elnaz gol
عضو جدید
آدمی دل به داشتن و خواستن بسته است ، آرزو و آمال بزرگ او را زنده نگه می دارد و دل به آرزوهای بزرگ خود می بندد ، با آرزوهای خود به خواب می رود و با حسرت های خود از خواب بر می خیزد .گاه با اینکه آرزویی را محال می داند ولی رویایش را چاره دل خود می داند و خیال آن را در سر می پروراند .زندگی به مانند صحنه یک پازل ، با قطعات تقریباً و به ظاهر همانند است ،به دور هم جمع شده ایم و پازل زندگی را با هم حل میکنیم ، هر کسی تکه ایی از مجموعه قطعات بر می دارد و در صحنه پازل خودش قرار میدهد چه درست و چه نادرست ، قطعه را برداشته ، قطعه برداشته شده کمتر فرصت بازگشتن به جمع قطعات نچیده را می یابد تا دوباره انتخاب شود .
mohandes.bloghaa.com
http://1mohandes.bloghaa.com/files/2012/05/پازل.jpg
قانون نانوشته این بازی گروهی این است : قطعه را که برداشتی شاید به تو فرصت برگرداندن آن داده نشود پس در جای گذاری قطعات پازل زندگی ات دقت کن.پس اولین انتخاب شاید آخرین انتخاب شود و این سخت ترین و تلخ ترین قسمت ماجرای پازل زندگی است .شاید بتوانی تکه ای را در جایی قرار دهی ،شاید به ظاهر و در نگاه اولیه مشکلی نداشته باشد ولی اگر از بخت بد قطعه در جای واقعی خودش نباشد برای همیشه صحنه پازل زندگی ات یکدست نخواهد شد ، نه تنها آن تکه در جای خودش نبوده و نیست بلکه حتی تکه های بعدی پازل زندگی ات هم از آن تاثیر می گیرند تورا متاثر می کنند ولی اکثرا چاره ایی برای جبران و تکرار نمیابی و به بد بیاری خود لعنت می فرستی ،گاهی تنها کاری که باید می کردی دیدن تکه های بیشتری از آن بود ، شاید گاهی حداقل کار ممکن که باید می کردیم این بوده که دقت بیشتری کنیم و به آنچه که در همان نگاه اول میبینیم اعتماد نکنیم …ولی در نهایت ما می مانیم و پازلی که چند جایش با اشتباهات ما لنگ می زندنه … به دل نمی نشیند این پازل …mohandes.bloghaa.com
