یه وقتایی هس
میشینم همه نامه های مجازی مو ورق میزنم
اما نویسنده اونا رو کم میارم
دراز میکشم و بالشمو زیر سرم میزارم
بیشتر از اون یه نفر خاص اشکامو دیده
اما
جاشو هنوز ک هنوزه نتونسته بگیره
بعد اونوقته که
خندم میگیره
مث دیوونه های عاشق لبخند میزنم و میگم
این بار ک اینباکسمو پر کردم
و تو صف منتظر موندی
تلافی میکنم!