خنده

[naghmeirani]

لبخند شيرينت
آرامشي ديوانه كننده بر جانم ميريزد
نگاه گرمت
لحظه اي چشمانم را به حال خود رها نميكند
تنها به من خيره اي
و من
در اوج غصه به خنده مي افتم . . .
خنده اي تلخ . . .اما واقعي . . .
نه همچون تو خيالي
رهايم نمي كند
رهايم نمي كند
"خيالت" با من است
بي هيچ شباهتي به "تو"
"تو" سال هاست رفته اي ولي او هنوز هم هست
خيال رفتن هم ندارد ...!

-------------
زهرا هرمزي

 

[MAHDI.VALVE]

به لابه گفتمش ای ماه رخ چه باشد اگر
به یک شکر ز تو دلخسته‌ای بیاساید

به خنده گفت که حافظ خدای را مپسند

که بوسه تو رخ ماه را بیالاید

 

[naghmeirani]

رفتی و در دل من ماند به جای
عشقی آلوده به نومیدی و درد
نگهی گمشده در پرده اشک
حسرتی یخ زده در خنده سرد

آه اگر باز بسویم آیی
دیگر از کف ندهم آسانت
ترسم این شعله سوزنده عشق
آخر آتش فکند بر جانت فروغ فرخزاد

 

[naghmeirani]

در آن شبی كه برای همیشه می رفتی
در آن شب پیوند
طنین خنده من سقف خانه را برداشت
كدام ترس تو را این چنین عجولانه
به دام بسته تسلیم تن
فرو غلتاند ؟!

و خنده ها نه مقطع
كه آبشاری بود
و خنده ؟!
خنده نه
قهقهه گریه واری بود
كه چشمهای مرا در زلال اشك نشاند

و من به آن كسی
كز انهدام درختان باغ می آمد
سلام می كردم

سلام مضطربم در هوا معلق ماند
و چشمهای مرا در زلال اشك نشاند



حمید مصدق

 

[naghmeirani]

ما خنده را به مردم بی‌غم گذاشتیم

گل را به شوخ چشمی شبنم گذاشتیم

قانع به تلخ و شور شدیم از جهان خاک

چون کعبه دل به چشمهٔ زمزم گذاشتیم

مردم به یادگار اثرها گذاشتند

ما دست رد به سینهٔ عالم گذاشتیم

چیزی به روی هم ننهادیم در جهان

جز دست اختیار که بر هم گذاشتیم

دادند اگر عنان دو عالم به دست ما

از بیخودی ز دست همان دم گذاشتیم

بی‌حاصلی نگر که حضور بهشت را

از بهر یک دو دانه چو آدم گذاشتیم

صائب فضای چرخ مقام نشاط نیست

بیهوده پا به حلقهٔ ماتم گذاشتیم

 

['nobody']

آرزويم اين است ؛ نتراود اشك در چشم تو هرگز ؛

مگر از شوق زياد

نرود لبخند از عمق نگاهت هرگز ؛

وبه اندازه ي هر روز تو عاشق باشي

عاشق آنكه تو را مي خواهد . . .

و به لبخند تو از خويش رها مي گردد

و تو را دوست بدارد به همان اندازه ؛

كه دلت مي خواهد​

​

​

 

[mani24]

جز خنده هاي دختر دردانه ام بهار
من سالهاست باغ و بهاري نديده ام
وز بوته هاي خشک لب پشت بام ها
جز زهرخند تلخ ، کاري نديده ام .....
فريدون مشيري​

 

[mani24]

خنده ای ، خنده ی گل مهتاب

شعله ای ، شعله ی دل خورشید

بوسه ای ، بوسه ی سحرگاهان

تغمه ای ، نغمه ی لب امید

فرخ تمیمی

 

[mani24]

می شود با خنده از دردی رهید
می شود با خنده فریادی کشید

می شود با نقد یک لبخند سبز
قلب یک شهزاده را ارزان خرید

احمد حسینی

 

[mani24]

در پرده غبار دلم را فروگرفت

تنها به خنده، یا به شکر خنده های تو

گرد و غبار از دل تنگم زدودنی ست

حمید مصدق

 

[naghmeirani]

دخترک خنده کنان گفت که چیست
راز این حلقه زر
راز این حلقه که انگشت مرا
این چنین تنگ گرفته است به بر

راز این حلقه که در چهره او
اینهمه تابش و رخشندگی است
مرد حیران شد و گفت :
حلقه خوشبختی است حلقه زندگی است

همه گفتند : مبارک باشد
دخترک گفت : دریغا که مرا
باز در معنی آن شک باشد

سالها رفت و شبی
زنی افسرده نظر کرد بر آن حلقه زر
دید در نقش فروزنده او
روزهایی که به امید وفای شوهر
به هدر رفته هدر

زن پریشان شد و نالید که وای
وای این حلقه که در چهره او
باز هم تابش و رخشندگی است
حلقه بردگی و بندگی است

*فروغ*

 

[naghmeirani]

خنده‌ای و بوسه‌ای

خنده‌ای بکن که غرق شادمانی‌ام کند
چشمه‌سار زندگانی‌ام کند.
بوسه‌ای بده که شور و شوق مستی‌ام دهد
جاودانه هستی‌ام دهد.
...
مهدی عاطف راد

 

[M@TI$A]

تو به من خنديدي و نمي دانستي من به چه دلهره از باغچه همسايه سيب را دزديدم.....
وهنوز سالهاست كه آرام آرام خش خش گامه تو تكرار كنان ميدهد آزارم و من انديشه كنان غرق اين پندارم كه چرا باغچه ي كوچك ما سيب نداشت.

 

[دختر شرقی]

با چشم ها ز حیرت این صبح نابجای
خشکیده بر دریچه خورشید چهار طاق
بر تارک سپیده این روز پا به زای
دستان بسته ام را آزاد کردم از زنجیرهای خواب
فریاد بر کشیدم
اینک چراغ معجزه مردم تشخیص نیم شب را از فجر
در چشم های کور دلیتان سویی بجای اگر مانده است آنقدر
تا از کیستان نرفته تماشا کنید خوب در آسمان شب پرواز آفتاب را
با گوش های نا شنواییتان این ترفه بشنوید در نیم پرده شب
آواز آفتاب را
دیدیم گفتندخلق نیمی پرواز روشنش را
اری
نیمی به شادی از دل فریاد بر کشیدند با گوش جان شنیدیم
آواز روشنش را
باری من با دهانی حیرت گفتم
ای یاوه یاوه یاوه! خلا یق مستید و منگ
یا به تظاهر تزویر میکنید؟
از شب هنوز مانده دو دونگی
ور تائبید و پاک و مسلمان نماز را از چاوشان نیامده بانگی
هر گاو گند چاله دهانی آتشفشان روشتن خشمی شد
این گول بین که روشنی آفتاب را از ما دریغ میطلبد
طوفان خنده ها
خورشید را گذاشته میخواهد با اتکا به ساعت شماته دارخویش
بیچاره خلق را متقاعد کند که شب هنوز از نیمه نیز برنگذشته است
طوفان خنده ها
من درد در رگانم حسرت در استخوانم و چیزی نظیر آتش در جانم پیچید
سرتاسر وجود مرا گویی چیزی به هم فشرد تا قطره ای به تفتگی
خورشید جوشید از دو چشمم
از تلخی تمامی دریاها بر اشک ناتوانی خود ساغری زدم
آنان به آفتاب شیفته بودند زیرا که آفتاب تنهاترین حقیقتشان بود
احساس واقعیتشان بود
با نور و گرمیش مفهوم بی ریای رفاقت بود
با تابناکیش مفهوم بی فریب صداقت بود
ای کاش میتوانستند از آفتاب یاد بگیرند که بی دریغ باشند
در دردها و شادی هاشان
حتی با نان خشکشان و کاردهایشان را جز از برای قسمت کردن بیرون نیاورند
افسوس آفتاب مفهوم بی دریغ عدالت بود و آنان به عدل شیفته بودندو اکنون
با آفتاب گونه ای آنان را این گونه دل فریفته بودند
ای کاش میتوانستم خون رگان خود را من قطره قطره قطره بگریم تا باورم کنند
ای کاش میتوانستم یک لحظه میتوانستم ای کاش
بر شانه های خود بنشانم این خلق بی شمار
راگرد حباب خاک بگردانم تا با دو چشم خویش ببینند
که خورشیدشان کجاست و باورم کنندای کاش میتوانستم...

احمد شاملو

 

[aynaz.m]

خنده را بر لبها شکوفا کنید
زندگی را زیبا کنید
بگذارید
همه بفهمد
عشق زیباست
بفهمند زندگی همان عشق خدا به ماست

 

[IRANIAN VOCAL]

خنده ی تلخ من از گریه غم انگیز تر است .. کارم از گریه گذشته ست به آن می خندم

 

[eelhamm]

لبخند بزن؛

برآمدگی گونه هایت توان آن را دارد که امید رفته را بازگرداند،

تجربه ثابت کرده است که گاه قوسی کوچک ، میتواند معماری بنایی را نجات دهد ...

 

[eelhamm]

بخـنــد

هــرچـنــد

غـمـگینــی

بـبخــش

هــرچـنـد

مـسکینـــی

فـرامـوش کــن

هــرچـنــد

دلــگیــــری
.
.
.
زیستــن اینــگــونـــه زیـبـاسـت ...

بخنـــد

ببخــش

و فرامـوش کـــن

هــرچـنــد میدانم ...

آســـان نــیســـت.
​

 

[paria.z68]

فکر تو عایق سرمای من است

فکر کردم به صمیمیت تو گرم شدم

خنده کن ، خنده، که با خنده ی تو

آفتاب از ته دل می خندد

شرم در چهره ی من داشت شقایق می کاشت

سفره انداخته بودیم و کنارش با هم

دوستی می خوردیم

حرف تو سنگ بزرگی جلوی پای زمستان انداخت

باز هم حرف بزن...

 

[eelhamm]

بخند !
خنده های تو
ترکیدن شاهوار کوهستان های انار است ...

- شمس لنگرودی -

 

[paria.z68]

دســـت به صـــورتــم نـــزن...!


می ترســم بیفتـــد




نقــــاب خنــــدانی که بر چهـــــره دارم..!

 

[ni_rosa_ce]

به سراغ من اگر می آیید
دستتان می بوسم، من بسی تنهایم
دیرگاهی است که در حصر تنم،
منم و غم هایم.
کاش پیدا بشود
یک نفر که از ته دل خنده کند
بدمد در دل من،
مرده را زنده کند
یک نفر، یک کس خاص
که فقط
فکر سودش نکند
این دل غمزده را راه صعودش نکند
اندکی هم بخورد، غم تنهایی من
مردمان گوش کنید:
دلم از پا افتاد.
با شمایــــم، باشید
اندکی همدم تنهایی من!
به سراغ من اگر می آیید
نرم و آهسته نیایید که شاید ترکی بردارد
چینی محکم تنهایی من!