مناظره(گفتگو با اشعار)

[eksir]

خدایم ، خدایم
آه ای خدایم
صدایت می زنم بشنو صدایم
شكنجه گاه این دنیاست جایم
به جرم زندگی این شد سزایم
آه ای خدایم بشنو صدایم
مرا بگذار با این ماجرایم
نمی پرسم چرا این شد سزایم
آه ای خدایم بشنو صدایم
گلویم مانده از فریاد و فریاد
ندارد كس غم مگر صدا را
به بغض در نفس پیچیده سوگند
به گل های به خون غلتیده سوگند
به مادر سوگوار جاودانه
كه داغ نوجوانان دیده سوگند
خدایا حادثه در انتظار است
به هر سو باد وحشی در گذر است
به فكر قتل عام لاله ها باش
كه خواب گل به گل كابوس خار است
خدایم ای پناه لحظه هایم
صدایت می زنم با گریه هایم
صدایت می زنم بشنو صدایم
الهی در شب فقرم بسوزان
ولی محتاج نامردان نگردان
عطا كن دست بخشش همتم را
خجل از روی محتاجان نگردان
الی كیفرم را می پذیرم
كه از تو ذات خود را پس بگیرم
كمك تا كه با ناحق نسازم
برای عشق و آزادی بمیرم
خدایم ای پناه لحظه هایم
صدایت می زنم با گریه هایم
صدایت می زنم بشنو صدایم​

 

[belher2]

خدایم ، خدایم

آه ای خدایم
صدایت می زنم بشنو صدایم
شكنجه گاه این دنیاست جایم
به جرم زندگی این شد سزایم
آه ای خدایم بشنو صدایم
مرا بگذار با این ماجرایم
نمی پرسم چرا این شد سزایم
آه ای خدایم بشنو صدایم
گلویم مانده از فریاد و فریاد
ندارد كس غم مگر صدا را
به بغض در نفس پیچیده سوگند
به گل های به خون غلتیده سوگند
به مادر سوگوار جاودانه
كه داغ نوجوانان دیده سوگند
خدایا حادثه در انتظار است
به هر سو باد وحشی در گذر است
به فكر قتل عام لاله ها باش
كه خواب گل به گل كابوس خار است
خدایم ای پناه لحظه هایم
صدایت می زنم با گریه هایم
صدایت می زنم بشنو صدایم
الهی در شب فقرم بسوزان
ولی محتاج نامردان نگردان
عطا كن دست بخشش همتم را
خجل از روی محتاجان نگردان
الی كیفرم را می پذیرم
كه از تو ذات خود را پس بگیرم
كمك تا كه با ناحق نسازم
برای عشق و آزادی بمیرم
خدایم ای پناه لحظه هایم
صدایت می زنم با گریه هایم

صدایت می زنم بشنو صدایم​

ان خدائي كه منش ميبينم
از من اگاهاه تر است با دلها
چه نيازي مرا تا صدايش بكنم
اينچنين فاش كنم اندراين محفلها
حاجتي نيست كه باز غزلي ساز كنم
تا مگر چاره كنند درد را عاقلها
من به نا گفتن غم كمي عادت دارم
*********

 

[morteza545]

ان خدائي كه منش ميبينم
از من اگاهاه تر است با دلها
چه نيازي مرا تا صدايش بكنم
اينچنين فاش كنم اندراين محفلها
حاجتي نيست كه باز غزلي ساز كنم
تا مگر چاره كنند درد را عاقلها
من به نا گفتن غم كمي عادت دارم
*********

همه روز روزه بودن همه شب نماز کردن
همه ساله حج نمودن سفر حجاز کردن

زمدینه تا به کعبه سر و پا برهنه بودن
دولب از برای لبیک به وظیفه باز کردن

 

[primrose]

همه روز روزه بودن همه شب نماز کردن
همه ساله حج نمودن سفر حجاز کردن

زمدینه تا به کعبه سر و پا برهنه بودن
دولب از برای لبیک به وظیفه باز کردن

ز طواف کعبه بگذر تو که حق نمی پرستی

به در کنشت منشین تو که بت نمی پرستی

 

[sara.sss27]

غرض ز مسجد و میخانه ام وصال شماست
جز این خیال ندارم خدا گواه من است

 

[primrose]

غرض ز مسجد و میخانه ام وصال شماست
جز این خیال ندارم خدا گواه من است

نه از مسجد فتوحی شد نه از میخانه امدادی
به هر حانب که رفتم پای امیدم به سنگ آمد
​

 

[morteza545]

ای دل مباش یکدم خالی زعشق و مستی
وانگه برو که رستی زین نیستی و هستی

 

[raha]

ای دل مباش یکدم خالی زعشق و مستی
وانگه برو که رستی زین نیستی و هستی

آن مه چو در دل آید. او را عجب، شناسی؟
در دل چگونه آید، از راه بی قیاسی...

گر گویی میشناسم، لاف بزرگ و دعوی
ور گویی، من چه دانم. کفر است و ناسپاسی

 

[sh85]

آن مه چو در دل آید. او را عجب، شناسی؟
در دل چگونه آید، از راه بی قیاسی...

گر گویی میشناسم، لاف بزرگ و دعوی
ور گویی، من چه دانم. کفر است و ناسپاسی

ز روی دوست دل دشمنان چه در یابد
چراغ مرده کجا و شمع آفتاب کجا

 

[محـسن ز]

ز روی دوست دل دشمنان چه در یابد
چراغ مرده کجا و شمع آفتاب کجا

حال از دهان دوست شنیدن چه خوش بود
یا از دهان آن که شنید از دهان دوست
ای یاز اشنا علم کاروان کجاست
تا سر نهیم بر قدم ساربان دوست

 

[raha]

ز روی دوست دل دشمنان چه در یابد
چراغ مرده کجا و شمع آفتاب کجا

ای بی خبران شکل مجسم هیچ است
و آن طارم نه سپهر ارقم هیچ است

خوش باش که در نشیمن کون و فساد
وابسته یک دمیم و آن دم هیچ است

 

[sh85]

حال از دهان دوست شنیدن چه خوش بود
یا از دهان آن که شنید از دهان دوست
ای یاز اشنا علم کاروان کجاست
تا سر نهیم بر قدم ساربان دوست

یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود

یاد باد آنکه چو چشمت به عتابم می کشت
معجز عیسویت در لب شکرخا بود

یاد باد آنکه صبوحی زده در مجلس انس
جز من و یار نبودیم و خدا با ما بود

 

[محـسن ز]

ای بی خبران شکل مجسم هیچ است
و آن طارم نه سپهر ارقم هیچ است

خوش باش که در نشیمن کون و فساد
وابسته یک دمیم و آن دم هیچ است

دنیا همه هیچ و كار دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ ​

دانی كه از آدمی چه ماند پس مرگ

عشق است و محبت است و باقی همه هیچ​

 

[محـسن ز]

یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود

یاد باد آنکه چو چشمت به عتابم می کشت
معجز عیسویت در لب شکرخا بود

یاد باد آنکه صبوحی زده در مجلس انس
جز من و یار نبودیم و خدا با ما بود

دلا خو کن به تنهایی که از تنها بلا خیزد
سعادت آن کسی دارد که از تنها بپرهیزد

 

[raha]

دنیا همه هیچ و كار دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ ​

دانی كه از آدمی چه ماند پس مرگ

عشق است و محبت است و باقی همه هیچ​

جامی و می و ساقی بر لب کشت
این جمله مرا نقد و ترا نسیه بهشت
مشنو سخن بهشت دوزخ از کس
که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت

 

[sh85]

دلا خو کن به تنهایی که از تنها بلا خیزد
سعادت آن کسی دارد که از تنها بپرهیزد

اشکم ولی بپای عزیزان چکیده ام
خارم ولی بسایه گل آرمیده ام
با یاد رنگ و بوی تو ای نو بهار عشق
همچون بنفشه سر بگریبان کشیدهام
چون خاک در هوای تو از پا افتاده ام
چون اشک در قفای تو با سر دویدهام
من جلوه شباب ندیدم به عمر خویش
از دیگران حدیث جوانی شنیده ام
از جام عافیت می نابی نخورده ام
وز شاخ آرزو گل عیشی نچیده ام
موی سپید را فلکم رایگان نداد
این رشته را به نقد جوانی خریده ام
ای سرو پای بسته به آزادگی مناز
آزاده من که از همه عالم بریده ام
گر می گریزم از نظر مردمان رهی
عیبم مکن که آهوی مردم ندیده ام

 

[محـسن ز]

جامی و می و ساقی بر لب کشت
این جمله مرا نقد و ترا نسیه بهشت
مشنو سخن بهشت دوزخ از کس
که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت

گویند بهشت حور عین خواهد بود
انجا می و شیر و انگبین خواهد بود
گرما می و معشوق پرستیم رواست
چون عاقبت کار چنین خواهد بود

 

[raha]

آورد به اضطرابم اول به وجود
جز حیرتم از حیات چیزی نفزود

با کره برفتم و ندانم که چه بود
زین آمدن و بودن و رفتن مقصود

 

[محـسن ز]

اشکم ولی بپای عزیزان چکیده ام
خارم ولی بسایه گل آرمیده ام
با یاد رنگ و بوی تو ای نو بهار عشق
همچون بنفشه سر بگریبان کشیدهام
چون خاک در هوای تو از پا افتاده ام
چون اشک در قفای تو با سر دویدهام
من جلوه شباب ندیدم به عمر خویش
از دیگران حدیث جوانی شنیده ام
از جام عافیت می نابی نخورده ام
وز شاخ آرزو گل عیشی نچیده ام
موی سپید را فلکم رایگان نداد
این رشته را به نقد جوانی خریده ام
ای سرو پای بسته به آزادگی مناز
آزاده من که از همه عالم بریده ام
گر می گریزم از نظر مردمان رهی
عیبم مکن که آهوی مردم ندیده ام

خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود
گرتو بیداد کنی شرط مروت نبود

خیمه داریم ولی آب نبسته است کسی
دل دختر بچه ای را نشکسته است کسی

خنده بر غربت چشم پر اشکی نزدیم
آب کم بود ولی تیر به مشکی نزدیم

باز هم دست خودم نیست و شاعر شده ام
جاده و اسب مهیاست مسافر شده ام

 

[raha]

ز روی دوست دل دشمنان چه در یابد
چراغ مرده کجا و شمع آفتاب کجا

دنیا همه هیچ و كار دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ ​

دانی كه از آدمی چه ماند پس مرگ

عشق است و محبت است و باقی همه هیچ​

گر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیست
در و دیوار گواهی بدهد کاری هست

هر که عیبم کند از عشق و ملامت گوید
تا ندیدست تو را بر منش انکاری هست

صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم
همه دانند که در صحبت گل خاری هست

 

[sh85]

آورد به اضطرابم اول به وجود
جز حیرتم از حیات چیزی نفزود

با کره برفتم و ندانم که چه بود
زین آمدن و بودن و رفتن مقصود

حدیث از مطرب و می گوی و راز دهر کمتر جوی
که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را

خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود
گرتو بیداد کنی شرط مروت نبود

خیمه داریم ولی آب نبسته است کسی
دل دختر بچه ای را نشکسته است کسی

خنده بر غربت چشم پر اشکی نزدیم
آب کم بود ولی تیر به مشکی نزدیم

باز هم دست خودم نیست و شاعر شده ام
جاده و اسب مهیاست مسافر شده ام

شهناز به خود نپوشید این خرقه می آلود
ای شیخ پاک دامن معذور دار ما را

 

[morteza545]

نان بی منت ز آب زندگانی بهتر است
نیکنامی از حیات جاودانی بهتر است

مردمی کز غیرت و ناموس و دین بیگانه اند
بهتر آن مردم فنا از زندگانی بهتر است

گر توانایی ستم بر ناتوان کردن بود
من توانایی نخواهم ناتوانی بهتر است

 

[sh85]

نان بی منت ز آب زندگانی بهتر است
نیکنامی از حیات جاودانی بهتر است

مردمی کز غیرت و ناموس و دین بیگانه اند
بهتر آن مردم فنا از زندگانی بهتر است

گر توانایی ستم بر ناتوان کردن بود
من توانایی نخواهم ناتوانی بهتر است

نه من ز بي عملي در جهان ملولم و بس
ملالت علما هم ز علم بي عمل است

 

[raha]

نه من ز بي عملي در جهان ملولم و بس
ملالت علما هم ز علم بي عمل است

با علم٬ اگر عمل برابر گردد...
کام دو جهان٬ تو را میسر گردد

 

[sh85]

با علم٬ اگر عمل برابر گردد...
کام دو جهان٬ تو را میسر گردد

رو ملک دو عالم به مي يکشبه بفروش
گو زهد چهل ساله به هيهات برآريد

 

[محـسن ز]

پرکن پیاله را کین جام اتشین
دیریست که ره به حال خرابم نمیبرد
این جامها که از پی هم میشود تهی
دریای اتش است که ریزم به کام خویش

 

[primrose]

پرکن پیاله را کین جام اتشین
دیریست که ره به حال خرابم نمیبرد
این جامها که از پی هم میشود تهی
دریای اتش است که ریزم به کام خویش

کفاره شراب خوری های بی حساب

هشیار در میانه مستان نشستن است
​

 

[محـسن ز]

کفاره شراب خوری های بی حساب

هشیار در میانه مستان نشستن است
​

آفرین بر دل نرم تو که از بهر ثواب

کشته غمزه خود را به نماز آمده‌ای


زهد من با تو چه سنجد که به یغمای دلم

مست و آشفته به خلوتگه راز آمده‌ای


گفت حافظ دگرت خرقه شراب آلوده‌ست

مگر از مذهب این طایفه بازآمده‌ای

 

[sh85]

آفرین بر دل نرم تو که از بهر ثواب

کشته غمزه خود را به نماز آمده‌ای


زهد من با تو چه سنجد که به یغمای دلم

مست و آشفته به خلوتگه راز آمده‌ای


گفت حافظ دگرت خرقه شراب آلوده‌ست

مگر از مذهب این طایفه بازآمده‌ای

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
به زیر آن درختی رو که او گلهای تر داد
(با صدای شهرام ناظری )

 

[محـسن ز]

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
به زیر آن درختی رو که او گلهای تر داد
(با صدای شهرام ناظری )

زیر بارند درختان که تعلق دارند
ای خوشا سرو که از بار غم آزاد امد