عايق هاي امولسيوني پايه قيري از جمله قيرهاي امولسيوني اند که در آنها قيرهايي با درجه نفوذ و دماي نرمي مختلف به واسطه امولسيون کننده اي هم چون بنتونيت در دماي حداکثر 80 تا 90?C در آب به امولسيون تبديل مي شوند. اين عايق ها پس از خشک شدن، در مقابل نفوذ آب مقاوم شده و خواص فيزيکي و مکانيکي بهتري نسبت به قير از خود نشان مي دهند. اما با وجود اين مزايا، عايق ايجاد شده داراي خواص فيزيکي و شيميايي مناسب جهت مقاومت در گستره دمايي بالا نيست. در کشور ايران به دليل تنوع آب و هوايي و برخورداري از گستره دمايي بسيار بالا در طول سال و يا حتي شبانه روز نياز به عايقي با کارآيي بيشتر محسوس است. از طرفي، يکي از کاربردهاي بسيار گسترده پليمرها، استفاده از آنها در اصلاح خواص فيزيکي و شيميايي قيرهاست که بدين وسيله مي توان ضعف هاي ياد شده را تقويت کرد. در اين پژوهش، با به کارگيري پليمر SBS و رزين H.V.S در امولسيون سعي در بررسي خواص تک تک اجزاي تشکيل دهنده امولسيون و تهيه عايقي با خواص فيزيکي و شيميايي بهتر شده است. بنابراين، اثر هر يک از اجزاي تشکيل دهنده اين امولسيون بررسي و مشخص شده که بيشترين مقدار مجاز استفاده از بنتونيت 11% است. افزايش آميخته SBS و H.V.S در مقادير ثابت 11% بنتونيت پايداري گرمايي، انعطاف پذيري در سرما، پايداري امولسيون و حتي مقدار چسبندگي را تا حد بسيار زيادي افزايش مي دهد. افزايش مقدار آب در زمان توليد تا حدود 44% موجب ازدياد پايداري گرمايي و انعطاف پذيري عايق مي شود و اثر زيادي بر پايداري امولسيون ندارد. بنابراين، بهترين مقدار درصد آب بين 39 تا 44% انتخاب شد. با جمع بندي نتايج بدست آمده در اين طرح مشخص مي شود، بهترين مقدار بنتونيت در امولسيون 11%، حداکثر مقدار آب در حين توليد 44% و بهترين مقدار آميخته بايد 7% باشد، تا امولسيون افزون بر خواص پايداري گرمايي خوب، انعطاف پذيري زياد، چسبندگي مناسب، داراي مقاومت زياد در برابر امولسيون شدن مجدد و پايداري خوب باشد
http://sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/521138910807.pdf
http://sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/521138910807.pdf
