گفتگوهای تنهایی
- شروع کننده موضوع سرمد حیدری
- تاریخ شروع
- وضعیت
نمی دانی چه دردی دارد وقتی حالم در واژه ها هم نمی گنجد !
مثل یک سکوت تلخ چه ساده باختم میان بی توجهی های تو …
این که عادلانه نیست
من ، مدام دست تو را بگیرم
تو ، مدام مرا دست کم بگیری !
من ، مدام دست تو را بگیرم
تو ، مدام مرا دست کم بگیری !
بعضی وقت ها چیزی می نویسی از دلت
برای یک نفر !
اما دلت می گیرد ،
چشمانت پر از اشک می شود ،
قلبت خالی می شود ،
وقتی یادت می آید ،
همه آن را می خوانند و می پسندند ،
جز همان یک نفر …!
برای یک نفر !
اما دلت می گیرد ،
چشمانت پر از اشک می شود ،
قلبت خالی می شود ،
وقتی یادت می آید ،
همه آن را می خوانند و می پسندند ،
جز همان یک نفر …!
ابتــدا ” شُمــ ـا ” بـــود
بعـــد ” عزیــ ـز دلــ َـﭞ ” شـــد
و امـــروز دوبــاره ” شُمــ ـا ” شـده
درســﭞ مثــل وقتے ﮐﮧ خوابـــ مے بینے و
صبحــ بـــاز مے گردے سر جـــاے ِ اولـــــ ـﭞ …
بعـــد ” عزیــ ـز دلــ َـﭞ ” شـــد
و امـــروز دوبــاره ” شُمــ ـا ” شـده
درســﭞ مثــل وقتے ﮐﮧ خوابـــ مے بینے و
صبحــ بـــاز مے گردے سر جـــاے ِ اولـــــ ـﭞ …
من
تصوراتم از تو
با ” کــــــــاش ” گره خورده
تـــو ،
توقعاتت از من
با ” بایـــــــــد”
تصوراتم از تو
با ” کــــــــاش ” گره خورده
تـــو ،
توقعاتت از من
با ” بایـــــــــد”
منطقی حرف زدن با بعضی ها،
حتی از پوشیدن دمپایی انگشتی با جوراب هم سخت تره !
حتی از پوشیدن دمپایی انگشتی با جوراب هم سخت تره !
بــــرای ِ هــر کـس کـه رفــتـنی سـت ،
فــــقـط بــــایــــد ..
کنــــار ایــستــاد ..
و ..
راه بـــــاز کـــــرد !
بــه هـمـیـن ســـادگــــی !
فــــقـط بــــایــــد ..
کنــــار ایــستــاد ..
و ..
راه بـــــاز کـــــرد !
بــه هـمـیـن ســـادگــــی !
نگران اشک هایم نباش !
از لبخندم بترس که معنایش اشک های فردای توست …
از لبخندم بترس که معنایش اشک های فردای توست …
ای همه ی دل های پاکی که در روشنی به دنبال حقیقتید!حقیقت اینجاست! در تاریکی!در تاریکی های بی شمار جستجوهامان!در نمی دانم ها...سبک بال از هر می دانم حقیری که بار دلم شده بود,حالا دیگر هیچ نمی دانستم!نقطه ی ذوبم کجاست؟در کدام تقاطع؟نمی دانستمو چه لذت بخش است اعتراف صادقانه ی نمی دانم!عروسم می شوی؟
t@hi
عضو جدید
خیلی زیبا بود
بی نهایت
در روزگاری که “سلام” و “خداحافظ” فرقی با هم ندارند
نه ماندن کسی حادثه ست نه رفتنِ کسی فاجعه !
.
نه ماندن کسی حادثه ست نه رفتنِ کسی فاجعه !
.
t@hi
عضو جدید
اینجا فقط تو را از نوشته هایت ” می بینند “…
درست دیده ای ، فقط “خوانده” میشوی بی آنکه بشناسند تو را …
درست دیده ای ، فقط “خوانده” میشوی بی آنکه بشناسند تو را …
خداحافظ نگو وقتی هنوز درگیر چشماتم
خداحافظ نگو وقتی تا هر جا باشی همراتم
تو اون گرمای خورشیدی که میری رو به خاموشی
نمی دونی چقد سخته شبِ سرد فراموشی
شبی که کوله بارت رو میون گریه می بستی
یه احساسی به من می گفت هنوزم عاشقم هستی
خداحافظ نگو وقتی هنوز درگیر چشماتم
خداحافظ نگو وقتی تا هر جا باشی همراتم
چرا حالت پریشونه چرا مایوس و دل سردی
خداحافظ نگو وقتی هنوزم میشه برگردی
تو یادت رفته اون روزا یکی تنها کست میشد
خداحافظ که می گفتی خدا دلواپست میشد
خداحافظ نگو هنوز درگیر چشماتم
خداحافظ نگو تا هر جا باشی همراتم
خداحافظ نگو
خداحافظ نگو وقتی تا هر جا باشی همراتم
تو اون گرمای خورشیدی که میری رو به خاموشی
نمی دونی چقد سخته شبِ سرد فراموشی
شبی که کوله بارت رو میون گریه می بستی
یه احساسی به من می گفت هنوزم عاشقم هستی
خداحافظ نگو وقتی هنوز درگیر چشماتم
خداحافظ نگو وقتی تا هر جا باشی همراتم
چرا حالت پریشونه چرا مایوس و دل سردی
خداحافظ نگو وقتی هنوزم میشه برگردی
تو یادت رفته اون روزا یکی تنها کست میشد
خداحافظ که می گفتی خدا دلواپست میشد
خداحافظ نگو هنوز درگیر چشماتم
خداحافظ نگو تا هر جا باشی همراتم
خداحافظ نگو
گاهی ...
بــایـد بــه "فــــاصله ها" خـوش آمـد بگوییم !
شــایـد آمـده انــد ...
تــا بخشی از "حـــماقـت هـایــمان" را ، جبـــــران کنــــند!!!
دردهاي من
جامه نيستند
تا ز تن درآورم
«چامه و چكامه» نيستند
تا به رشته‌ي سخن درآورم
نعره نيستند
تا ز ناي جان برآورم
دردهاي من نگفتني
دردهاي من نهفتني است
دردهاي من
گرچه مثل درد مردم زمانه نيست
درد مردم زمانه است
مردمي كه چين پوستينشان
مردمي كه رنگ روي آستينشان
مردمي كه نام‌هايشان
جلد كهنه‌ي شناسنامه‌هايشان
درد مي‌كند
من ولي تمام استخوان بودنم
لحظه‌هاي ساده‌ي سرودنم
درد مي‌كند
انحناي روح من
شانه‌هاي خسته‌ي غرور من
تكيه‌گاه بي‌پناهي دلم شكسته است
كتف گريه‌هاي بي‌بهانه‌ام
بازوان حس شاعرانه‌ام
زخم خورده است
دردهاي پوستي كجا؟
درد دوستي كجا؟
درد، حرف نیست
درد، نام دیگر من است
من چگونه خویش را صدا کنم؟
((قیصرامین پور))
جامه نيستند
تا ز تن درآورم
«چامه و چكامه» نيستند
تا به رشته‌ي سخن درآورم
نعره نيستند
تا ز ناي جان برآورم
دردهاي من نگفتني
دردهاي من نهفتني است
دردهاي من
گرچه مثل درد مردم زمانه نيست
درد مردم زمانه است
مردمي كه چين پوستينشان
مردمي كه رنگ روي آستينشان
مردمي كه نام‌هايشان
جلد كهنه‌ي شناسنامه‌هايشان
درد مي‌كند
من ولي تمام استخوان بودنم
لحظه‌هاي ساده‌ي سرودنم
درد مي‌كند
انحناي روح من
شانه‌هاي خسته‌ي غرور من
تكيه‌گاه بي‌پناهي دلم شكسته است
كتف گريه‌هاي بي‌بهانه‌ام
بازوان حس شاعرانه‌ام
زخم خورده است
دردهاي پوستي كجا؟
درد دوستي كجا؟
درد، حرف نیست
درد، نام دیگر من است
من چگونه خویش را صدا کنم؟
((قیصرامین پور))
sorood parnian
کاربر بیش فعال
تو که فهمیدی اشتباه ادیسون را ...
به رویش نیاور
بــاران / رسانا نیست !
"هومن شریفی"
به رویش نیاور
بــاران / رسانا نیست !
"هومن شریفی"
- وضعیت
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم) | ادبیات | 122 | |
|
کوچه های تنهایی | ادبیات | 6180 | |
|
((**++ تشکر از تنهایی کاربری که شایسته تشکر است ++**)) | ادبیات | 52 |
Similar threads
-
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم)
- شروع شده توسط حمید...HaMiD
- پاسخ ها: 122
-
-