National-Assemblyمعمار: لوئی کان
مکان: داکا، بنگلادش
سال ساخت: ۱۹۵۹ – ۱۹۸۲
معماری مدرن درکی سنتی، سودمند، صاف و بیشتر از همه بدون زمینه است و می‌تواند در هر زمینه قرار داده شده و به اصول زیبایی شناسی و الزامات عملکردی آن باقی بماند. با این حال، لویی کان ساختمان مجلس ملی بنگلادش در داکا را به عنوان نمونه‌ای فوق العاده از معماری مدرن در بخشی از معماری بومی بنگلادشی رونویسی کرد. ساختمان مجلس ملی، در سال ۱۹۸۲ به اتمام رسید و نه تنها به عنوان یکی از برجسته‌ترین آثار کان قرار گرفت بلکه یک بنای یادبود نمادین برای دولت بنگلادش شد.
کانسپت ساختمان مجلس ملی در سال ۱۹۵۹ توسط دولت پاکستان به عنوان یک مکان برای مجلس بود. در سال ۱۹۶۲ لویی کان برای طراحی مقر دولتی گماشته شد. با این حال، در ماه مارس سال ۱۹۷۱ به خاطر جدا شدن بنگلادش از پاکستان ساخت این بنا متوقف شد. لویی کان قصد تمام کردن این بنا را به عنوان یک ساختمان تاریخی داشت اما پس از شکست رسمی بنگلادش، حکومت پاکستان در دسامبر سال ۱۹۷۱ این پروژه را به نماد دموکراسی و غرور برای مردم بنگلادش تبدیل کردند. این ساختمان در نهایت در سال ۱۹۸۲ کامل شد. بیش از دو برابر برآورد هزینه اولیه برای تکمیل این پروژه هزینه صرف شد.
ساختمان مجلس ملی در مفهوم مدرنیست منحصر به فرد است چرا که این پروژه عمیقاً در کشور، شهر و مردم بومی بنگلادش ریشه دارد. طراحی کان با مواد ساده و محلی، که به راحتی در دسترس است، ساخته شده است و توانست با یکپارچه سازی، بنا را در برابر آب و هوای خشن بیابانی محافظت کند.
ساختمان مجلس ملی به عنوان یک نهاد عظیم در صحرای بنگلادش قرار دارد، در این بنا هشت تالار وجود دارد که متحد المرکز در یک ردیف در اطراف تالار بزرگ مجلس وجود دارد که نه تنها تشبیهی برای قرار دادن دولت دموکراتیک جدید در قلب ساختمان است بلکه بخشی از اهداف طراحی کان برای بهینه سازی موقعصیت فضایی پروژه ( ادارات، هتل‌ها برای مقامات پارلمانی و یک رستوران) در خارج از مرکز حجم شده است. تمام نمای خارجی بنا، بتن با سنگ مرمر سفید منبت کاری شده است که نه تنها بیان کننده ساختار مدرن است بلکه به مواد و مصالح محلی، ارزش داده شده است. دریاچه مصنوعی اطراف ساختمان در حقیقت به عنوان یک عایق طبیعی و سیستم خنک کننده است.
National-Assemblyشکل‌های هندسی بر روی نمای الحاقی ساختمان یک اثر نمایشی در سرتاسر ترکیب کلی ساختمان بوجود آوردند. شکل‌های هندسی، فرم‌های انتزاعی هستند که در فرهنگ سنتی بنگالی یافت می‌شود که هم به معنای ایجاد یک اتحاد از هویت فرهنگی قدیم و جدید می‌باشد و هم به عنوان چشمه‌های نور و سیستم کنترل محیطی برای فضای داخلی بکار برده شده است. برای کان، نور یکی از جنبه‌های مهم در طراحی یک ساختمان است که نه فقط به عنوان راهی برای روشن کردن فضا بود بلکه وی نور را به عنوان خالق فضا تصور می‌کرد.
