چه جالب
اینهمه راحتی در نوشته هات من رو یاد نوشته های دختر تر... انداخت . انگار همه این روزا به این نتیجه رسیدند.
میدونی هر پستش هزاران نظر داده داره
و چه جالب بخاطر هاهای اضافه به انتهای کلمات تو یاد قدیم ندیما میفته آدم.
کاش میشد اینجوری بود ولی مطمئنم که همه این رویاها فقط در لحظه هایی خاص محقق میشن و بعد مثل شبنمی با اولن طلوع خورشید محو میشن.