خودتو با یه شعر وصف کن...!

[باران بهاری]

غم غروب و غم غربت وطن بی تو
نماز شام غریبان که گفته اند این است

 

[کافر خداپرست]

نماز شام غريبان چو گريه آغازم
به مويه‌هاي غريبانه قصه پردازم

به ياد يار و ديار آن‌چنان بگريم زار
که از جهان ره و رسم سفر براندازم

من از ديار حبيبم نه از بلاد غريب
مهيمنا به رفيقان خود رسان بازم

 

[گلابتون]

من چه ميدانم سر انگشتش چه كرد
در ميان خرمن گيسوي من
آنقدر دانم كه اين آشفتگي
زان سبب افتاده اندر موي من

 

[russell]

در این عالم به چه کار مشغولی ؟ همه چیز چه مهیا ،
که آفریدگار کار تمام کرده ،
و رهایی ات چه مطلوب ،
بدین ره گام نه .... سفر آغاز کن .... به پایانش رسان ....
که به غم خوردن و تشویش ، ره دگرگون نشود
و تنها نابسامانت بسازد بی امان ...!!!


گوته

 

[* فریبا *]

چه کسم من چه کسم ؟
من که بسی وسوسه مندم
گه از آن سوی کشندم گه از این سوی برندم

 

[Baran*]

من در آیینه رخ خود دیدم و به تو حق دادم
آه می بینم ، می بینم
تو به اندازه ی تنهایی من خوشبختی
من به اندازه ی زیبایی تو غمگینم

 

[کافر خداپرست]

خنده‌اي کو که به دل انگيزم؟!
قطره‌اي کو که به دريا ريزم؟!
صخره‌اي کو که بدان آويزم؟!

مثل اين است که شب نمناک است
ديگران را هم غم هست به دل،
"غم من ليک، غمي غمناک است!"

 

[محـسن ز]

آه چقدر ثانیه ها نامردند
گفته بودند که بر می گردند
رفتند و پس از رفتنشان
بی جهت عقربه ها می گردند
کنون با بار پیری آرزومندم
کاش خاطره ها برگر دند

 

[گلابتون]

من كه پشت پا زدم به هر چه هست و نيست
تا كام او ز عشق خود روا كنم
لعنت خدا بمن اگر بجز جفا
زين سپس به عاشقان با وفا كنم​

 

[valkano سبز]

گر همچو من افتاده اين دام شوي
اي بس كه خراب باده و جام شوي


ما عاشق و رند و مست و عالم سوزيم
با ما منشين و گرنه بد نام شوي

 

[Dr ehsan]

چه کسم من چه کسم ؟
من که بسی وسوسه مندم
گه از آن سوی کشندم گه از این سوی برندم

نشنیده بودم. خوندم فکر کردم نو هست. خوشم آمد. گشتم پیدا کردم. از مولاناست در دیوان شمس!
خیلی قشنگ بود ممنون
چه کسم من چه کسم من که بسی وسوسه مندم

گه از آن سوی کشندم گه از این سوی کشندم​

ز کشاکش چو کمانم به کف گوش کشانم

قدر از بام درافتد چو در خانه ببندم​

مگر استاره چرخم که ز برجی سوی برجی

به نحوسیش بگریم به سعودیش بخندم​

به سما و به بروجش به هبوط و به عروجش

نفسی همتک بادم نفسی من هلپندم​

نفسی آتش سوزان نفسی سیل گریزان

ز چه اصلم ز چه فصلم به چه بازار خرندم​

نفسی فوق طباقم نفسی شام و عراقم

نفسی غرق فراقم نفسی راز تو رندم​

نفسی همره ماهم نفسی مست الهم

نفسی یوسف چاهم نفسی جمله گزندم​

نفسی رهزن و غولم نفسی تند و ملولم

نفسی زین دو برونم که بر آن بام بلندم​

بزن ای مطرب قانون هوس لیلی و مجنون

که من از سلسله جستم وتد هوش بکندم​

به خدا که نگریزی قدح مهر نریزی

چه شود ای شه خوبان که کنی گوش به پندم​

هله ای اول و آخر بده آن باده فاخر

که شد این بزم منور به تو ای عشق پسندم​

بده آن باده جانی ز خرابات معانی

که بدان ارزد چاکر که از آن باده دهندم​

بپران ناطق جان را تو از این منطق رسمی

که نمی‌یابد میدان بگو حرف سمندم​

 

[باران بهاری]

بگذرشبی به خلوت این همنشین درد
تا شرح آن دهم که غمت با دلم چه کرد

خون می رود نهفته از این زخم اندرون
ماندم خموش و آه که فریاد داشت درد

 

[ie student]

هماي اوج سعادت به دام ما افتد

اگر تو را گذري بر مقام ما افتد...​

 

[secret_f]

من از چشمان خود آموختم رسم رفاقت را
که هر عضوی به درد آید به جایش دیده می گرید...

 

[محـسن ز]

منم آن شمع دل افروخته یارب مددی
که دگر بار شب آشفته شد و باد گرفت
سایه ما کشته عشقیم که این شیرین کام
مصلحت را مدد از تیشه فرهاد گرفت

 

[arghavan.z]

شاید این شعر بتونه بگه چی تو دلمه الان......:
این شعرو خیلی دوست دارم...

سالها رو در روی رؤیا و رایانه زمزمه کردم
و کسی صدای مرا نشنید!
تنها چند سایه ی سر براه،
همسایه ی صدای من بودند!
گفتم: دوستی و دشمنی را با یک دال ننویسید!
گفتم: کتاب ِ تربیت ِ سگ و تربیت ِ کودک را
در یک قفسه نگذارید!
گفتم: دهاتی حرف ِ بدی نیست!
گفتم : تمام این سالها
صادق و سهراب برادر بودند
می شود صدای پای آب را،
از پس ِ پرچین ِ نیلوفر پوش بوف کور شنید!
هرگز حرفهای قشنگ نگفتم!
نگفتم: چرا در قفس همسایه ها کرکس نیست!
کبوتر و کرکس را در آسمان می خواستم!
گفتم: قفسها را بشکنید
و با نرده های نازکش قاب ِ عکس بسازید!
و جواب ِ این همه حرف،
سنگ و ریسه و دشنام بود!
ولی، این خط! این نشان!
یک روز دری به تخته می خورد!
باد قاصدکی می آورد،
که عطر ِ آفتاب و آرزوهای مرا می دهد!
این خط ! این نشان!
یک روز همه دهاتی می شویم،
سقفهای سیمان و سنگ را رها می کنیم
و کنار ِ سادگی چادر می زنیم!
این خط ّ این نشانّ
یک روز دبستان بی ترکه و ستاره بی هراس می شودّ
کبوترها و کرکس ها،
در لوله های خالی توپ تخم می گذارند
و جهان از صدای ترقه خالی می شود!
یک روز خورشید پایین می اید،
گونه زمین را می بوسد
و آسمان ِ آرزوهای من،
آبی می شود!
باور نمی کنی؟
این خط!
این نشان! ?

(یغما گلرویی)...........

 

[باران بهاری]

حال از دهان دوست شنیدن چه خوش بود
یا از دهان آنکه شنید از دهان دوست

گر دوست،بنده را بکشد یا بپرورد
تسلیم از آن ِبنده و فرمان از آن ِدوست

 

[cute]

نفس که می کشم انگار درد می بلعم
چقدر کم شده اینجا هوا چکار کنم

 

[russell]

شادمانی چگونه در ما راه خواهد یافت
اگر در پی دوری گزیدن از غم باشیم .......
درد و رنج هنگامی درمان می کند
که در انتظار آن نیستیم ......

هایدگر :متفکر چونان شاعر

 

[کافر خداپرست]

فرييييييييييييييييياد!

فرييييييييييييييييياد!

خفته‌اند اين مهربان هم‌سايگانم شاد در بستر
صبح از من مانده برجا مشتِ خاکستر؛

واي! آيا هيچ سر بر مي‌کنند از خواب
مهربان هم‌سايگانم از پي امداد؟

سوزدم اين آتش بي‌دادگر بنياد
مي‌کنم فرياد، اي فرياد! اي فرياد!
(اشک)

 

[valkano سبز]

برو اي عقل نگو عشق چنين است و چنان
پادشاه است و بر او چون و چرا مينشود

 

[secret_f]

نه چندان بزرگم که کوچک بیابم خودم را
نه آنقدر کوچک که خود را بزرگ
گریز از میانمایگی آرزویی بزرگ است.
(خدا قیصر امین پور رو بیامرزه)

 

[comudf]

در آينه ي من آب زندگاني / از آن شيرين دهن پاكيزه تر نيست

 

[Baran*]

من اكنون احساس مي كنم،​

بر تل خاکستري از همه آتش ها و اميدها و خواستن هايم،​

تنها مانده ام​

 

[Aseman Etemaad]

بی زبانی بد زبانم کج نوردی راست گویم
سست عزمم زود رنجم دیر جوشم سخت گیرم........

 

[mohammadjavaad]

0

0

من ان سرو نازحسنم که خوش میروم به ناز
عشاق را به ناز من هر لحظه صد نیاز
با اندکی دخل و تصرف

 

[mohammadjavaad]

2

2

من ان گلبرگ مغرورم که میمیرم ز بی ابی
ولی با خفت و خواری پی شبنم نمی گردم.

 

[محـسن ز]

حلاج وشانیم که از دار نترسیم
مجنون صفتانیم که در عشق خداییم
ترسیدن ما همه از بیم بلا بود
اکنون ز چه ترسیم که در عین بلا ییم

 

[karo7]

از نگفته ها، از نسروده ها پرم
از اندیشه های ناشناخته و
اشعاری که بدان ها نیندیشیده ام.
عقده اشک من درد پری، درد سرشاری است. و باقی ناگفته ها سکوت نیست، ناله ئی ست.

شاملو

 

[k_siroos]

من آن موجم که آرامش ندارم

به آسانی سر سازش ندارم

همیشه در گریز و در گذارم

نمی مانم به یک جا بی قرارم ...