و آنرا نماد شکوهمند آزادی و یکپارجگی و نیرومندی کشور بشمار می آورد:[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]به شاهی به سر بر نهادی کلاه[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]از آن پس هرآنکس که بگرفت گاه [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]برآویختی نو به نو گوهران[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]برآن بی بها چرم آهنگران[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بر آنگونه گشت اختر کاویان [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]ز دیبای پرمایه و پرنیان[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]جهان را ازو دل پر امید ود[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]که اندر شب تیره، خورشید بود[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]همی بودنی داشت اندر نهان[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بگشت اندرین نیز چندی جهان [/FONT]

 

[*setareh66*]

رنگهای درفش کاویانی

رنگهای درفش کاویانی

بررسیها و پژوهشگرهای گسترده نشان میدهد که درفش کاویانی چرم پاره چهارگوشی بوده که بر بالای یک نیزه که نوک آن از پشت نمایان بود، آویزان میشده است. در میان پرچم یک ستاره بزرگ یا چهار پره به چشم میخورد که به چهارگوشه آن پایان میافته است. در بالای آن اختر دیگری یافت میشد که چنبره کوچکی بود.
بدینگونه در درفش کاویانی دو ستاره در میان و بخش بالایی یافت میشده است. در زیر آن در همه گوشه و کنارهایش، رشته نوارهایی که گویی تا پنج تا میرسید، آویزان بوده است که به زر و سیم و گوهرهای تابناک و ناب زیوربندی شده بودند. رشته های آویزان شده بخش زیرین چرم چهارگوش به سه رنگ سرخ و زرد و بنفش آراسته بودند.
فردوسی برگزیدن این سه رنگ را از آن فریدون میداند که خود درفش کاویانی را نیز به زیور و دیبای رومی و ابریشم و پرنیان نیز آذین بندی نمود که در همین باره سراییده است:
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]همی خواندش کاویانی درفش [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]فروهشت ازو سرخ و زرد و بنفش [/FONT]


[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]فردوسی در جایی دیگر نیز به همین سه رنگ انگشت میگذارد و میسراید:[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]ز تابیدن سرخ و زرد و بنفش[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]هوا شد بسان پرند درفش[/FONT]

 

[*setareh66*]

رنگهای درفش کاویانی

رنگهای درفش کاویانی

رنگ سرخ
رنگ سرخ رنگ روز " تیر" سومین روز هفته ایرانیان باستان است که امروز به آن "چهارشنبه" میگویند. " تیر" نام فرشته باران نیز میباشد و به یاری و کوششهای اوست که زمین ازریزش باران بهره مند و کشتزارها و مرغزارها سیراب و سبز و خرم میشوند. این رنگ نماد شکوه و توانایی، خروش و جوشش، پایداری برای پاسداری و نگهبانی از مرز و بوم است.
این رنگ بر روی پرچم کنونی که در زمان قاجاریه با دو رنگ دیگر سپید و سبز که نشانه خانواده بنی امیه و بنی هاشم میباشد، دیده میشود.

رنگ زرد
رنگ زرد رنگ روز " مهر" پایان هفته است که امروز به آن " یکشنبه" میگویند. این روز نام فروغ و روشنایی را با خود دارد، زیرا زادروز " مهر تابناک" میباشد. این رنگ نشان پاکی و نیکخواهی، نمایانگر فر و بزرگی، روشنگر گران منشی و سروری و بازگو گر درخشندگی، فروزش و روشنایی است.

رنگ بنفش
رنگ بنفش رنگ " اورمزد" چهارمین روز هفته است که امروز به آن " پنجشنبه" میگویند. این رنگ نشانه جنگاوری و دلیری و نبرد سرسختانه با دشمن و پیکار در راه آزادی کشور و نگهبانی از یکپارچگی و شکوه آن است .

http://timeroom.blogfa.com

 

[*setareh66*]

منابع ديني ايران درباره درفش ملي :

منابع ديني ايران درباره درفش ملي :

* فروهرهاي نيك تواناي پاك مقدس را ميستاييم كه لشكر بيشمار بيارايند و سلاح به كمر بسته با درفش هاي برافراشته درخشان . ( ايضا در كرده بيست و نه )
* فروهرهاي پاكدين سام گرشاسب دارنده مسلح به گرز را ميســـــتاييم . او را كه براي دشمنان بازوان قوي دارد و با سنگ فراخ و با درفش هاي پهن با درفـــــش هاي گشوده و سرافراز براي مقاومـــــــــت كردن در برابر راهزنان ويران كننده و هولناك ميباشد . ( همان پشت بند صد و سي و نه )​

 

[*setareh66*]

سرنگوني درفش كاوياني به دست تازيان بيابان گرد :

سرنگوني درفش كاوياني به دست تازيان بيابان گرد :

درفش كاوياني كه نماد فر و شكوه ازادي ، سربلنــــدي و بزرگي ايران زمين بود بدبختانه در هزار و چهارصد سال پيش در تازش وحشـــــــيانه تازيان به ايران از دست رستم فرخزاد سپهسالار ارتش ايران زمين بر زمين افتاد و ديگر برافراشـته نشد و اين اندوه بردل افسرده ايران پرستان همچنان برجا ماند .
امروز بسياري ان را به دست فراموشي سپرده اند گروهي از ان ياد برنمي اوردند دسته اي ان را نميشناسند ، برخي بي انگار مانده اند ... كه همه اينها ســـــــــخت درداور و رنج دهنده اند.
درباره سرنگوني درفش كاوياني و ارزش ان بلـــــــــــعمي ( ترجمه تاريخ تبري ) مينويسد :
چون مسلمانان تازي خزينه ملوك عجم غارت كردند ، ان درفش پيش عمرابن خطاب ( كه نفرين پارسيان بر او باد ) بماند. پس فرمود تا ان گوهرها بگشايند و ان پوست بسوختند .​

نيازي به گفتن نيست كه تازيان چه كشتاري از ايرانيان كردند و با اوردن فرهنــــگ بياباني خود به سرزمين مهر و مردمي و نيكي و نيكخواهي ، چه زشتي و بدبـــختي و تبه كاريهايي كه نيافريدند و چگونه روزگار ايران و ايرانــــــي را سياه كردند ، به گونه اي كه پس از يك هزار و چهارصد سال هنوز نتوانسته ايم از چنگ اين خرافات سياه و از چنگ تازيان و تازي صفتان رهايي يابيم.
​

 

[*setareh66*]

درفش کاویانی

 

[nooshafarin]

مرسی ستاره جان
امروز یه مطلب جالبی خوندم از آقای غیاث آبادی... روز اول نوروز تو مزارشریف جشن برافراشتن درفش کاویانی رو تو یه دشت پر از گلای شقایق برگزار میکنن اسمشم میلۀ (جشن) گل سرخ هست... در مورد شباهت گل شقایق با درفش کاویانی :
" توجه به جزییات این گل نشان میدهد که گل لاله یا شقایق با سه ویژگی به آیین برافراشتن درفش در مزارشریف شباهت دارد. نخست اینکه این گل از سه رنگ تشکیل شده : گلبرگها به رنگ سرخ / انتهای گلبرگها به رنگ بنفش / پرچم ها به رنگ زرد ؛ دوم آنکه دهها پرچم میانۀ گل به دور میلۀ مرکزی بلند آن گرد آمده اند همانند گرد آمدن درفشهای نمایندگان ایرانی بر پیرامون درفش کاویانی ؛ سوم آنکه گل شقایق تنها بصورت خودرو و در دشتهای آزاد می روید و هیچگاه نمیتوان آنرا در اسارت نگهدای کرد، زیرا حتی در بهترین شرایط نگهداری به سرعت میپژمرد. به این سبب این گل نماد آزادگی ست و درفش کاویانی نیز نشان و نماد آزادگی خوانده می شود. "
برام جالب بود گفتم اینجا بذارمش

 

[*setareh66*]

مرسی ستاره جان
امروز یه مطلب جالبی خوندم از آقای غیاث آبادی... روز اول نوروز تو مزارشریف جشن برافراشتن درفش کاویانی رو تو یه دشت پر از گلای شقایق برگزار میکنن اسمشم میلۀ (جشن) گل سرخ هست... در مورد شباهت گل شقایق با درفش کاویانی :
" توجه به جزییات این گل نشان میدهد که گل لاله یا شقایق با سه ویژگی به آیین برافراشتن درفش در مزارشریف شباهت دارد. نخست اینکه این گل از سه رنگ تشکیل شده : گلبرگها به رنگ سرخ / انتهای گلبرگها به رنگ بنفش / پرچم ها به رنگ زرد ؛ دوم آنکه دهها پرچم میانۀ گل به دور میلۀ مرکزی بلند آن گرد آمده اند همانند گرد آمدن درفشهای نمایندگان ایرانی بر پیرامون درفش کاویانی ؛ سوم آنکه گل شقایق تنها بصورت خودرو و در دشتهای آزاد می روید و هیچگاه نمیتوان آنرا در اسارت نگهدای کرد، زیرا حتی در بهترین شرایط نگهداری به سرعت میپژمرد. به این سبب این گل نماد آزادگی ست و درفش کاویانی نیز نشان و نماد آزادگی خوانده می شود. "
برام جالب بود گفتم اینجا بذارمش

سپاس عزیز دلم...خیلی یلی جالب بود...
خدایش افغانیا شعورشون در پاسداشت فرهنگ کهنشون خیلی بالاتر از ایرانیاست...
برای منم خیلی جالب بود...ممنون...