تک بیتی های ناب وپرمعنا

[maryam_22]

با چنين صورت كه از معني پر است
سخت بيمعني بود صورتگري

 

[eksir]

صفائي بود ديشب با خيالت خلوت ما را

ولي من باز پنهانی، ترا هم آرزو كردم

 

[mahyam68]

من از روییدن خار سر دیوار دانستم
که ناکس کس نمیگردد بدین بالا نشینی ها

 

[mahyam68]

هر آنکسی که درین حلقه نیست زنده به عشق
بر او نمرده به فتوای من نماز کنید

 

[raha]

ابر آمد و باز بر سبزه گریست
بی باده گلرنگ نمیباید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزه خاک ما تماشاگه کیست؟

 

[ni_rosa_ce]

الهی باشی و بسیار باشی

بشرط آنکه با ما یار باشی

 

[eksir]

تا نباشد این جدایی ها کس نداندقدر یاران را
کویــر خشک میــدانـــد بــهای قـطــره باران را​

 

[eksir]

شعله‌اي خواست به مهماني خاشاك اجازت
گفت در من نتوان يافت مرا گر تو بيايي​

 

[eksir]

شب وصل است، كنون دامن او محكم دار
پاس ناموس ادب وقت دگر خواهي داشت​

 

[eksir]

شد عمر تمام و، ناتماميم هنوز
صدبار بسوختيم و، خاميم هنوز​

 

[ranalean]

گر نگهدار من آنست که من می دانم​

شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد


​

 

[eksir]

گرگ ها همراه و انسان ها غریب​

با که باید گفت این حال عجیب؟​

 

[maryam_22]

از بس که کوته است و سیه زلف یار من
گویی که روز من بود و روزگار من

 

[meddler]

از بس که کوته است و سیه زلف یار من
گویی که روز من بود و روزگار من

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست
گاهی بهانه ایست که قربانی ات کنند

 

[meddler]

زلیخا مرد از این حسرت که یوسف گشت زندانی
چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی

 

[mahyam68]

سرایی را که صاحب نیست ویرانیست معمارش
دل بی عشق می گردد خراب اهسته اهسته

 

[ranalean]

خشت اول چون نهد معمار کج

تا ثریا میرود دیوار کج​

 

[ranalean]

رفتن همیشه راه رسیدن نبوده است

گاهی مسیر جاده به بن بست میرود​

 

[eksir]

ترسم ای مرگ نیایی تو و من پیر شوم
آنقدر زنده بمانم که ز جان سیر شوم​

 

[eksir]

از آتش فراغت،شرحی شنیده بودم
لیکن درون آتش خود را ندیده بودم

 

[eksir]

سالها رفت و ز یادم نرود دوست هنوز
تا چه کردم که مرا دشمن جان اوست هنوز

 

[eksir]

کف پا به هر زمینی که رسد تو نازنین را
به لب خیال بوسم همه عمر آن زمین را

 

[eksir]

ای دیر به دست آمده بس زود برفتی
آتش زدی اندر من و چون دود برفتی

 

[eksir]

تا نباشد این جدایی ها کس نداندقدر یاران را
کویــر خشک میــدانـــد بــهای قـطــره باران را

 

[mahyam68]

هر که ویران کرد ، ویران شد در این آتش سرا
هیزم اول پایه سوزاندن خود را گذاشت

 

[mahyam68]

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما​

 

[eksir]

گر به قسمت قانعی بیش و کم دنیا یکیست
تشنه چون یک جرعه خواهد کوزه و دریا یکیست

 

[eksir]

در طواف شمع می گفت این سخن پروانه ای

سوختم زین آشنایان ای خوشا بیگانگی
​

 

[eksir]

در گفتن عيب دگران، بسته زبان باش

از خوبي خود، عيب نماي دگران باش ​

 

[eksir]

در خور مستي ما، رطل و خم و ساغر نيست

ما از آن باده كشانيم ، كه دريا زده‌ايم ​