توی حالت پرخیز، باد تو قسمت پایین به داخل نیرو وارد میکنه ، و چون داخل فشار هوا داریم یا همون فشار تکیه گاهی ، این فشاره میخواد اون نیروی رو به داخل باد رو خنثی کنه واسه همین ممکنه تغییر شکل های ناگهانی داشته باشه، مثل یه شکل تو کتاب درک رفتار سازه ها، که سازه هواییه با خیز زیاد، تو قسمت بالای جایی که نیروی باد وارد شده به سازه ، از حالت عادیش خارج کرده که باعث میشه سقف بریزه.
این چیزیه که یادمه البته : ))))))))
کم خیز بهتره ! اگه خیزش زیاد باشه اون قسمتی که فشار هوا داریم، میره سمت داخل فضا و باعث فروریختن داخلی میشه.
کم خیز باشه درسته که مکش داره زو به بالا ولی قابل حله با اتصال درست در تکیه گاه ها
دوستان پر خیز بهتره، البته حرف شما کاملا درسته. ینی وقتی باد به یه سازه هوای فشرده برخورد میکنه، مثه هر سازه دیگه ای نمای مقابل بار باد تحت فشار قرار میگیره و پشت بام سازه و نمای پشتی تحت مکش قرار میگیره، در این حالت سازه هوای فشرده، سمت رو به روی بادش تحت فشار حالت تو رفتگی پیدا میکنه، ولی این مشکل به راحتی با متعادل کردن فشار داخلی برطرف میشهتا جایی که ذهنم یاری میکنه کم خیز بهتره چون پر خیز تغییر شکلش زیاده....تو کتاب شکلش هست با توضیحش اما خب یه سال پیش خوندم صفحه کتاب یادم نیست
پ.ن: این مشکل تو سازه هوای فشرده پرخیز نه تنها تو خود سازه قابل حله بلکه با ایجاد هر نوع باد شکن طبیعی و مصنوعی هم به راحتی حل میشه، چون فقط تو یه جهت مشکل داریم ولی اگه سازه هوای فشرده کم خیز باشه، اگه یهویی باد کل سازه رو از زمین کندن کند! (ببخشید اینجوری نوشتم، صورت صحیح فعل اصلیش و نتونستم بنویسم!) اون وقت تکلیف چیه؟! تو سازه هوای فشرده کم خیز مشکل کل سازه رو در بر میگیره. حالا به فرض تو قسمت تکیه گاه ها مهارش کنیم، خب اون مهار کردنه کلی خرج داره!
آخرین ویرایش: