VAHID33
کاربر فعال
کسانی که کارهای ساختمانی انجام می‌دهند همیشه در معرض خطرات ناگهانی هستند. خطراتی که گاهی ممکن است این افراد را با معلولیت جدی در تمام عمر مواجه کند و یا حتی به مرگ آنها بینجامد.
این در حالی است که با رعایت برخی اصول می‌توان از درصد قابل توجهی از این خطرات جلوگیری کرد. در اینجا به برخی از سازه های حفاظتی اشاره می‌کنیم:
۱) نرده استاندارد حفاظی عمودی است که برای جلوگیری از سقوط افراد باید گوشه و اطراف رمپ‌ها، سکوهای کار، راهروها، سقف‌های موقت و نظایر آن که از زمین و کف یا هر مکان دیگری که بیش از ۳ متر ارتفاع دارد، نصب شود.
همچنین در مکان‌هایی که در مجاورت محل‌های حفاری گودبرداری و کابل‌های فشار قوی قرار دارد و دراطراف تمام قسمت‌های باز سقف‌ها یا دیوارهای باز باید از این نرده ها استفاده شود.
ارتفاع نرده استاندارد از کف طبقه یا سکوی کار نباید از ۹۰ سانتیمتر کمتر و از ۱۱۰ سانتیمتر بیشتر باشد، همچنین ارتفاع نرده راه‌پله نباید از ۷۵ سانتیمتر کمتر و از ۸۵ سانتیمتر بیشتر باشد. ساختمان و اجزای سازه نرده باید دارای چنان مقاومتی باشند که بتوانند در مقابل حداقل ۱۰۰ کیلو گرم فشار و ضربه وارد در تمام جهات مقاومت کنند.
به‌علاوه نرده باید مقاومت لازم را برای مواقعی که در معرض برخورد وسایل متحرک قرار گیرد، داشته باشد.
۲) در قسمتهایی که امکان ریزش ابزار و مصالح ساختمانی از اطراف و گوشه‌های نمایان کف‌ها و دیوارهای بازرمپ‌‌ها، سکوهای کار، گذرگاه‌ها یا سقف‌های موقت و نظایر آن وجود دارد، باید پاخوری‌هایی از چوب مناسب به ضخامت حداقل۵/۲ سانتیمتر و به ارتفاع ۱۵ سانتیمتر نصب شود. در داربست معلق می‌توان از پاخور به ارتفاع ۱۰ سانتیمتر استفاده کرد.
۳) راهرو سرپوشیده موقتی سازه‌ای است حفاظتی که به صورت موقت در پیاده‌روها یا سایر معابر عمومی برای جلوگیری ازخطرهای ناشی از پرتاب شدن مصالح و وسایل و تجهیزات ساختمانی ایجاد می‌شود.
ارتفاع راهروهای سر پوشیده نباید کمتر از ۵/۲ متر و عرض آن نیز نباید کمتر از ۵/۱ متر یا عرض پیاده روی موجود باشد.
راهرو باید فاقد هر گونه مانع و دارای روشنایی لازم و طبیعی یا مصنوعی دائمی باشد. سقف راهرو باید توانایی تحمل کلیه بارهای احتمالی و حداقل فشار ۷۰۰ کیلو‌گرم بر متر مربع را داشته باشد. سقف راهرو باید از الوار به ضخامت حداقل ۵ سانتیمتر طوری ساخته شود که از ریزش آب و مصالح به داخل آن جلوگیری شود.
اطراف بیرونی سقف راهرو باید دارای حفاظ کاملی از چوب یا توری فلزی مقاوم به ارتفاع حداقل یک متر باشد، زاویه این حفاظ را نسبت به کف می‌توان حداکثر ۴۵ درجه به طرف خارج اختیار کرد.
۴) سقف موقت و سرپوش حفاظتی پوششی است حفاظتی، مانند توری یا تخته‌بندی الوار که برای جلوگیری ازآسیب ناشی از اثر سقوط اشیا در کارگاه ساختمانی یا مجاورت آن برپا می‌شود. سرپوش حفاظتی باید چنان طراحی و ساخته شود که در اثر ریزش مصالح یا ابزار روی آن هیچ‌گونه خطری متوجه کارگران و افرادی که در زیر آن فعالیت دارند، نشود.
برای سقف‌های موقت که به صورت سکوهای کار مورد استفاده قرار گیرند، باید تخته‌هایی با ضخامت ۵ در ۲۵ سانتیمتر که محکم به یکدیگر بسته شده باشند، استفاده شود.
۵) در مواردی که نصب سکوهای کار و نرده‌های حفاظتی استاندارد، در ارتفاع بیش از ۳ متر امکان‌پذیر نباشند، برای جلوگیری از سقوط کارگران ساختمانی تورهای ایمنی کاربرد دارند.
تورهای ایمنی باید در فاصله‌ای نصب شود که ارتفاع سقوط کارگران بیشتر از ۶ متر نباشد و تا آنجا بالا برده شوند که فاصله کافی برفراز آنها برای برپایی و نصب اجزای ساختمان و حرکت ماشین‌آلات وجود داشته باشد.
برپایی و نصب تورهای ایمنی، همچنین جمع‌آوری و برچیدن آنها باید توسط فردی کارآزموده و با استفاده از کمربندها و نگهدارنده‌های محکم ایمنی انجام شود.
این تورها قبل از استفاده و در مدت بهره‌برداری باید به‌طور تخصصی بازرسی و کنترل شوند. استفاده از تورهای فرسوده و آسیب‌دیده مجاز نیست.
این در حالی است که با رعایت برخی اصول می‌توان از درصد قابل توجهی از این خطرات جلوگیری کرد. در اینجا به برخی از سازه های حفاظتی اشاره می‌کنیم:
۱) نرده استاندارد حفاظی عمودی است که برای جلوگیری از سقوط افراد باید گوشه و اطراف رمپ‌ها، سکوهای کار، راهروها، سقف‌های موقت و نظایر آن که از زمین و کف یا هر مکان دیگری که بیش از ۳ متر ارتفاع دارد، نصب شود.
همچنین در مکان‌هایی که در مجاورت محل‌های حفاری گودبرداری و کابل‌های فشار قوی قرار دارد و دراطراف تمام قسمت‌های باز سقف‌ها یا دیوارهای باز باید از این نرده ها استفاده شود.
ارتفاع نرده استاندارد از کف طبقه یا سکوی کار نباید از ۹۰ سانتیمتر کمتر و از ۱۱۰ سانتیمتر بیشتر باشد، همچنین ارتفاع نرده راه‌پله نباید از ۷۵ سانتیمتر کمتر و از ۸۵ سانتیمتر بیشتر باشد. ساختمان و اجزای سازه نرده باید دارای چنان مقاومتی باشند که بتوانند در مقابل حداقل ۱۰۰ کیلو گرم فشار و ضربه وارد در تمام جهات مقاومت کنند.
به‌علاوه نرده باید مقاومت لازم را برای مواقعی که در معرض برخورد وسایل متحرک قرار گیرد، داشته باشد.
۲) در قسمتهایی که امکان ریزش ابزار و مصالح ساختمانی از اطراف و گوشه‌های نمایان کف‌ها و دیوارهای بازرمپ‌‌ها، سکوهای کار، گذرگاه‌ها یا سقف‌های موقت و نظایر آن وجود دارد، باید پاخوری‌هایی از چوب مناسب به ضخامت حداقل۵/۲ سانتیمتر و به ارتفاع ۱۵ سانتیمتر نصب شود. در داربست معلق می‌توان از پاخور به ارتفاع ۱۰ سانتیمتر استفاده کرد.
۳) راهرو سرپوشیده موقتی سازه‌ای است حفاظتی که به صورت موقت در پیاده‌روها یا سایر معابر عمومی برای جلوگیری ازخطرهای ناشی از پرتاب شدن مصالح و وسایل و تجهیزات ساختمانی ایجاد می‌شود.
ارتفاع راهروهای سر پوشیده نباید کمتر از ۵/۲ متر و عرض آن نیز نباید کمتر از ۵/۱ متر یا عرض پیاده روی موجود باشد.
راهرو باید فاقد هر گونه مانع و دارای روشنایی لازم و طبیعی یا مصنوعی دائمی باشد. سقف راهرو باید توانایی تحمل کلیه بارهای احتمالی و حداقل فشار ۷۰۰ کیلو‌گرم بر متر مربع را داشته باشد. سقف راهرو باید از الوار به ضخامت حداقل ۵ سانتیمتر طوری ساخته شود که از ریزش آب و مصالح به داخل آن جلوگیری شود.
اطراف بیرونی سقف راهرو باید دارای حفاظ کاملی از چوب یا توری فلزی مقاوم به ارتفاع حداقل یک متر باشد، زاویه این حفاظ را نسبت به کف می‌توان حداکثر ۴۵ درجه به طرف خارج اختیار کرد.
۴) سقف موقت و سرپوش حفاظتی پوششی است حفاظتی، مانند توری یا تخته‌بندی الوار که برای جلوگیری ازآسیب ناشی از اثر سقوط اشیا در کارگاه ساختمانی یا مجاورت آن برپا می‌شود. سرپوش حفاظتی باید چنان طراحی و ساخته شود که در اثر ریزش مصالح یا ابزار روی آن هیچ‌گونه خطری متوجه کارگران و افرادی که در زیر آن فعالیت دارند، نشود.
برای سقف‌های موقت که به صورت سکوهای کار مورد استفاده قرار گیرند، باید تخته‌هایی با ضخامت ۵ در ۲۵ سانتیمتر که محکم به یکدیگر بسته شده باشند، استفاده شود.
۵) در مواردی که نصب سکوهای کار و نرده‌های حفاظتی استاندارد، در ارتفاع بیش از ۳ متر امکان‌پذیر نباشند، برای جلوگیری از سقوط کارگران ساختمانی تورهای ایمنی کاربرد دارند.
تورهای ایمنی باید در فاصله‌ای نصب شود که ارتفاع سقوط کارگران بیشتر از ۶ متر نباشد و تا آنجا بالا برده شوند که فاصله کافی برفراز آنها برای برپایی و نصب اجزای ساختمان و حرکت ماشین‌آلات وجود داشته باشد.
برپایی و نصب تورهای ایمنی، همچنین جمع‌آوری و برچیدن آنها باید توسط فردی کارآزموده و با استفاده از کمربندها و نگهدارنده‌های محکم ایمنی انجام شود.
این تورها قبل از استفاده و در مدت بهره‌برداری باید به‌طور تخصصی بازرسی و کنترل شوند. استفاده از تورهای فرسوده و آسیب‌دیده مجاز نیست.
