سلام....
يك نگاه به تايپك ها بندازيد ......يه نگاه به صفحه مشخصات بچه هاي باشگاه بندازيد مي بينيد كه بچه ها اكثرا!!! با چه احترامي با هم صحبت مي كنن ....درد دل مي كنن...از دلتنگياشون مي گن از ازدواج از معياراشون از آرزوهاشون از درساشون.....
وقتي آدميزاد!! اينا رو مي بينه يه فكري يخورده قلقلكش ميده!!! اي كاش تو عالم واقع هم يه جاهايي بود كه مي شد اينطوري حرف زد بهدون اينكه آخرش كار به جاهاي باريك اعمال سريه!!! بكشه...بدون اينكه آخرش كار به گلاويز شدن بكشه!!!
خب البته همونطور كه سل خودشو بصورت كهير جلدي نشون ميده!! اين آرزو هم خودشو گاها بصورت تايپكاي قرار ملاقات كه مي خوان بچه ها همديگرو تو عالم واقعي ديدار كنن....ولي اين ممكن نخواهد بود چرا؟..........
چون ما ...هيچكدام از ما وجود نداريم ما فقط يه مشت صفر و يكيم....فقط يه مشت صفر ويك!!!!!!
وجود که داریم 100% وجود داریم ولی اینجوری راحت تر می تونی دردو دل کنی می دونی چرا ؟
مثلا خودم اصولا سعی میکنم با دوستام دردو دل نکنم چون می زنن تو ذوق آدم یا بعدا بر علیه تو استفاده می کنن
به هر حال ما هممون دوست داریم با کسی دردو دل کنیم این هم هیچ ربطی به وجو د داشتن یا نداشتن ما نداره
مثلا خودت آق مدیر اگه دوست داری برو دردو دلاتو یا این حرفایی که تو تاپیکایی که اینجا می نویسی توی دنیای واقعی بگو ببین مردم چقد ازت استقبال گرمی می کنن واقعا نمی شه
من وجود دارم چون واقعا وقتی میام اینجا پر احساسم وقتی با بچه ها دعوام می شه حس ناراحتی دارم یا وقتی یکی بهم توهین می کنه ناراحت می شم یا اینکه اگه یکی با هام دوست باشه منم همون حسو دارم