حضور
صدایت تجسم زندگیست
آنگاه که به ثانیه های حسرتبار روزمرگی من رنگ میپاشی
نگارخانه کوچکی خواهد شد با یک بوم بزرگ
گوشه ای سورئال بودنت
گوشهای دیگر رئال نبودنت
......این است کوبیسمی که تو از زندگی من میسازی
هنوز کمی رنگ مانده...اثر هنریت را امضا نمیکنی؟