آرشيو گياه شناسي
- شروع کننده موضوع گلابتون
- تاریخ شروع
- وضعیت
*39*
*39*
*39*
درمورد تصوير زير هركس ميتونه حدس بزنه اين چه گياهي هست .
آخرین ویرایش:
*39*
*39*
میوه اش رو اگه خراش داده شود یک صمغ بسیار چسبناک از آن خارج شده که لزج و بیمزه‌است و کاربرد دارویی دارد و علیه سرفه سودمند است. در پزشکی سنتی این گیاه به عنوان ملین، خلط‌آور و نرم‌کننده (به ویژه در برطرف کردن گرفتگی صدا) استفاده می‌کرده‌اند.
سـِپـِستان (نام علمی: Cordia myxa) گیاهی است از تیره گاوزبانان.
درخت س***** در نواحی جنوبی ایران، به‌ویژه کرانه‌های خلیج فارس پراکندگی دارد.
گیاهی است درختی که اندامهای هوایی آن پوشیده از کرک وپرزهای خشن میباشد. برگهای آن متناوب و بدون گوشوارک بوده بی‌کرک، بیضوی منتهی به دمبرگ بلند، گلها دوجنسی پنج‌پر متشکل از 2 برچه پیوسته با گلی قیفی مجتمع بصورت گرزن فاصله دار است. میوه آن شفت است و میانبر چسبنده دارد. میوه شفت آن به بزرگی یک گیلاس است.
میوه این گیاه به اندازه آلوی کوچکی است و در درون آن شیره‌ای لزج و بیمزه‌است که کاربرد دارویی دارد و علیه سرفه سودمند است. در پزشکی سنتی از س***** به عنوان ملین، خلط‌آور و نرم‌کننده (به ویژه در برطرف کردن گرفتگی صدا) استفاده می‌کرده‌اند.
س***** همچنین باعث کاهش فشار خون شده و از موسیلاژ آن در صنایع قرص‌سازی استفاده میشود.
گونه‌هایلیتوسیرموم آن، فعالیت هورمونی داشته و همچنین دارای لیتو سیرمین می‌باشند که برای رنگ کردن مواد غذایی از آنها استفاده میکنند.
*39*
میوه اش رو اگه خراش داده شود یک صمغ بسیار چسبناک از آن خارج شده که لزج و بیمزه‌است و کاربرد دارویی دارد و علیه سرفه سودمند است. در پزشکی سنتی این گیاه به عنوان ملین، خلط‌آور و نرم‌کننده (به ویژه در برطرف کردن گرفتگی صدا) استفاده می‌کرده‌اند.
سـِپـِستان (نام علمی: Cordia myxa) گیاهی است از تیره گاوزبانان.
درخت س***** در نواحی جنوبی ایران، به‌ویژه کرانه‌های خلیج فارس پراکندگی دارد.
گیاهی است درختی که اندامهای هوایی آن پوشیده از کرک وپرزهای خشن میباشد. برگهای آن متناوب و بدون گوشوارک بوده بی‌کرک، بیضوی منتهی به دمبرگ بلند، گلها دوجنسی پنج‌پر متشکل از 2 برچه پیوسته با گلی قیفی مجتمع بصورت گرزن فاصله دار است. میوه آن شفت است و میانبر چسبنده دارد. میوه شفت آن به بزرگی یک گیلاس است.
میوه این گیاه به اندازه آلوی کوچکی است و در درون آن شیره‌ای لزج و بیمزه‌است که کاربرد دارویی دارد و علیه سرفه سودمند است. در پزشکی سنتی از س***** به عنوان ملین، خلط‌آور و نرم‌کننده (به ویژه در برطرف کردن گرفتگی صدا) استفاده می‌کرده‌اند.
س***** همچنین باعث کاهش فشار خون شده و از موسیلاژ آن در صنایع قرص‌سازی استفاده میشود.
گونه‌هایلیتوسیرموم آن، فعالیت هورمونی داشته و همچنین دارای لیتو سیرمین می‌باشند که برای رنگ کردن مواد غذایی از آنها استفاده میکنند.
آخرین ویرایش:
*40*
*40*
*40*
درمورد تصوير زير هركس ميتونه حدس بزنه اين چه گياهي هست .
آخرین ویرایش:
*40*
*40*
Pinguicula vulgaris
گیاه کره ای یاButterwort .یک گیاه حشره خوار است،بر روی شکاف سنگها میروید،نام خود را به خاطر برگهای خود که چرب و کره ای است به دست آورده است حشرات پس از تماس با آن به علت تلاش برای فرار کردن موجب ترشح شهدی میشوند که موجب هضم میشود.
*40*
Pinguicula vulgaris
گیاه کره ای یاButterwort .یک گیاه حشره خوار است،بر روی شکاف سنگها میروید،نام خود را به خاطر برگهای خود که چرب و کره ای است به دست آورده است حشرات پس از تماس با آن به علت تلاش برای فرار کردن موجب ترشح شهدی میشوند که موجب هضم میشود.
آخرین ویرایش:
*41*
*41*
*41*
درمورد تصوير زير هركس ميتونه حدس بزنه اين چه گياهي هست .
آخرین ویرایش:
*41*
*41*
اسم این کاکتوس پیرمرد هست.
اين كاكتوس بومي شمال آرژانتينوجنوب برزيل است.اين كاكتوس به دليل داشتن كركهاي زياد در رنگ سفيد به كاكتوس پيرمرد معروف است.آبياري زياد وگرد و غبار باعث تيرگي رنگ اين كركها مي شود.داراي گلهاي قيفي شكل در رنگ سفيد و زرد مي باشد.فصل گلدهي آنها در شبهاي تابستان است در زمستان محيط خشك براي آنها مناسب است.به آساني به وسيله كشت بذر و قلمه تكثير ميشوند.زيباترين گونه آنها سفالو سرئوس سنيليس است.
*41*
اسم این کاکتوس پیرمرد هست.
اين كاكتوس بومي شمال آرژانتينوجنوب برزيل است.اين كاكتوس به دليل داشتن كركهاي زياد در رنگ سفيد به كاكتوس پيرمرد معروف است.آبياري زياد وگرد و غبار باعث تيرگي رنگ اين كركها مي شود.داراي گلهاي قيفي شكل در رنگ سفيد و زرد مي باشد.فصل گلدهي آنها در شبهاي تابستان است در زمستان محيط خشك براي آنها مناسب است.به آساني به وسيله كشت بذر و قلمه تكثير ميشوند.زيباترين گونه آنها سفالو سرئوس سنيليس است.
آخرین ویرایش:
*42*
*42*
*42*
درمورد تصوير زير هركس ميتونه حدس بزنه اين چه گياهي هست .
آخرین ویرایش:
*42*
*42*
چای کوهی (نام علمی Hypericum perforatum) گیاهی است از تیره کلازیاسه (Clusiaceae) که معمولاً به صورت خودرو در میان کشتزارهای گندم و ذرت یافت می شود و به مقدار زیاد در آمریکا و اروپا پرورش می یابد و در ایران در دامنه کوههای البرز،چالوس،مازندران و نقاط غرب ایران و در مسیر قله چین کلاغ به حد زیادی می روید.
نامهای دیگر آن گل راعی، هزارچشم، علف چای، هوفاریقون است
گلهای این گیاه به رنگ سفید یا زرد است که در بالای ساقه به صورت مجتمع به چشم می خورد که این گلها کمی معطر و دارای بوی مخصوصی است. چای کوهی از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است و خواص درمانی بسیاری دارد این گیاه ضد کرم معده و روده است و گرفتگی صدا را باز می کند. این گیاه برای درمان مرض کزاز بکار می رود و اگر برگ آن را به صورت پودر روی زخمهای عمیق بپاشید این نوع زخمها را خوب می کند. چای کوهی درمان کننده بیماری مننژیت است؛ درد پشت و گردن و خشکی گردن را درمان می کند و ضدافسردگی است. این گیاه اشتها را باز می کند بنابراین می توان آنرا به بچه ها و افراد مسن که اشتها ندارند داد. کسانی که از داروهای آسم و ضدسرماخوردگی و حساسیت استفاده می کنند نمی توانند چای کوهی مصرف کنند خاصیت این گیاه در درمان افسردگی به اثبات رسیده و مکانیزم اثر ضد افسردگی آن از طریق مهار آنزیمی است.ماده موثره این گیاه هایپریسین میباشد که فراورده های آن هم بر اساس همین ماده استاندارد سازی میشوند و اثر ضد افسردگی گیاه نیز مربوط به این ماده میباشد.در واقع این ماده مهار کننده ی آنزیم mono amino oxidase Mao میباشد که کاملاً مانند داروی ترانیل سیپرومین میباشد. از این گیاه دو فراورده دارویی در بازار ایران موجود میباشد.قطره هایپیران و قرص پرفوران که هر دو در درمان افسردگی کاربرد دارند. نکته قابل ذکر در مورد این گیاه و فراورده های آن تداخلات زیاد آن میباشد که مصرف آن را محدود نموده است و دلیلش هم مهار آنزیمی است.
از این گیاه بیشتر بعنوان گل زینتی و در حاشیه کاریها استفاده میشود. در زمستان اندامهای فوقانی را کاملا هرس میکنند که در بهار مجددا شروع به رشد میکند و گل میدهد. بسیار زیبا هست و در این موقع از سال هم که میوه های قرمز رنگش جلوه بسیار زیبایی به این گیاهان رونده میدهند. .گلهای زرد رنگ این گیاه در هنگام گلدهی با توجه به اینکه در هر ساقه حداقل یکی دو تا گل ( یا بیشتر) دیده میشود خیلی جلوه زیبایی در حاشیه کاریها ایجاد میکند.
*42*
چای کوهی (نام علمی Hypericum perforatum) گیاهی است از تیره کلازیاسه (Clusiaceae) که معمولاً به صورت خودرو در میان کشتزارهای گندم و ذرت یافت می شود و به مقدار زیاد در آمریکا و اروپا پرورش می یابد و در ایران در دامنه کوههای البرز،چالوس،مازندران و نقاط غرب ایران و در مسیر قله چین کلاغ به حد زیادی می روید.
نامهای دیگر آن گل راعی، هزارچشم، علف چای، هوفاریقون است
گلهای این گیاه به رنگ سفید یا زرد است که در بالای ساقه به صورت مجتمع به چشم می خورد که این گلها کمی معطر و دارای بوی مخصوصی است. چای کوهی از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است و خواص درمانی بسیاری دارد این گیاه ضد کرم معده و روده است و گرفتگی صدا را باز می کند. این گیاه برای درمان مرض کزاز بکار می رود و اگر برگ آن را به صورت پودر روی زخمهای عمیق بپاشید این نوع زخمها را خوب می کند. چای کوهی درمان کننده بیماری مننژیت است؛ درد پشت و گردن و خشکی گردن را درمان می کند و ضدافسردگی است. این گیاه اشتها را باز می کند بنابراین می توان آنرا به بچه ها و افراد مسن که اشتها ندارند داد. کسانی که از داروهای آسم و ضدسرماخوردگی و حساسیت استفاده می کنند نمی توانند چای کوهی مصرف کنند خاصیت این گیاه در درمان افسردگی به اثبات رسیده و مکانیزم اثر ضد افسردگی آن از طریق مهار آنزیمی است.ماده موثره این گیاه هایپریسین میباشد که فراورده های آن هم بر اساس همین ماده استاندارد سازی میشوند و اثر ضد افسردگی گیاه نیز مربوط به این ماده میباشد.در واقع این ماده مهار کننده ی آنزیم mono amino oxidase Mao میباشد که کاملاً مانند داروی ترانیل سیپرومین میباشد. از این گیاه دو فراورده دارویی در بازار ایران موجود میباشد.قطره هایپیران و قرص پرفوران که هر دو در درمان افسردگی کاربرد دارند. نکته قابل ذکر در مورد این گیاه و فراورده های آن تداخلات زیاد آن میباشد که مصرف آن را محدود نموده است و دلیلش هم مهار آنزیمی است.
از این گیاه بیشتر بعنوان گل زینتی و در حاشیه کاریها استفاده میشود. در زمستان اندامهای فوقانی را کاملا هرس میکنند که در بهار مجددا شروع به رشد میکند و گل میدهد. بسیار زیبا هست و در این موقع از سال هم که میوه های قرمز رنگش جلوه بسیار زیبایی به این گیاهان رونده میدهند. .گلهای زرد رنگ این گیاه در هنگام گلدهی با توجه به اینکه در هر ساقه حداقل یکی دو تا گل ( یا بیشتر) دیده میشود خیلی جلوه زیبایی در حاشیه کاریها ایجاد میکند.
آخرین ویرایش:
*43*
*43*
*43*
درمورد تصوير زير هركس ميتونه حدس بزنه اين چه گياهي هست .
آخرین ویرایش:
*43*
*43*
نامهای گیاه:
لاتین: Rosmarinus officinalis
فارسی: رزماری، رومارن
عربی: اکلیل الجبل، حصالبان، حصالبان اکسیر
انگلیسی: Rosemary, Common Rosemary, Moorwort, Herb of memory
آلمانی: Echter Rosmarin, Anthoskraut, krankrautblatter, kranzenkrautblatter
فرانسه: Romarin, Rose marine, Herbe aux couronnes, Feuilles de Rosmarin
ریخت شناسی : گیاه معطر بوته‌ای و پایا، با شاخه‌های بالارونده، که ارتفاع آن به 2 متر می‌رسد. برگها باریک با انتهائی بدون نوک و سوزنی‌شکل (نازک)، گلها به رنگ سبز تیره و به ندرت صورتی یا سفیدرنگ میباشد (6و5).
اندام داروئی: برگ و سرشاخه‌های گلدار گیاه، اندام داروئی رزماری را تشکیل میدهد (1و2).
زمان جمع‌آوری: برگ و سرشاخه‌های گلدار گیاه رزماری هنگام شروع باز شدن گلها و در فصول بهار و تابستان جمع‌آوری می‌گردد (7).
دامنۀ انتشار: پرورش گیاه رزماری در بیشتر نواحی ایران معمول میباشد (1). پرورش‌دهندگان عمده گیاه رزماری را در دنیا کشورهای شمال آفریقا خصوصاً مراکش و تونس و کشورهای جنوب اروپا خصوصاً اسپانیا، فرانسه، ایتالیا، یوگسلاوی و آمریکا تشکیل میدهند.
مواد متشکله: مادۀ متشکلۀ اصلی برگ و سرشاخه‌های گیاه رزماری را روغن فرار تشکیل میدهد فارماکوپۀ گیاهی بریتانیا میزان روغن فرار رزماری را 1% حجم در وزن ذکر کرده است، ولی میزان روغن فرار این گیاه در نقاط مختلف دنیا بین 5/0 تا 5/2 درصد گزارش شده است (2و8).
عمده‌ترین ترکیبات موجود در روغن فرار گیاه را 1و8 ـ سینئول (1,8 - cineol)، بورنئول (Borneol)، کامفر (Campher)، بورنیل استات (Bornyl acetate)، آلفاپی‌نن (α - pinene) و –B پینن تشکیل میدهند که بسته به شرایط جغرافیائی محل کشت گیاه، میزان و درصد هریک از این مواد متغیر میباشد (2و8).
سایر ترکیبات طبیعی موجود در برگ و سرشاخه‌های گلدار رزماری شامل این دسته‌ها میشود:
فلاونوئیدها مانند جنکوانین (Genkwanin) و لوتئولین (Luteolin)، اسیدهای فنلی مانند اسید رزمارینیک (Rosmarinic acid)، دی‌ترپن‌ها، تری‌ترپن‌ها، تانن‌ها، مواد تلخ، رزین، ساپونین، پروتئین، چربی، کربوهیدرات، فیبر، برخی املاح و ویتامینها.
موارد استعمال: از رزماری به صورت خوراکی در ردمان اضطراب، سردرد، میگرن، فشار خون، نفخ و بی‌اشتهائی و به صورت موضعی بعنوان مسکن موضعی در درمان دردهای عضلانی و بیماریهای روماتیسمی استفاده میشود. همچنین بعلت عطر و طعم مناسب در صنایع آرایشی ـ بهداشتی مورد استفاده قرار می‌گیرد (2و9). روغن رزماری یک روغن محرک است و از نظر رایحه و اثر، گرم و نافذ میباشد. اثر محرک رزماری روی سیستم اعصاب مرکزی بسیار برجسته است. مصرف رزماری چون موجب سهولت ترشح و دفع صفرا میشود. از این جهت از آن در بیماریهای یرقان و نارسائی اعمال کبد استفاده بعمل می‌آورند. مصرف رومارن در موارد ضعف عمومی، خستگی مفرط و بیحالی بیمار در دوران نقاهت مفید تشخیص داده شده است.
عوارض جانبی: مصرف داروئی موضعی گیاه ویا کاربرد فرآورده‌های آرایشی_ بهداشتی حاوی رزماری در برخی از افراد حساس، گهگاه ایجاد قرمزی پوست، درماتیت، حساسیت پوستی و حساسیت به نور ایجاد میکند (11و10).
موارد استعمال در پزشکی گذشته: در طب گذشته از رزماری به صورت خوراکی به عنوان مدر و ضدنفخ و به صورت موضعی بعنوان ضد التهاب و ضد درد استفاده می‌کرده‌اند (1).
طی صدها سال از رزماری در مراقبت از پوست و مو استفاده شده و یکی از اجزاء ادکلن real و جزء اصلی آب تقطیری تهیه‌شده از الکل رقیق و گلهای رزماری است که نوعی مخلوط قابض گیاهی در حامل سرکۀ سیب میباشد و به پاکسازی، تقویت و سم‌زدائی پوست به ویژه پوست‌های چرب و مستعد آکنه کمک نموده و به داشتن اثرات فوق‌العاده در ایجاد جوانی مشهور است. رزماری برای آبکشی موهای تیره و مالش دادن پوست سر مورد استفاده قرار می‌گیرد که برای تأمین سلامت موها و جلوگیری از ریزش بیش از حد آنها بویژه متعاقب بیماریها واقعاً ارزشمند است. رزماری به برگرداندن رنگ به موهای خاکستری و حتی درمان طاسی مشهور است.
((((گیاه رزماری یا اکلیل کوهی دارای ترکیبات ویژه ای است که سبب تحریک متابولیسم و تسریع گردش خون و سبب گشادکنندگی عروق و مویرگها شده و بدین ترتیب باعث تقویت و شادابی پوست و مو می گردد.)))
*43*
نامهای گیاه:
لاتین: Rosmarinus officinalis
فارسی: رزماری، رومارن
عربی: اکلیل الجبل، حصالبان، حصالبان اکسیر
انگلیسی: Rosemary, Common Rosemary, Moorwort, Herb of memory
آلمانی: Echter Rosmarin, Anthoskraut, krankrautblatter, kranzenkrautblatter
فرانسه: Romarin, Rose marine, Herbe aux couronnes, Feuilles de Rosmarin
ریخت شناسی : گیاه معطر بوته‌ای و پایا، با شاخه‌های بالارونده، که ارتفاع آن به 2 متر می‌رسد. برگها باریک با انتهائی بدون نوک و سوزنی‌شکل (نازک)، گلها به رنگ سبز تیره و به ندرت صورتی یا سفیدرنگ میباشد (6و5).
اندام داروئی: برگ و سرشاخه‌های گلدار گیاه، اندام داروئی رزماری را تشکیل میدهد (1و2).
زمان جمع‌آوری: برگ و سرشاخه‌های گلدار گیاه رزماری هنگام شروع باز شدن گلها و در فصول بهار و تابستان جمع‌آوری می‌گردد (7).
دامنۀ انتشار: پرورش گیاه رزماری در بیشتر نواحی ایران معمول میباشد (1). پرورش‌دهندگان عمده گیاه رزماری را در دنیا کشورهای شمال آفریقا خصوصاً مراکش و تونس و کشورهای جنوب اروپا خصوصاً اسپانیا، فرانسه، ایتالیا، یوگسلاوی و آمریکا تشکیل میدهند.
مواد متشکله: مادۀ متشکلۀ اصلی برگ و سرشاخه‌های گیاه رزماری را روغن فرار تشکیل میدهد فارماکوپۀ گیاهی بریتانیا میزان روغن فرار رزماری را 1% حجم در وزن ذکر کرده است، ولی میزان روغن فرار این گیاه در نقاط مختلف دنیا بین 5/0 تا 5/2 درصد گزارش شده است (2و8).
عمده‌ترین ترکیبات موجود در روغن فرار گیاه را 1و8 ـ سینئول (1,8 - cineol)، بورنئول (Borneol)، کامفر (Campher)، بورنیل استات (Bornyl acetate)، آلفاپی‌نن (α - pinene) و –B پینن تشکیل میدهند که بسته به شرایط جغرافیائی محل کشت گیاه، میزان و درصد هریک از این مواد متغیر میباشد (2و8).
سایر ترکیبات طبیعی موجود در برگ و سرشاخه‌های گلدار رزماری شامل این دسته‌ها میشود:
فلاونوئیدها مانند جنکوانین (Genkwanin) و لوتئولین (Luteolin)، اسیدهای فنلی مانند اسید رزمارینیک (Rosmarinic acid)، دی‌ترپن‌ها، تری‌ترپن‌ها، تانن‌ها، مواد تلخ، رزین، ساپونین، پروتئین، چربی، کربوهیدرات، فیبر، برخی املاح و ویتامینها.
موارد استعمال: از رزماری به صورت خوراکی در ردمان اضطراب، سردرد، میگرن، فشار خون، نفخ و بی‌اشتهائی و به صورت موضعی بعنوان مسکن موضعی در درمان دردهای عضلانی و بیماریهای روماتیسمی استفاده میشود. همچنین بعلت عطر و طعم مناسب در صنایع آرایشی ـ بهداشتی مورد استفاده قرار می‌گیرد (2و9). روغن رزماری یک روغن محرک است و از نظر رایحه و اثر، گرم و نافذ میباشد. اثر محرک رزماری روی سیستم اعصاب مرکزی بسیار برجسته است. مصرف رزماری چون موجب سهولت ترشح و دفع صفرا میشود. از این جهت از آن در بیماریهای یرقان و نارسائی اعمال کبد استفاده بعمل می‌آورند. مصرف رومارن در موارد ضعف عمومی، خستگی مفرط و بیحالی بیمار در دوران نقاهت مفید تشخیص داده شده است.
عوارض جانبی: مصرف داروئی موضعی گیاه ویا کاربرد فرآورده‌های آرایشی_ بهداشتی حاوی رزماری در برخی از افراد حساس، گهگاه ایجاد قرمزی پوست، درماتیت، حساسیت پوستی و حساسیت به نور ایجاد میکند (11و10).
موارد استعمال در پزشکی گذشته: در طب گذشته از رزماری به صورت خوراکی به عنوان مدر و ضدنفخ و به صورت موضعی بعنوان ضد التهاب و ضد درد استفاده می‌کرده‌اند (1).
طی صدها سال از رزماری در مراقبت از پوست و مو استفاده شده و یکی از اجزاء ادکلن real و جزء اصلی آب تقطیری تهیه‌شده از الکل رقیق و گلهای رزماری است که نوعی مخلوط قابض گیاهی در حامل سرکۀ سیب میباشد و به پاکسازی، تقویت و سم‌زدائی پوست به ویژه پوست‌های چرب و مستعد آکنه کمک نموده و به داشتن اثرات فوق‌العاده در ایجاد جوانی مشهور است. رزماری برای آبکشی موهای تیره و مالش دادن پوست سر مورد استفاده قرار می‌گیرد که برای تأمین سلامت موها و جلوگیری از ریزش بیش از حد آنها بویژه متعاقب بیماریها واقعاً ارزشمند است. رزماری به برگرداندن رنگ به موهای خاکستری و حتی درمان طاسی مشهور است.
((((گیاه رزماری یا اکلیل کوهی دارای ترکیبات ویژه ای است که سبب تحریک متابولیسم و تسریع گردش خون و سبب گشادکنندگی عروق و مویرگها شده و بدین ترتیب باعث تقویت و شادابی پوست و مو می گردد.)))
آخرین ویرایش:
*44*
*44*
*44*
درمورد تصوير زير هركس ميتونه حدس بزنه اين چه گياهي هست .
آخرین ویرایش:
*44*
*44*
اسم گیاه آفلاندرا هست.
یکی از گیاهان بسیار زیبای خانواده ی آکانتاسه آفلاندرا است که دارای برگ های زینتی ، کشیده ، درشت ، سبز رنگ با خطوط سفید در امتداد رگ برگها و یک ساقه گل دهنده چهارگوش و براکته های رنگی است .
آفلاندرا دارای گلهای زرد است که در اطراف سنبله ای مجتمع شده و کاسبرگهایی به رنگ زرد یا بر حسب نوع سرخ فام.
کشت این گیاه آسان است و باید در فصل رویش خود در جای کاملا روشن و در حرارت بسیار زیاد قرار گیرد و میزان رطوبت چه در محیط و چه در خاک باید کافی باشد . این گیاه در پاییز گل میدهد ولی در فصول دیگر هم دیده شده که پس از تمام شدن گلها باید اونها رو چید و ابیاری رو کم کرد . حرارت کم شود ولی از 10 تا 12 کمتر نشود .
روش تکثیر:
در بهار مقداری سرشاخه ها را قطع کرده و قلمه های ان را در گلدان مخلوط خاک تازه و خاک برگ میکارند.
*44*
اسم گیاه آفلاندرا هست.
یکی از گیاهان بسیار زیبای خانواده ی آکانتاسه آفلاندرا است که دارای برگ های زینتی ، کشیده ، درشت ، سبز رنگ با خطوط سفید در امتداد رگ برگها و یک ساقه گل دهنده چهارگوش و براکته های رنگی است .
آفلاندرا دارای گلهای زرد است که در اطراف سنبله ای مجتمع شده و کاسبرگهایی به رنگ زرد یا بر حسب نوع سرخ فام.
کشت این گیاه آسان است و باید در فصل رویش خود در جای کاملا روشن و در حرارت بسیار زیاد قرار گیرد و میزان رطوبت چه در محیط و چه در خاک باید کافی باشد . این گیاه در پاییز گل میدهد ولی در فصول دیگر هم دیده شده که پس از تمام شدن گلها باید اونها رو چید و ابیاری رو کم کرد . حرارت کم شود ولی از 10 تا 12 کمتر نشود .
روش تکثیر:
در بهار مقداری سرشاخه ها را قطع کرده و قلمه های ان را در گلدان مخلوط خاک تازه و خاک برگ میکارند.
آخرین ویرایش:
*45*
*45*
*45*
درمورد تصوير زير هركس ميتونه حدس بزنه اين چه گياهي هست .
آخرین ویرایش:
*45*
*45*
اسم اين گياه آناغاليس است....
مقدمه
تیره پامچال Primulaceae متعلق به راسته پامچال Primulales میباشد. گیاهانی علفی ، دارای برگهای متقابل یا با آرایش چرخه‌ای هستند. گلها منظم و پنج چرخه‌ای بوده 5 پرچم متکی بر گلبرگها دارند. تخمدان 5 برچه‌ای ، دارای تمکن مرکزی و محتوی تخمکهای واژگون است. میوه کپسول و محتوی دانه‌های آلبومن‌دار است. این تیره شامل 30 جنس و 350 گونه است که فقط 150 گونه آن را پامچال تشکیل میدهد. پریمولاسه‌ها در مناطق معتدل و سرد نیمکره شمالی انتشار دارند. بسیاری از آنها کوهستانی هستند.
اختصاصات دستگاه رویشی
اغلب این گیاهان علفهایی خاکزی بوده و بندرت ممکن است مانند هوتونیا آبزی و یا مانند گلوکس در زمینهای چمنی غرقه در آب برویند. عده‌ای از آنها در کنار چشمه‌ها و زمینهای مرطوب اطراف آن به سر می‌برند. پریمولاها علفهایی یکساله بوده و یا به علت داشتن ریزوم که رشد همپا دارد چند ساله و پایا هستند. ساقه این گیاهان علفی و ایستاده است. برگها منفرد است. در برخی از گیاهان این تیره مانند گونه‌های پامچال تمام برگها در قاعده و طوقه‌وار در سطح خاک قرار دارند و از وسط آنها ساقه گل دهنده برگ خارج میشود.
اختصاصات دستگاه زایشی
گلها منفرد یا مجتمع در گل آذین‌های خوشه‌ای ، خوشه گرزن و یا چترهای انتهایی و محوری هستند. در پامچالها ، گل آذین در راس ساقه بدون برگ گل دهنده قرار می‌گیرد. گلها نرماده ، کامل و منظم هستند و فقط در بعضی از جنسها مانند کوریس تقریبا گرایش به نامنظم شدن دیده میشود. کاسه گل لوله‌ای شکل و یا دارای پرآذین برهم نهاده است. جام اکثرا پیوسته بوده و بندرت ممکن است جدا گلبرگ باشد. میوه به صورت کپسول است. دانه دارای جنین کوچک و ایستاده و واجد آلبومن گوشتی است. در پامچالها بند تخمک متورم است و توده کوچک و گوشتی را تشکیل میدهد.
جنسهای تیره پامچال
جنس گلوکس
گیاهانی علفی ، پایا ، کوتاه با گلهای محوری ، منفرد ، تقریبا بدون دمگل ، فاقد جام با کاسه‌ای زنگی شکل و گلبرگ مانند و دارای 5 لبه است. پرچمها 5 عدد ، مستقر روی کاسه و متناوب با لبه‌های کروی ، محتوی دانه‌هایی کم و معدود است و بوسیله 5 کفه باز میشود. این جنس فقط یک گونه به نام گلوکس ماریتیما دارد که در آذربایجان و در نواحی دیلمان و ارومیه میروید.
جنس سیکلامن
گیاهانی علفی ، پایا با بن غده‌ای و برگهایی تماما بن‌رست و قاعده‌ای هستند که بر سطح خاک طوقه‌وار قرار دارند. کاسه گل استکانی شکل و دارای 5 لبه عمیق است. لوله جام تخم مرغی کوتاه و شامل 5 لبه کم و بیش برگشته است و گل نیز غالبا در انتهای دم گل بطور برگشته و آویخته قرار می‌گیرد و به همین علت این گیاهان را نگونسار گویند. این جنس دارای یک یا دو گونه در نواحی شمال ایران بویژه در دامنه‌های ارتفاعات دره رودخانه چالوس است. گونه فراوان آن در شمال سیکلامن کوم است که آن را بخور مریم یا نگونسار گویند.
جنس پامچال
نام این جنس از پیش رس بودن گل آن که در آغاز و حتی قبل از بهار ظاهر میشود گرفته شده است. پامچالها گیاهانی علفی ، پایا و دارای ریزوم هستند که از آن در آخر پاییز تا اوایل بهار برگهایی کم و بیش بزرگ به صورت طوقه‌ای پدید می‌آیند. برگها غالبا پوشیده از کرک و کم و بیش چین خورده و در قاعده باریک هستند و به دمبرگ منتهی میشوند. گلها گاهی منفرد و گاهی به صورت چتر بدون پایه ظاهر میشوند. این جنس در ایران حدود 9 گونه دارد که در جنگلهای شمالی ایران بویژه در مازندران و گیلان و همچنین ارتفاعات البرز می‌رویند.
جنس آناغالیس
گیاهانی علفی ، پایا و غالبا پوشیده از کرک هستند. ساقه آنها نسبتا بلند به ارتفاع 50 تا 100 سانتیمتر و بدون انشعاب یا کمی منشعب است. برگها متناوب یا متقابل معمولا تخم مرغی شکل و نوک تیز هستند. گلها سفید یا سفید مایل به صورتی دارای کاسه 5 لبه‌ای با لبه‌های غیر متناوب با تخمدان است. جام استکانی شکل یا چرخی با 5 لبه عمیق است. دارای 5 پرچم با میله‌های آزاد و یا در قاعده بهم پیوسته است. میوه کپسول دارای 5 کفه و محتوی دانه‌های فراوان و صاف است. این جنس در شمال ایران و نواحی آذربایجان 2 گونه دارد.
سایر جنسها
از دیگر جنسهای این تیره می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: سامولوس ، آندروزاس ، آسترولینوم ، دیونیزیا و لیزیماکیا.
*45*
اسم اين گياه آناغاليس است....
مقدمه
تیره پامچال Primulaceae متعلق به راسته پامچال Primulales میباشد. گیاهانی علفی ، دارای برگهای متقابل یا با آرایش چرخه‌ای هستند. گلها منظم و پنج چرخه‌ای بوده 5 پرچم متکی بر گلبرگها دارند. تخمدان 5 برچه‌ای ، دارای تمکن مرکزی و محتوی تخمکهای واژگون است. میوه کپسول و محتوی دانه‌های آلبومن‌دار است. این تیره شامل 30 جنس و 350 گونه است که فقط 150 گونه آن را پامچال تشکیل میدهد. پریمولاسه‌ها در مناطق معتدل و سرد نیمکره شمالی انتشار دارند. بسیاری از آنها کوهستانی هستند.
اختصاصات دستگاه رویشی
اغلب این گیاهان علفهایی خاکزی بوده و بندرت ممکن است مانند هوتونیا آبزی و یا مانند گلوکس در زمینهای چمنی غرقه در آب برویند. عده‌ای از آنها در کنار چشمه‌ها و زمینهای مرطوب اطراف آن به سر می‌برند. پریمولاها علفهایی یکساله بوده و یا به علت داشتن ریزوم که رشد همپا دارد چند ساله و پایا هستند. ساقه این گیاهان علفی و ایستاده است. برگها منفرد است. در برخی از گیاهان این تیره مانند گونه‌های پامچال تمام برگها در قاعده و طوقه‌وار در سطح خاک قرار دارند و از وسط آنها ساقه گل دهنده برگ خارج میشود.
اختصاصات دستگاه زایشی
گلها منفرد یا مجتمع در گل آذین‌های خوشه‌ای ، خوشه گرزن و یا چترهای انتهایی و محوری هستند. در پامچالها ، گل آذین در راس ساقه بدون برگ گل دهنده قرار می‌گیرد. گلها نرماده ، کامل و منظم هستند و فقط در بعضی از جنسها مانند کوریس تقریبا گرایش به نامنظم شدن دیده میشود. کاسه گل لوله‌ای شکل و یا دارای پرآذین برهم نهاده است. جام اکثرا پیوسته بوده و بندرت ممکن است جدا گلبرگ باشد. میوه به صورت کپسول است. دانه دارای جنین کوچک و ایستاده و واجد آلبومن گوشتی است. در پامچالها بند تخمک متورم است و توده کوچک و گوشتی را تشکیل میدهد.
جنسهای تیره پامچال
جنس گلوکس
گیاهانی علفی ، پایا ، کوتاه با گلهای محوری ، منفرد ، تقریبا بدون دمگل ، فاقد جام با کاسه‌ای زنگی شکل و گلبرگ مانند و دارای 5 لبه است. پرچمها 5 عدد ، مستقر روی کاسه و متناوب با لبه‌های کروی ، محتوی دانه‌هایی کم و معدود است و بوسیله 5 کفه باز میشود. این جنس فقط یک گونه به نام گلوکس ماریتیما دارد که در آذربایجان و در نواحی دیلمان و ارومیه میروید.
جنس سیکلامن
گیاهانی علفی ، پایا با بن غده‌ای و برگهایی تماما بن‌رست و قاعده‌ای هستند که بر سطح خاک طوقه‌وار قرار دارند. کاسه گل استکانی شکل و دارای 5 لبه عمیق است. لوله جام تخم مرغی کوتاه و شامل 5 لبه کم و بیش برگشته است و گل نیز غالبا در انتهای دم گل بطور برگشته و آویخته قرار می‌گیرد و به همین علت این گیاهان را نگونسار گویند. این جنس دارای یک یا دو گونه در نواحی شمال ایران بویژه در دامنه‌های ارتفاعات دره رودخانه چالوس است. گونه فراوان آن در شمال سیکلامن کوم است که آن را بخور مریم یا نگونسار گویند.
جنس پامچال
نام این جنس از پیش رس بودن گل آن که در آغاز و حتی قبل از بهار ظاهر میشود گرفته شده است. پامچالها گیاهانی علفی ، پایا و دارای ریزوم هستند که از آن در آخر پاییز تا اوایل بهار برگهایی کم و بیش بزرگ به صورت طوقه‌ای پدید می‌آیند. برگها غالبا پوشیده از کرک و کم و بیش چین خورده و در قاعده باریک هستند و به دمبرگ منتهی میشوند. گلها گاهی منفرد و گاهی به صورت چتر بدون پایه ظاهر میشوند. این جنس در ایران حدود 9 گونه دارد که در جنگلهای شمالی ایران بویژه در مازندران و گیلان و همچنین ارتفاعات البرز می‌رویند.
جنس آناغالیس
گیاهانی علفی ، پایا و غالبا پوشیده از کرک هستند. ساقه آنها نسبتا بلند به ارتفاع 50 تا 100 سانتیمتر و بدون انشعاب یا کمی منشعب است. برگها متناوب یا متقابل معمولا تخم مرغی شکل و نوک تیز هستند. گلها سفید یا سفید مایل به صورتی دارای کاسه 5 لبه‌ای با لبه‌های غیر متناوب با تخمدان است. جام استکانی شکل یا چرخی با 5 لبه عمیق است. دارای 5 پرچم با میله‌های آزاد و یا در قاعده بهم پیوسته است. میوه کپسول دارای 5 کفه و محتوی دانه‌های فراوان و صاف است. این جنس در شمال ایران و نواحی آذربایجان 2 گونه دارد.
سایر جنسها
از دیگر جنسهای این تیره می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: سامولوس ، آندروزاس ، آسترولینوم ، دیونیزیا و لیزیماکیا.
آخرین ویرایش:
*46*
*46*
*46*
درمورد تصوير زير هركس ميتونه حدس بزنه اين چه گياهي هست .
آخرین ویرایش:
*46*
*46*
گل یخ درختچه اى خزان دار و بومى چین و ژاپن است. برگ هایش سبز درخشان بیضى شكل كشیده و متقابل است. گل هاى آن در فصل زمستان روى شاخه هاى بدون برگ ظاهر شده و بسیار معطر هستند.
پوشش خارجى گل لیمویى رنگ و پوشش داخلى آن ارغوانى رنگ و كوچك تر است. میوه آن كوزه اى شكل، درشت و خاكسترى -قهوه اى بوده و اواخر خرداد ماه مى رسد.
گل یخ بر خلاف نامش به مكانى آفتابى نیاز دارد ولى در نواحى اى كه داراى تابستان گرم هستند بهتر است در محلى كاشته شود كه آفتاب بعدازظهر به آن نتابد. در هر خاكى با زهكشى خوب رشد مى كند و با خاك هاى گچى نیز سازگار است. براى رشد بهتر به سرماى زمستان احتیاج دارد.
از آنجایى كه گل ها روى شاخه هاى قدیمى ظاهر مى شوند، هرس گیاه باید در زمستان بعد از پایان گل دهى و یا زمانى كه گل ها ظاهر شده اند براى استفاده از شاخه هاى گل دار بریده انجام شود.
هنگام خرید گل یخ بهتر است نهال پنج ساله خریدارى شود چون این گیاه در سه تا چهار سال اول فقط رشد رویشى دارد.
*46*
گل یخ درختچه اى خزان دار و بومى چین و ژاپن است. برگ هایش سبز درخشان بیضى شكل كشیده و متقابل است. گل هاى آن در فصل زمستان روى شاخه هاى بدون برگ ظاهر شده و بسیار معطر هستند.
پوشش خارجى گل لیمویى رنگ و پوشش داخلى آن ارغوانى رنگ و كوچك تر است. میوه آن كوزه اى شكل، درشت و خاكسترى -قهوه اى بوده و اواخر خرداد ماه مى رسد.
گل یخ بر خلاف نامش به مكانى آفتابى نیاز دارد ولى در نواحى اى كه داراى تابستان گرم هستند بهتر است در محلى كاشته شود كه آفتاب بعدازظهر به آن نتابد. در هر خاكى با زهكشى خوب رشد مى كند و با خاك هاى گچى نیز سازگار است. براى رشد بهتر به سرماى زمستان احتیاج دارد.
از آنجایى كه گل ها روى شاخه هاى قدیمى ظاهر مى شوند، هرس گیاه باید در زمستان بعد از پایان گل دهى و یا زمانى كه گل ها ظاهر شده اند براى استفاده از شاخه هاى گل دار بریده انجام شود.
هنگام خرید گل یخ بهتر است نهال پنج ساله خریدارى شود چون این گیاه در سه تا چهار سال اول فقط رشد رویشى دارد.
آخرین ویرایش:
*47*
*47*
*47*
درمورد تصوير زير هركس ميتونه حدس بزنه اين چه گياهي هست .
آخرین ویرایش:
*47*
*47*
جنگل های دریایی یکی از عجیب ترین عناصر طبیعی خلقت هستند. در این جنگل ها درختانی در ناحیه جذر و مدی زیست می كنند و از آب شور بهره می گیرند. عجیب تر اینكه گه گاه بخش اعظم آنها به زیر آب شور دریا فرو می رود اما همچنان به حیات خود ادامه می دهند.
عده ای عقیده دارند این درختان طی سالیان دراز تكامل، از دست آسیب های آدمی، به بستر گلی سواحل و آب شور دریا پناه برده اند. این جنگل ها بیشتر از درختانی تشكیل شده اند كه حرا نام دارند. حرا گونه ای درخت مانگرو است كه در سواحل شمالی قشم به كثرت و فراوانی دیده می شود. این درخت در زبان لاتین به نام ابوعلی سینا پزشك و فیلسوف شهیر ایرانی نامگذاری شده است.
این درختچه در سواحل و مرداب های ساحلی مصر، عربستان و سواحل جنوب ایران دیده می شود. به این گیاه در بندر عباس حرا، در بلوچستان تمر و در بعضی از نقاط، تول گفته می شود. به عربی نیز آن را شوری و شوره می نامند.
حرا، گیاهی از تیره شاه پسند است. دانه آن روی درخت مادر می روید و نهال تولید می کند. سپس از درخت جدا می شود و داخل مرداب می افتد. جنگل حرا بر دریا و آب شور قرار دارد و این سازش با آب شور و شرایط نامناسب، از حرا یک گیاه استثنایی ساخته است. درختان حرا، در قسمتهای کم عمق، کنار و روی تپه های جزیره مانندی که هنگام پایین رفتن آب دریا از آب بیرون می مانند قرار گرفته اند. عمق آب این مناطق از یک تا یک و نیم متر تجاوز نمی کند؛ بنابراین جنگل هنگام بالا آمدن آب دریا، در آبهای نیلگون خلیج فارس به حالت شناور می ماند و با فروکش کردن آب دریا به مدت 6 تا 7 ساعت مانند جنگل های مناطق خشک نمایان می شود.
گیاهان حرا برگهایی با ظاهر بیضی شکل و قاعده ای باریک (دوکی شکل) رویه سبز و براق دارند و پشت برگها نیز سفید یا خاکستری رنگ است. طول این برگها حدود 5 تا 5/7 سانتی متر است. میوه حرا، بادامی شکل است و به یک خامه باریک منتهی می شود. گل های آن نیز به رنگ طلایی با 4 گلبرگ می باشد که هر گلبرگ بیشتر از چند میلی متر طول ندارد و عطری شیرین و خنک، تا شعاع چند متری اطراف آن پراکنده می شود. بنا بر تحقیق آنوبانینی گیاه حرا که گاه به عنوان علوفه برای خوراک چهارپایان استفاده می شود دارای چندین فایده دارویی و صنعتی نیز است. از آن جمله می توان به استفاده از آن در درمان جذام و همچنین برخی بیماریهای پوستی اشاره نمود.
گفته می شود که حرا را یك ایرانی از هندوستان به ایران آورد و در نزدیكی بندر لافت قشم كاشت. زیبندگی حراها بیشتر در جزیره قشم به خصوص مثلث لافت، گورزین و كوران است. این جنگل از بندر لافت تا روستای طبل در نواری به عرض 50 تا 500 متر كشیده شده و محدوده‌ای برابر 150 كیلومتر و مساحتی معادل 7 هزار و 236 هكتار را در بر گرفته است. امكان سفر دریایی و تفریحی در بین درختان حرا و دیدن بیش از 100 گونه از پرندگان بومی و مهاجر، زیبایی خاصی به سیاحت مسافران میدهد.
Avicenniaceae نام انگلیسی Avicennia marina
درختی کوچک هست که در کنار ساحل رشد می کند و دارای ریشه های تنفسی می باشد ( این ریشه ها از خاک بیرون می آیند و به تنفس گیاه کمک می کنند ) . از این گیاه بیشتر به عنوان علوفه و غذای دام استفاده می کنند . این درختچه در منطقه ای که دچار جذر و مد می شود رشد کرده و به همین دلیل خیلی ارزشمند می باشد . البته ناگفته نماید در بعضی مواقع هم از چوب آن برای ساخت لنج و کشتی استفاده می کنند .
مانگروها گروهي از درختان و درختچه هاي اسكلروفيل پهن برگ هميشه سبز هستند كه در باتلاقها و در امتداد كرانه هاي ساحلي در منطقه جزر و مدي (intertidal) ، در نواحي استوايي وزير استوايي و در مصب رودخانه ها (محل برخورد آب شور و شيرين) بين عرضهاي 25 درجه شمالي و 25 درجه جنوبي رويش دارند. اين گياهان در منطقه جزر و مدي واقع هستند جايي كه خاك، رسوبي، ريز دانه ، غرقاب و شور است. در زمان مد تنها تاج اين درختان از سطح آب فراتر قرار مي گيرد اما در زمان جزر تقزيبا تمام قسمتها بيرون از آب مي باشند. حدود 110 گونه گياهي به عنوان گياهان مانگرو شناخته شده اند كه تنها تعدادي از آنها از مانگروهاي حقيقي به شمار مي آيند. از گونه هاي مهم مي توان به Avicennia marina (حرا، مانگروي سفيد يا خاكستري) و Rhizophora mangle (چندل يا مانگروي قرمز) اشاره كرد. مانگروها حدود 75 درصد رويشهاي ساحلي را در مناطق استوايي و زير استوايي جهان تشكيل مي دهند و در آسيا، آفريقا، آمريكا و استراليا رويش دارند. تنوع گونه اي در گياهان مانگرو در نيمكره شرقي به مراتب بيشتر از نيمكره غربي است به گونه اي كه بزگترين جنگلهاي مانگرو جهان دربنگلادش و هند واقع هستند.
گونه هاي مانگرو از دود مانهاي گياهي غير مانگرو به صورت مستقل و در زمانهاي مختلفي تكامل يافته اند ودر خانواده هاي متنوعي حضور دارند اما همگرايي تكاملي در بسياري از گونه هاي اين گياهان موجب ايجاد راه حلهاي مشابه جهت مقابله با شوري متغير، خاك فاقد اكسيژن و غرقاب (waterlogged) و تابش شديد خورشيد گرديده است. از نظر شرايط اكولوژيكي، زيستگاهي و اقليمي، فاكتورهاي بسياري در درازمدت يا كوتاه مدت برحيات اين گياهان تاثير مي گذارند كه از مهم ترين انها مي توان به فاكتور هاي: سطح اب، درجه حرارت، شوري، جريانات دريايي، باد و امواج، طوفانها، شيب ساحل، بستر خاك و ناپايداري بستر رشد اشاره كرد. مانگروها نمي توانند در مناطقي كه يخبندان اتفاق مي افتد يا دماي آب به صورت فصلي سرد مي شود دوام بياورند. در برخي مناطق ساحلي، گياهان مانگرو، نوعي منطقه بندي (zonation) را به نمايش مي گذارند كه ناشي از تنوع شرايط زيست محيطي در منطقه جزرومدي و تفاوت ظرفيت تحمل گونه ها در مقابل شرايطي از قبيل سيل و شوري و يا حتي حذف دانه رستهاي انها توسط شكارگران مي باشد. جنگلهاي مانگرو از اجزاء بسيار پرتوليد در زنجيره هاي غذايي مناطق ساحلي هستند و منبع تامين انرژي مي باشند. گياهان مانگرو براي ديگر موجودات هم در بخش هوايي (تاج) و هم در بخش زير آب پناهگاه ايجاد مي كنند به گونه اي كه تاج، آشياني براي پرندگان متنوع نظير پليكانها است وسيستمهاي ريشه اي منحصر به فرد و بسترآنها، زيستگاهي پيچيده را براي جلبك ها، ماهيها، بي مهرگان دريازي از قبيل اسفنجها و صدفها فراهم مي نمايد. برگهاي مانگروها پس از ريزش توسط قارچها و ديگر تجزيه كنندگان مصرف مي شود.علاوه بر اهميت غذايي و زيستگاهي، جنگلهاي مانگرو مناطق پست ساحلي را در زمان طوفان و آبلرزه حفاظت مي كنند و به لحاظ جلوگيري از فرسايش حاصل از امواج وممانعت از انتقال خاك به درون دريا ارزش بسيار دارند. نظير بسياري ديگر از اكوسيستمها، جنگلهاي مانگرو نيز از گزند برنامه هاي توسعه طلبانه بشر در امان نمانده و در بسياري از مناطق، تخريب هاي وسيعي در مناطق ساحلي به منظور استفاده از چوب درختان براي سوخت، تهيه الوار جهت ساخت مسكن يا قايق و حتي توليد عسل صورت پذيرفته است. شايان ذكر است كه در ايران، جنگلهاي مانگرو در مناطق ساحلي جنوب پراكنش دارندكه گونه غالب آنها حرا بوده وبه ميزان كمتر گونه چندل نيز وجود دارد. شهين صفياري در كتاب جنگلهاي مانگروي ايران كه انتشارات موسسه جنگلها و مراتع ايران آن را منتشر گرده به طور مبسوط به اين رويشها پرداخته است.
مانگروها را مي توان گياهان هالوفيت ناميد. اين گياهان داراي سازگاريهاي فيزيولوژيكي و آناتوميكي جهت رشد در محيطهاي شور هستند.علاوه بر اين در مقابله با اكسيژن و عناصر غذايي كم در خاك، عمل باد و موج و بي ثباتي بستر نيز راهكارهايي را اتخاذ نموده اند. برخي از مانگروها داراي غدد دفع كننده نمك هستند كه اين غدد بر روي برگها مستقر هستند(دو نوع غده نمكي)، برخي ديگر نمك را از طريق ريشه از طريق يك روش اولترا *****اسيون دفع مي كنند.به دليل فقدان تبادلات گازي (محيط غرقاب) در بستر رشد، مانگروها بايد ساختارهاي تنفسي ويژه اي را توسعه دهند. يكي از ويژگيهاي بارز مانگروها تشكيل ريشه هاي هوايي است كه به اشكال مختلف صورت مي پذيرد. به عنوان مثال در Avicennia ريشه هاي هوايي به صورت پنماتوفور است كه در واقع نوعي ريشه هوايي است كه از ريشه هايي كه در خاك رشد مي كنند به سمت بالا رشد مي نمايد. اين ريشه ها داراي منافذي هستند كه Lenticel ناميده مي شوند و اكسيژن هوا از طريق اين منافذ به درون گياه وارد مي شود. Rhizophora داراي ريشه هاي هوايي است كه از تنه آن منشا گرفته به سمت پايين رشد يافته ودر خاك مستقر مي شوند. اين ريشه ها علاوه بر ايفاي نقش در تنفس، در استقرار و تثبيت درختان در بستر و هم چنين در برابر عمل امواج كاركرد ويژه اي دارند. به دليل در دسترس بودن محدود آب شيرين در خاكهاي شور، مانگروها ميزان تبخير آب از سطح برگهايشان را از طريق تغيير آرايش برگهاي خود جهت اجتناب از نور شديد آفتاب در نيمروز وهم چنين محدود كردن فعاليت روزنه در برگها كاهش مي دهند. در چنين محيط زيست شوري، مانگروها مكانيسم خاصي را براي كمك به دانه هاي خود توسعه داده اند. بر خلاف بيشتر گياهان كه دانه هاي آنها در خاك جوانه مي زند بسياري از مانگروها زنده زا هستند يعني داراي ويژگي Viviparity مي باشند، به گونه اي كه دانه هاي انها درون ميوه بر روي گياه والد جوانه زده و سپس بر روي خاك افتاده و فرد جديدي را ايجاد مي نمايند.
*47*
جنگل های دریایی یکی از عجیب ترین عناصر طبیعی خلقت هستند. در این جنگل ها درختانی در ناحیه جذر و مدی زیست می كنند و از آب شور بهره می گیرند. عجیب تر اینكه گه گاه بخش اعظم آنها به زیر آب شور دریا فرو می رود اما همچنان به حیات خود ادامه می دهند.
عده ای عقیده دارند این درختان طی سالیان دراز تكامل، از دست آسیب های آدمی، به بستر گلی سواحل و آب شور دریا پناه برده اند. این جنگل ها بیشتر از درختانی تشكیل شده اند كه حرا نام دارند. حرا گونه ای درخت مانگرو است كه در سواحل شمالی قشم به كثرت و فراوانی دیده می شود. این درخت در زبان لاتین به نام ابوعلی سینا پزشك و فیلسوف شهیر ایرانی نامگذاری شده است.
این درختچه در سواحل و مرداب های ساحلی مصر، عربستان و سواحل جنوب ایران دیده می شود. به این گیاه در بندر عباس حرا، در بلوچستان تمر و در بعضی از نقاط، تول گفته می شود. به عربی نیز آن را شوری و شوره می نامند.
حرا، گیاهی از تیره شاه پسند است. دانه آن روی درخت مادر می روید و نهال تولید می کند. سپس از درخت جدا می شود و داخل مرداب می افتد. جنگل حرا بر دریا و آب شور قرار دارد و این سازش با آب شور و شرایط نامناسب، از حرا یک گیاه استثنایی ساخته است. درختان حرا، در قسمتهای کم عمق، کنار و روی تپه های جزیره مانندی که هنگام پایین رفتن آب دریا از آب بیرون می مانند قرار گرفته اند. عمق آب این مناطق از یک تا یک و نیم متر تجاوز نمی کند؛ بنابراین جنگل هنگام بالا آمدن آب دریا، در آبهای نیلگون خلیج فارس به حالت شناور می ماند و با فروکش کردن آب دریا به مدت 6 تا 7 ساعت مانند جنگل های مناطق خشک نمایان می شود.
گیاهان حرا برگهایی با ظاهر بیضی شکل و قاعده ای باریک (دوکی شکل) رویه سبز و براق دارند و پشت برگها نیز سفید یا خاکستری رنگ است. طول این برگها حدود 5 تا 5/7 سانتی متر است. میوه حرا، بادامی شکل است و به یک خامه باریک منتهی می شود. گل های آن نیز به رنگ طلایی با 4 گلبرگ می باشد که هر گلبرگ بیشتر از چند میلی متر طول ندارد و عطری شیرین و خنک، تا شعاع چند متری اطراف آن پراکنده می شود. بنا بر تحقیق آنوبانینی گیاه حرا که گاه به عنوان علوفه برای خوراک چهارپایان استفاده می شود دارای چندین فایده دارویی و صنعتی نیز است. از آن جمله می توان به استفاده از آن در درمان جذام و همچنین برخی بیماریهای پوستی اشاره نمود.
گفته می شود که حرا را یك ایرانی از هندوستان به ایران آورد و در نزدیكی بندر لافت قشم كاشت. زیبندگی حراها بیشتر در جزیره قشم به خصوص مثلث لافت، گورزین و كوران است. این جنگل از بندر لافت تا روستای طبل در نواری به عرض 50 تا 500 متر كشیده شده و محدوده‌ای برابر 150 كیلومتر و مساحتی معادل 7 هزار و 236 هكتار را در بر گرفته است. امكان سفر دریایی و تفریحی در بین درختان حرا و دیدن بیش از 100 گونه از پرندگان بومی و مهاجر، زیبایی خاصی به سیاحت مسافران میدهد.
Avicenniaceae نام انگلیسی Avicennia marina
درختی کوچک هست که در کنار ساحل رشد می کند و دارای ریشه های تنفسی می باشد ( این ریشه ها از خاک بیرون می آیند و به تنفس گیاه کمک می کنند ) . از این گیاه بیشتر به عنوان علوفه و غذای دام استفاده می کنند . این درختچه در منطقه ای که دچار جذر و مد می شود رشد کرده و به همین دلیل خیلی ارزشمند می باشد . البته ناگفته نماید در بعضی مواقع هم از چوب آن برای ساخت لنج و کشتی استفاده می کنند .
مانگروها گروهي از درختان و درختچه هاي اسكلروفيل پهن برگ هميشه سبز هستند كه در باتلاقها و در امتداد كرانه هاي ساحلي در منطقه جزر و مدي (intertidal) ، در نواحي استوايي وزير استوايي و در مصب رودخانه ها (محل برخورد آب شور و شيرين) بين عرضهاي 25 درجه شمالي و 25 درجه جنوبي رويش دارند. اين گياهان در منطقه جزر و مدي واقع هستند جايي كه خاك، رسوبي، ريز دانه ، غرقاب و شور است. در زمان مد تنها تاج اين درختان از سطح آب فراتر قرار مي گيرد اما در زمان جزر تقزيبا تمام قسمتها بيرون از آب مي باشند. حدود 110 گونه گياهي به عنوان گياهان مانگرو شناخته شده اند كه تنها تعدادي از آنها از مانگروهاي حقيقي به شمار مي آيند. از گونه هاي مهم مي توان به Avicennia marina (حرا، مانگروي سفيد يا خاكستري) و Rhizophora mangle (چندل يا مانگروي قرمز) اشاره كرد. مانگروها حدود 75 درصد رويشهاي ساحلي را در مناطق استوايي و زير استوايي جهان تشكيل مي دهند و در آسيا، آفريقا، آمريكا و استراليا رويش دارند. تنوع گونه اي در گياهان مانگرو در نيمكره شرقي به مراتب بيشتر از نيمكره غربي است به گونه اي كه بزگترين جنگلهاي مانگرو جهان دربنگلادش و هند واقع هستند.
گونه هاي مانگرو از دود مانهاي گياهي غير مانگرو به صورت مستقل و در زمانهاي مختلفي تكامل يافته اند ودر خانواده هاي متنوعي حضور دارند اما همگرايي تكاملي در بسياري از گونه هاي اين گياهان موجب ايجاد راه حلهاي مشابه جهت مقابله با شوري متغير، خاك فاقد اكسيژن و غرقاب (waterlogged) و تابش شديد خورشيد گرديده است. از نظر شرايط اكولوژيكي، زيستگاهي و اقليمي، فاكتورهاي بسياري در درازمدت يا كوتاه مدت برحيات اين گياهان تاثير مي گذارند كه از مهم ترين انها مي توان به فاكتور هاي: سطح اب، درجه حرارت، شوري، جريانات دريايي، باد و امواج، طوفانها، شيب ساحل، بستر خاك و ناپايداري بستر رشد اشاره كرد. مانگروها نمي توانند در مناطقي كه يخبندان اتفاق مي افتد يا دماي آب به صورت فصلي سرد مي شود دوام بياورند. در برخي مناطق ساحلي، گياهان مانگرو، نوعي منطقه بندي (zonation) را به نمايش مي گذارند كه ناشي از تنوع شرايط زيست محيطي در منطقه جزرومدي و تفاوت ظرفيت تحمل گونه ها در مقابل شرايطي از قبيل سيل و شوري و يا حتي حذف دانه رستهاي انها توسط شكارگران مي باشد. جنگلهاي مانگرو از اجزاء بسيار پرتوليد در زنجيره هاي غذايي مناطق ساحلي هستند و منبع تامين انرژي مي باشند. گياهان مانگرو براي ديگر موجودات هم در بخش هوايي (تاج) و هم در بخش زير آب پناهگاه ايجاد مي كنند به گونه اي كه تاج، آشياني براي پرندگان متنوع نظير پليكانها است وسيستمهاي ريشه اي منحصر به فرد و بسترآنها، زيستگاهي پيچيده را براي جلبك ها، ماهيها، بي مهرگان دريازي از قبيل اسفنجها و صدفها فراهم مي نمايد. برگهاي مانگروها پس از ريزش توسط قارچها و ديگر تجزيه كنندگان مصرف مي شود.علاوه بر اهميت غذايي و زيستگاهي، جنگلهاي مانگرو مناطق پست ساحلي را در زمان طوفان و آبلرزه حفاظت مي كنند و به لحاظ جلوگيري از فرسايش حاصل از امواج وممانعت از انتقال خاك به درون دريا ارزش بسيار دارند. نظير بسياري ديگر از اكوسيستمها، جنگلهاي مانگرو نيز از گزند برنامه هاي توسعه طلبانه بشر در امان نمانده و در بسياري از مناطق، تخريب هاي وسيعي در مناطق ساحلي به منظور استفاده از چوب درختان براي سوخت، تهيه الوار جهت ساخت مسكن يا قايق و حتي توليد عسل صورت پذيرفته است. شايان ذكر است كه در ايران، جنگلهاي مانگرو در مناطق ساحلي جنوب پراكنش دارندكه گونه غالب آنها حرا بوده وبه ميزان كمتر گونه چندل نيز وجود دارد. شهين صفياري در كتاب جنگلهاي مانگروي ايران كه انتشارات موسسه جنگلها و مراتع ايران آن را منتشر گرده به طور مبسوط به اين رويشها پرداخته است.
مانگروها را مي توان گياهان هالوفيت ناميد. اين گياهان داراي سازگاريهاي فيزيولوژيكي و آناتوميكي جهت رشد در محيطهاي شور هستند.علاوه بر اين در مقابله با اكسيژن و عناصر غذايي كم در خاك، عمل باد و موج و بي ثباتي بستر نيز راهكارهايي را اتخاذ نموده اند. برخي از مانگروها داراي غدد دفع كننده نمك هستند كه اين غدد بر روي برگها مستقر هستند(دو نوع غده نمكي)، برخي ديگر نمك را از طريق ريشه از طريق يك روش اولترا *****اسيون دفع مي كنند.به دليل فقدان تبادلات گازي (محيط غرقاب) در بستر رشد، مانگروها بايد ساختارهاي تنفسي ويژه اي را توسعه دهند. يكي از ويژگيهاي بارز مانگروها تشكيل ريشه هاي هوايي است كه به اشكال مختلف صورت مي پذيرد. به عنوان مثال در Avicennia ريشه هاي هوايي به صورت پنماتوفور است كه در واقع نوعي ريشه هوايي است كه از ريشه هايي كه در خاك رشد مي كنند به سمت بالا رشد مي نمايد. اين ريشه ها داراي منافذي هستند كه Lenticel ناميده مي شوند و اكسيژن هوا از طريق اين منافذ به درون گياه وارد مي شود. Rhizophora داراي ريشه هاي هوايي است كه از تنه آن منشا گرفته به سمت پايين رشد يافته ودر خاك مستقر مي شوند. اين ريشه ها علاوه بر ايفاي نقش در تنفس، در استقرار و تثبيت درختان در بستر و هم چنين در برابر عمل امواج كاركرد ويژه اي دارند. به دليل در دسترس بودن محدود آب شيرين در خاكهاي شور، مانگروها ميزان تبخير آب از سطح برگهايشان را از طريق تغيير آرايش برگهاي خود جهت اجتناب از نور شديد آفتاب در نيمروز وهم چنين محدود كردن فعاليت روزنه در برگها كاهش مي دهند. در چنين محيط زيست شوري، مانگروها مكانيسم خاصي را براي كمك به دانه هاي خود توسعه داده اند. بر خلاف بيشتر گياهان كه دانه هاي آنها در خاك جوانه مي زند بسياري از مانگروها زنده زا هستند يعني داراي ويژگي Viviparity مي باشند، به گونه اي كه دانه هاي انها درون ميوه بر روي گياه والد جوانه زده و سپس بر روي خاك افتاده و فرد جديدي را ايجاد مي نمايند.
آخرین ویرایش:
*48*
*48*
*48*
درمورد تصوير زير هركس ميتونه حدس بزنه اين چه گياهي هست .
آخرین ویرایش:
*48*
*48*
درخت كنار (Ziziphus) كه در عربي بهش سدر گفته و از درختان بهشتي هست. اين درخت مقدس هست و در بين برخي عشاير رسم هست اگر كسي بخواد آن رو ببره بايد يه قرباني هم مد نظر داشته باشد. گونه اي درختچه اي از كنار هست به اسم كنار ترش كه ميوه كوچك و ترشي داشته و فقط تو بيابانها رشد کرده و در ضمن خيلي پرخار هست. كنار ميوه اي شيرين داشته و خواص دارويي زيادي از جمله شتشوي كامل دستگاه گوارش رو دارد. برگهاي سبز خشك ان رو پودر کرده و بعنوان تن شور يا شامپو ازش استفاده میکنند.. گياهي است مخصوص مناطق گرمسيري و در اغلب نقاط ايران انواعي از آن وجود دارد. شوشتر معروفترين كنار رو داشته و در بازار اين شهر بعنوان يك ميوه سنتي خريد و فروش ميشود.
*48*
درخت كنار (Ziziphus) كه در عربي بهش سدر گفته و از درختان بهشتي هست. اين درخت مقدس هست و در بين برخي عشاير رسم هست اگر كسي بخواد آن رو ببره بايد يه قرباني هم مد نظر داشته باشد. گونه اي درختچه اي از كنار هست به اسم كنار ترش كه ميوه كوچك و ترشي داشته و فقط تو بيابانها رشد کرده و در ضمن خيلي پرخار هست. كنار ميوه اي شيرين داشته و خواص دارويي زيادي از جمله شتشوي كامل دستگاه گوارش رو دارد. برگهاي سبز خشك ان رو پودر کرده و بعنوان تن شور يا شامپو ازش استفاده میکنند.. گياهي است مخصوص مناطق گرمسيري و در اغلب نقاط ايران انواعي از آن وجود دارد. شوشتر معروفترين كنار رو داشته و در بازار اين شهر بعنوان يك ميوه سنتي خريد و فروش ميشود.
آخرین ویرایش:
- وضعیت
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
آرشيو واژه هاي علمي باغباني | باغبانی | 301 | |
|
علم تغذيه گياه | باغبانی | 0 |