در سینه هر انسانی عبادتگاه,حرم امن, مسجدی قرار گرفته.
جایی برای پرستش جایی برای ذکرو فکر و خلوت وبهجت و هر عبادتگاه فرستاده ایی دارد امام حی پیشوایی مهربان
بعضی ها هر روز عبادتگاه جانشان را اب و جارو میکنند چراغ ها را روشن می کنندو منتظر امامِ حی مسجد می مانند تا خلوت و ذکر و فکر را آغاز کنند.
بعضی ها عبادت گاهایشان را میبندند و بجایش به چاه ها پناه میبرند
بعضی ها عبادتگاه های جانشان فصلی است.نیمه تعطیل است.گاهی باز و گاهی بسته است.گاهی روشن گاهی خاموش است. گاهی غبار بروی طاقچه ها و کتاب هایش نشسته
گاهی پاک و تمییز است. گاهی در حرم امن جانشان را به انتظار امام حی می گشایند گاهی غفلت میکنند و فراموش می کنند.
.
بیدارم کن ای روشن تر از خورشید
ای عظیم تر و تنهاتر از کویر
ای بی نیاز تر از دریا
بیدارم کن و بیدارم نگهدار