واسه ما که این راهنمایی ها فایده نداشت
من که تصمیمم اینه : از این طرف که دکترا گرفتم برمیگردم میرم دبیرستان (شایدم راهنمایی و شاید حتی در حد 4 عمل اصلی) دوباره شروع میکنم به ریاضی خوندن ، تا دکترا میخوام ادامه بدم. بعدش دوباره برمیگردم مهندسی نرم افزار میخونم.
خیلیم تصمیمم جدیه ! همین که گفتم! اصلا هم سعی نکنین منصرفم کنید.
شاید واسه خیلی از دوستان هم اینطوری بوده باشه ولی داستان من اینجوریه ، با اینکه رشتم فنی بود از ریاضی میترسیدم یعنی به خودم تلقین میکردم من که اینو یاد نمیگیرم چرا اصلا طرفش برم؟ هی فکر میکردم مقطع بدی دیگه ریاضی تموم میشه و از شرش راحت میشیم!(زهی خیال باطل)
تا اینکه تو دانشگاه یقه ی مارو گرفت 3 بار ریاضی عمومی کاردانی افتادم آخر سرهم با 14 پاسش کردم! اصن یه وضی شد!
تا یهو! متحول شدم تا ریاضیمو قوی نکردم دیگه درس ریاضی کاربردی رو نگرفتم، تازه وقتی داشتم یکم ازش سر در میاوردم به خودم میگفتم : جدا این بود که ازش میترسیدی؟ انقدر این درس واسم شیرین شده که آرزو میکنم زمان برگرده عقب تا تمام نکاتی که سر کلاس های ریاضی راهنمایی ، دبیرستان ، هنرستان گوش ندادم و الکی پاس کردم رو دوباره کامل یاد بگیرم. و جالب اینکه ریاضی کاربردی هم آخر سر با 18 پاس کردم. الانم با بچه ها داریم به مدیر گروهمون اعتراض میکنیم که چرا ریاضی مهندسی رو حذف کردند از چارتمون! (مهندسی تکنولوژی الکترونیکم) تا شاید واسمون جدا از برنامه ارائه کنند.
این همه داستان سر هم کردم که بگم :
به خودتون تلقین نکنید که سخته و یاد نمیگیرید.
اگر رشتتون مهندسیه بدونید که بدون ریاضی کارتون لنگه ، جای نادیده گرفتن و از استاد نمره گرفتن و تقلب کردن فکر یاد گرفتن باشید.
باید عاشقش بشید تا یادش بگیرید
.
ببخشید که زیاد نوشتم ! من آدم پر حرفیم