به فرآیند تعیین نسبت اجزای بتن، طرح اختلاط بتن گفته می شود، به نحوی که بتن تولید شده، تا حد امکان مقرون به صرفه باشد و الزامات مورد نیاز را تامین کند. در این مقاله، به صورت گام به گام، با روش طرح اختلاط بتن آشنا خواهید شد، پس در ادامه با ایران عمران همراه شوید.
الزاماتی که طرح اختلاط بتن باید تامین کند، معمولا مقاومت فشاری، کارایی و دوام می باشند. تعیین نسبت اجزای بتن بر اساس روابط تجربی انجام می شود. طرح اختلاط بتن به مفهوم فرآیندی است که طی آن ترکیب مناسب اجزای بتن، طبق مشخصات فنی داده شده، تعیین می گردد. ساز و کار طرح مخلوط پیچیده است، زیرا با تغییر دادن یک متغیر ممکن است خواص بتن به صورت متضاد تحت تاثیر قرار بگیرد. به عنوان مثال، افزودن آب به مخلوط بتن با کارایی کم، ممکن است روانی را افزایش دهد اما مقاومت را کم کند. در حقیقت، کارایی از دو مولفه تشکیل شده است که شامل روانی (آسانی در جاری شدن) و چسبندگی (مقاومت در مقابل جداشدگی ذرات) می باشد که وقتی به مخلوط آب افزوده می شود، ممکن است این دو مشخصه، عملکردی مخالف یکدیگر نشان دهند. بنابراین، طرح اختلاط بتن، هنر متعادل کردن این اثرهای متضاد است. بسیاری از مهندسین، از اینکه نمی توان طرح مخلوط بتن را بر اساس یک سری روابط و محاسبات عددی انجام داد، احساس ناخسنودی می کنند اما با درک صحیح اصول و با کمی تجربه می توان به هنر طرح اختلاط بتن مسلط شد.
در طرح اختلاط ممکن است معیارهای دیگری مانند كاهش جمع شدگی، خزش و … در نظر گرفته شود. هر چند تاكنون تلاش زيادی در خصوص جنبه های نظری طرح مخلوط انجام شده است اما هنوز از روش های تجربی استفاده مي شود. به عبارت ديگر، روش های طرح مخلوط برای انتخاب اوليه نسبت ها مفيد می باشند، اما برای تعيين نسبت نهايی نياز به ساخت مخلوط های آزمايشی و تنظيم نسبت ها وجود دارد. روابط تجربی، به طور معمول به عنوان راهنما مورد استفاده قرار می گيرند و مخلوط های آزمايشی بر اساس اين روابط ساخته می شوند. در صورت مغاير بودن مشخصه بتن تازه و سخت شده مخلوط های آزمايشی با مشخصه مورد نظر، بايد در طرح مخلوط تجديد نظر به عمل آيد. در روش ارائه شده به عنوان روش ملی طرح مخلوط بتن، تطابق با استاندارد سنگدانه های بتن (استاندارد ملی ايران به شماره 302) و همچنين آيين نامه بتن ايران و ويژگی های سيمان پرتلند (استاندارد ملی ايران به شماره 389)، در نظر گرفته شده است.
قابل ذكر است كه روش ارائه شده به عنوان راهنمای اوليه طرح مخلوط بتن به كار می رود و بايد مخلوط های آزمايشی در آزمايشگاه و همچنين مطابق با شرايط كارگاه ساخته شوند و پس از بررسی نتايج مقاومت فشاری و ديگر الزامات طرح، نسبت های مخلوط، نهايی گردند.
ادامه این مقاله را از لینک زیر بخوانید:
آموزش طرح اختلاط بتن
الزاماتی که طرح اختلاط بتن باید تامین کند، معمولا مقاومت فشاری، کارایی و دوام می باشند. تعیین نسبت اجزای بتن بر اساس روابط تجربی انجام می شود. طرح اختلاط بتن به مفهوم فرآیندی است که طی آن ترکیب مناسب اجزای بتن، طبق مشخصات فنی داده شده، تعیین می گردد. ساز و کار طرح مخلوط پیچیده است، زیرا با تغییر دادن یک متغیر ممکن است خواص بتن به صورت متضاد تحت تاثیر قرار بگیرد. به عنوان مثال، افزودن آب به مخلوط بتن با کارایی کم، ممکن است روانی را افزایش دهد اما مقاومت را کم کند. در حقیقت، کارایی از دو مولفه تشکیل شده است که شامل روانی (آسانی در جاری شدن) و چسبندگی (مقاومت در مقابل جداشدگی ذرات) می باشد که وقتی به مخلوط آب افزوده می شود، ممکن است این دو مشخصه، عملکردی مخالف یکدیگر نشان دهند. بنابراین، طرح اختلاط بتن، هنر متعادل کردن این اثرهای متضاد است. بسیاری از مهندسین، از اینکه نمی توان طرح مخلوط بتن را بر اساس یک سری روابط و محاسبات عددی انجام داد، احساس ناخسنودی می کنند اما با درک صحیح اصول و با کمی تجربه می توان به هنر طرح اختلاط بتن مسلط شد.
در طرح اختلاط ممکن است معیارهای دیگری مانند كاهش جمع شدگی، خزش و … در نظر گرفته شود. هر چند تاكنون تلاش زيادی در خصوص جنبه های نظری طرح مخلوط انجام شده است اما هنوز از روش های تجربی استفاده مي شود. به عبارت ديگر، روش های طرح مخلوط برای انتخاب اوليه نسبت ها مفيد می باشند، اما برای تعيين نسبت نهايی نياز به ساخت مخلوط های آزمايشی و تنظيم نسبت ها وجود دارد. روابط تجربی، به طور معمول به عنوان راهنما مورد استفاده قرار می گيرند و مخلوط های آزمايشی بر اساس اين روابط ساخته می شوند. در صورت مغاير بودن مشخصه بتن تازه و سخت شده مخلوط های آزمايشی با مشخصه مورد نظر، بايد در طرح مخلوط تجديد نظر به عمل آيد. در روش ارائه شده به عنوان روش ملی طرح مخلوط بتن، تطابق با استاندارد سنگدانه های بتن (استاندارد ملی ايران به شماره 302) و همچنين آيين نامه بتن ايران و ويژگی های سيمان پرتلند (استاندارد ملی ايران به شماره 389)، در نظر گرفته شده است.
قابل ذكر است كه روش ارائه شده به عنوان راهنمای اوليه طرح مخلوط بتن به كار می رود و بايد مخلوط های آزمايشی در آزمايشگاه و همچنين مطابق با شرايط كارگاه ساخته شوند و پس از بررسی نتايج مقاومت فشاری و ديگر الزامات طرح، نسبت های مخلوط، نهايی گردند.
ادامه این مقاله را از لینک زیر بخوانید:
آموزش طرح اختلاط بتن
