کمتر از یک هفته باقیمانده تا برج شارد برای عموم بازگشایی گردد. برج شارد لندن (The Shard) برجی هرمی شکل در لندن است. این برج با ارتفاع ۳۰9.6 متر بلندترین برج اتحادیه اروپا؛ دومین برج بلند در اروپا ( پس از برج مرکوری مسکو) و چهل و ششمین ساختمان بلند دنیا است. این آسمانخراش در سال 2000 میلادی توسط رنزو پیانو طراح ایتالیایی شده است (منبع الهام وی برای طرح این برج ؛ دکل کشتی های قرن 18 میلادی و همچنین خطوط ریل قطار شهری اطراف آن بوده است.)، وساخت این برج در ماه مه ۲۰۱۲ پیش از برگزاری بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۲ لندن به پایان رسید.
و از ابتدای ماه فوریه 2013 به روی عموم باز میگردد . هزینه ی ورود به این ساختمان برای بزرگسالان 24.95 پوند خواهد بود و پیش بینی میشود سالانه پذیرای دو میلیون بازدید کننده باشد .حداکثر ارتفاع قابل دسترسی برای عموم 244 متر است - دسترسی به این ارتفاع با آسانسور هایی با سرعت شش متر بر ثانیه فراهم میشود – که حس ناپدید شدن در میان آسمان را به بازدیدکنندگان القا میکند . این برج دارای 72 طبقه میباشد .
به شکل هرمی نامنظم طراحی شده است و به طور کامل در پوسته ای شیشه ای قرار دارد . همچنین این برج با ایجاد خط آسمانی جدید برای کلان شهر لندن ؛ از فاصله ی چهل مایلی مشخص است . در داخل این آسمانخراش هتلی پنج ستاره رستورانها، ادارات و آپارتمانهای لوکسی ( با قیمت هایی در حدود پنجاه میلیون پوند) ساخته شده و بین طبقات ۶۸ تا ۷۲ ، چشم انداز ۳۶۰ درجه ( پانوراما ) از لندن قرار می گیرد. رنزو پیانو برای جلوه دادن نما پانل های شیشه ای زاویه دار در نظر گرفته است ( برای منعکس کردن نور خورشید به آسمان بالا، به طوری که ظاهر این ساختمان با توجه به آب و هوا و فصول را تغییر دهد). بدین منظور از یازده هزار پانل شیشه ای در این ساختمان استفاده شده است .
موزه ی علوم رنزو پیانو ؛ بازآفريني ارتباطات درون شهري
موزه ی علوم رنزو پیانو ؛ بازآفريني ارتباطات درون شهري
پروژه ی توسعه مجدد برای سایت کارخانه ی سابق میچلین در یک منطقه ی 11 هکتاری Brownfield (این اصطلاح به زمینهایی اطلاق میشود که قبلا برای مقاصد صنعتی استفاده میشده است و دارای آلودگی های صنعتی است و تا زمانی که پاک سازی انجام نگیرد مجددا قابل استفاده نیست) و در مجاورت رودخانه ی Adige واقع شده است.
این سایت در شمال به وسیله ی پلازای تاریخی Delle Albere در جنوب با جاده ی Monte Baldo و در شرق توسط خط آهن محدود میشود. علی رغم نزدیک بودن به مرکز شهر به دلیل وجود کارخانه از بافت شهری مجاور جدا شده بوده است.
هدف اولیه ی گروه ساختمان سازی رنزو پیانو برقراری مجدد این رابطه بوسیله ی بازآفرینی تراکم از مرکزیت شهر است بنابر این طرح عملکردهای مختلفی را در بر میگیرد مانند: مسکن، اوقات فراغت، تجارت، ادارات، فضاهای فرهنگی و پارک گسترده ی 5 هکتاری مشرف به رودخانه.
رسالت عمومی پروژه بوسیله ی موزه ی علوم و مرکز کنگره که در شمال و جنوب سایت قرار میگیرند آشکار میشود.این دو ساختمان عمومی مانند دو آهن ربای بزرگ برای کل مجموعه عمل میکند. در مواجهه با پلازای Delle Albere موزه ی علوم از یک سری حجم و حفره تشکیل شده که در نتیجه ی افزایش اثرات نور و سایه به نظر میرسد که بر روی آب شناور هستند.
شیشه های گسترده ی در هم تنیده و سقف های ساخته شده با فلز روی با هندسه ی ساختمان ها وفق داده شده و این یکی از ویژگی های اصلی معماری پروژه است. مرکز کنگره مجموعه ای از 5 سالن مختلف است که هر کدام ویژگی های خاصی دارند. تمامی پروژه انرژی کارآمد دارد و توجه خاصی به استفاده از متریال و طراحی معطوف شده است.
رنزو پیانو در لندن؛ بدنه های فاخر رنگی در شهر خاکستری
رنزو پیانو در لندن؛ بدنه های فاخر رنگی در شهر خاکستری
طرح توسعه چند منظوره رنزو پیانو Renzo Piano در سنترال سنت ژیلز لندن با پرده برداری از دو تندیس در این سایت رسمیت یافت، مساحت طرح حدودا 500000 فوت مربع و غالبا به فضاهای اداری تخصیص یلفته است. این ساختمان شامل 400000 فوت مربع فضای اداری، 56 آپارتمان های شخصی , 53واحد خانه ارزان قیمت و 10 رستورانهای جدید می باشد که پیرامون یک میدان جدید التاسیس واقع شده اند. معمار شهیر این پروژه؛ رنزو پیانو کاربرد رنگ در معماری را به سطح جدیدی ارتقا داده است. ساختمان هایی عظیم الجثه و شاخص در بافت شهری که با تایل های سرامیکی ایی از طیف های زرد، نارنجی، سبز و قرمزتزیین شده اند، سنترال سنت ژیلز اولین کار تکیل شده پیانو در بریتانیا است. به کاربردن رنگها در این پروژه یک کار جسورانه است , اما مهمتر از آن استفاده درست پیانو در به کاربردن متریال برای بدنه سازی بیرونی بناست. پنل های سرامیکی که غالبا از بدنه اصلی فاصله گرفته اند با جزییات دقیق پرداخت شده اند و این خود گویای ماهیت بی نهایت نقش و رنگ پذیر سرامیک و موید استفاده درست پیانو از ان برای نماسازی شهری است. اثر پیانو بیان بصری و گرافیکی بی نهایت فاخری دارد که تمامی هم چنان از انتخاب مصالح درست ریشه می گیرد.
از هفتم اكتبر افتتاح شد ؛ سالن موقت جديد در لاكويلا l'aquila توسط رنزو پيانو در همكاري با آتليه ترالدي atelier traldi با هدف احياي مركز تاريخي موسيقي بنيان شده شهر لاكويلا، بعد از تخريب بسياري ساختمانهاي فرهنگي با توجه به زلزله ي 2009 كه در اين منطقه رخ داد، طراحي شده است. اين ساختار در كنار قلعه و تئاتر اصلي ، در ميداني كه بين دو منطقه ي اجتماعي متضاد شهر استوار شده ، واقع شده است .و اولين گام براي احياي اين سايت قابل توجه خواهد بود. فرم كلي اين پروژه به عنوان سه مكعب كه بزرگترين آنها در يك شيب به ظاهر مطلق استوار شده، تصور شده است . زاويه ي 30 درجه ي توده ي مياني به زاويه ي صندلي تراس،كه قادر به ميزباني از 238 مهمان است، مربوط ميشود. تجهيزات فني ، سرويس بهداشتي و اتاق هاي تعويض لباس خصوصي براي نوازندگان در كنار ساختار اصلي واقع شده ، و با راهروي فولادي و شيشه اي متصل شده است.
هر جرم به طور كامل از چوب ، با استفاده از تخته هاي كاج اروپايي و ورقهاي پوسته ي بيروني و كفپوش و صنوبر براي ساختار خرپاهاي مكعب ساخته شده است. اين مصالح به منظور يك مجاورت طبيعي به ديوارهاي سنگي در نزديكي اش ، همچنين با توجه به ويژگي هاي ارتعاش و اين واقعيت كه منابع تجديد پذير اند، انتخاب شده اند. براي جبران مقدار چوب مورد استفاده در ساخت و ساز ، در مجموع 200 درخت در پارك به طور فوري كاشته خواهد شد.
آكادمي علمي كاليفرنيا از رنزو پیانو؛ جزیره گالاپاگوس مدرن
آكادمي علمي كاليفرنيا از رنزو پیانو؛ جزیره گالاپاگوس مدرن
رنزو پيانو در وصف آكادمي علمي كاليفرنيا مي گويد: "ما برای آکادمی، محلی ساخته ایم که هم از نظر بصری و هم از نظر عملکرد، جزئی از محیط اطرافش است، مثل اینکه تکه ای از زمین را برداشته باشید و زیرش یک ساختمان ساخته باشید." بناي قديمي اين محوطه شامل 12 ساختمان جدا از هم بود كه اكنون همه آنها توسط ساختماني مدرن با مساحت 10200 متر مربع، كه بر روي طبيعت و محيط زيست تاكيد وي‍‍ژه اي دارد يكي شده اند. آکادمی علوم کالیفرنیا، هم یک موزه ی تاریخ طبیعی است، هم یک رصدخانه و هم محل نگهداری بیش از 20 میلیون تحقیق که از دانشمندان سراسر دنیا جمع آوری شده است. سقف اين بنا با 15 سانتيمتر خاك پوشانده شده است كه علاوه بر عايق بودن در مقابل حرارت ، عايق صداي بسيار عالي اي نيز هست، شيب اين تپه سقف ها حداكثر 60 درجه است كه با جذب آب باران بستر بسيار مناسبي براي رشد گياهان روي اين سقف مي باشد.
همنشینی دو ساختمان جدید با کلیسای رونشام- رنزو پیانو
همنشینی دو ساختمان جدید با کلیسای رونشام- رنزو پیانو
چندی پیش؛ روزنامه نگاران، صاحب منصبان، و مردم کنجکاو محلی در نمازخانه ی نُتردام دو هات، متعلق به لوکوربوزیه در رونشامِ فرانسه جمع شدند تا مراسم افتتاح مرکز بازدید کنندگان و صومعه جدید و آرامی را که رنزو پیانو(Renzo Piano) طراحی کرده بود را جشن بگیرند- پروژه ای که در اولین اعلانِ آن در سال 2008 باعث مشاجره های تندی شد. مخالفان از این جهت بیمناک بودند که این بخش اضافه شده قدرت شاهکار تندیس گون لوکوربوزیه را تحت الشعاع قرار دهد.
پیانو، فردی که در این مراسم افتتاح که از هشتم تا یازدهم سپتامبر طول کشید، شرکت کرد، رکوردی را بیان کرد که در آن ویژگی زمینی به مساحت 4.9 آکر(acre)[واحدی برابر4047 متر مربع] را با ایجاد امکاناتی در راستای هدف اصلی نمازخانه، عبادت روحانی، افزایش داده بود. او می گوید:" این مکان تنها برای توریسم نیست، در اینجا راهبه هایی هستند که زندگی و انرژی [روحانی] را برای سایت فراهم می کنند." این پروژه ی 16 میلیون دلاری بوسیله ی انجمن آثار نُتردام دو هات(the Association Oeuvre Notre Dame du Haut) سفارش داده شد، همان تشکیلاتی که کوربوزیه را برای طراحی کلیسای [رونشام] که در سال 1954 تکمیل شد، استخدام کرد.
بنای کار بر این نیست تا ارزش ساختمان کوربوزیه کاسته شود، پیانو علاقه مند بود تا مرکز بازدیدکنندگان و صومعه در سمت سراشیبیِ پوشیده از چمنی که به کلیسا منتهی می شود، قرار گیرد. صومعه ی یاد شده، شامل سکونتگاه هایی برای دوازده راهبه ی پور کِلِر(Poor Clare) و یک فضای کوچک خطابه است.
پیانو چنین توصیف می کند: " ما سه بخش در این تپه ایجاد کردیم، در یک فاصله مناسب از کلیسا، بنابراین زمانی که شما رو به کلیسا ایستاده اید نمی توانید چیز دیگری را تماشا کنید. " نزدیکترین سازه، در حدود 300 فوت در سمت غرب کلیسا قرار دارد، که سالن خطابه را در خود جای داده و به طور کلی حدود 9700 فوت مربع است.
در زیر آن، دومین ساختمان نیز با مساحت تقریبا 9700 فوت مربع، سکونت گاه های مکعب مانند بتنی و شیشه ای، همراه با باغ هایی کوچک را در بر دارد. سومین ساختمان که در نزدیکیِ قطعه ی پارکینگِ سایت قرار دارد؛ مرکز جدید بازدیدکنندگان با زیر بنای 4800 فوت مربع است.مرکز بازدیدکنندگان سابق با آن رنگ رُزگونه که در لبه ی قسمت پارکینگ نشسته بود، تخریب شد.
بخاطر اینکه سازه های جدید در زمین فرو رفته بود، پیانو هشدار می دهد که " این کار تماما به پایان نرسیده، زیرا 50% نیز طراحی منظره است." در ماه مِی 2012، این چشم انداز- طراحی شده بوسیله ی میشل کُراجود(Michel Corajoud)- باید پایان یابد، و بازدیدکنندگان خواهند توانست تمام جذابیت طرحِ پیانو را ببینند.
پیانو می گوید: " اساسا، من بر این باورم که سراسر این تپه بسیار بهبود یافته، و تمیز تر، ساده تر، و واضح تر شده، و شما به دنبال یافتن خانه ی رُز [مرکز بازدیدکنندگان سابق]، که مثل یک فاجعه در آن مکان نشسته بود، نیستید. او اظهار داشت" زمان بالا رفتن به سمت سایت، آن مرکز [سابق] به طور قدرمتمندی قابل رویت بود و مانع دیدن کلیسا می شد.
آن ساختمان اکنون از بین رفته است. این موضوع یکی از مهمترین اتفاقات است." زمانی که پروژه ی " فردای رونشام" (Ronchamp Tomorrow) به طور کلی معرفی شد، دو عریضه در رقابت یکدیگر که بوسیله ی بسیاری از معماران برجسته امضا شده بود را باعث شد.
یک عریضه در مخالفت با پروژه، وزیر فرهنگ فرانسه را خطاب قرار داد که در لیست آن نام های رافائل مونئو(Rafael Moneo)، ریچارد مِیِر(Richard Meier)، و سزار پلی (Cesar Pelli) در بین اسامی وجود داشتند. یک عریضه ی آنلاین نیز در حمایت از این پروژه، نام های ماسیمیلیانو فوکساس(Massimiliano Fuksas)، دیوید ادجای(David Adjaye)، تادائو آندو(Tadao Ando)، جان پوسان(John Pawson)، و غیره را در بر داشت. پیانو با طراحی برای سایت های حساس بیگانه نیست و دلیل منتقدانِ این پروژه ی با اهمیت را درک می کند.
او می گوید:"من عاشق ساختمان های لوکوربوزیه ام، برای من این اثر یک شاهکار است. او[کوربوزیه] یکی از زیبا ترین مکان های عبادت در جهان را ساخت." اگر معمار دیگری برای این کار استخدام شده بود، او می گوید:" ممکن بود من [نیز] نگران بودم، بنابراین من درک می کنم."
[FONT="]اکنون ویترا همکاری خود را با رنزو پیانو , که شکاف میان جستجوی آن ها به دنبال مبلمان مناسب و ساختمان های مورد سفارش آن ها را پر می کند , اعلام کرده است . دایو ژن , حداقل فضای زندگی مجهز با مساحت 3 * 2.5 متر را به عنوان " کوچکترین و در عین حال بزرگترین ساختمان ویترا " ثبت کرده است .
[/FONT]
[FONT="]این طرح از موضوع مورد علاقه پیانو در دوران تحصیل وی تا به حال ریشه گرفته است : حداقل فضایی که یک فرد قادر به زندگی در آن باشد . وی با بازگشت به این ایده متعلق به 10 سال قبل , نمونه ای جهت این فضای حداقل خلق نمود . وی دایوژن را با رجوع به دایوژن سینوپی – فیلسوف یونان باستان- که بر اساس گفته ها در یک حفره می زیسته است طراحی نموده است .
[/FONT]
[FONT="]این طرح علی رغم نداشتن مشتری خاص پس از تکمیل نمونه اولیه در ویژه نامه آثار معماری وی تحت عنوان " رنزو پیانو بودن " چاپ شد . بر حسب تصادف , رلف فهلبام[/FONT] [FONT="] , رئیس ویترا طرح را دیده و این دو فرد نام برده در سال 2010 به عنوان اعضای هیئت داوران جایزه پریتزکر با یکدیگر ملاقات نموده و بر سر پیشبرد این پروژه با همکاری یکدیگر توافق نمودند . [/FONT]
[FONT="]
[/FONT]ساخته کنونی نتیجه این همکاری است.[FONT="] [/FONT]این طرح با داشتن مجموعه آب و سیستم های انرژی به طور کلی مجهز بوده و مشنمل بر تمام چیزهایی است که برای یک زندگی ساده ضرورت دارد . تمامی این تجهیزات به حد کافی جهت حمل با یک کامیون کوچک هستند . سقف شیب دار ساخته شده از چوب نشان دهنده فضای کوچک است . با این حال روکش آلومینیومی و لبه های گرد اشاره به گونه ای تکنولوژی دارد که از ماهیت قائم به ذات طرح پشتیبانی می کند . .
دایوژن از درون شامل فضای پارتیشن با یک مبل که قابلیت بیرون آمدن را داشته و همچنین یک میز تاشو در یک انتها و یک دوش , توالت و آشپزخانه در طرف دیگر است . دایوژن به عنوان محصول ویترا می تواند به عنوان یک واحد چند منظوره برای گذراندن آخر هفته در تنهایی , دفتر یا به عنوان یک هتل غیر رسمی به صورت یک مجموعه استفتده شود .
با این حال , تحقق این احتمالات هنوز اندکی دور به نظر می رسد . چرا که مدل حاضر از تازه ترین مرحله از ساخت نمونه اولیه حاصل شده است . دایوژن که در فضای سبز سمت مخالف ویترا هاوس قرار گرفته است جهت تست عموم در نمایشگاه هنر بازل 2013 در معرض دید قرار گرفت . ویترا از این دوره تست جهت اصلاع رسانی پیرامون تکمیل طرح استفاده کرد .
طرح جامع بازسازی دروازه شهر والتا از رنزو پیانو ؛ نمای سنگی گسترده و تعامل گذشته و آینده
طرح جامع بازسازی دروازه شهر والتا از رنزو پیانو ؛ نمای سنگی گسترده و تعامل گذشته و آینده
در سال 2008، رنزو پیانو، کار بر روی " دروازه ی شهر والتا " را آغاز نمود که پروژه ی دسترسی به مرکز تاریخی شهر پایتخت مالت می باشد. این طرح جامع، علاوه بر تضمین حفاظت ار میراث معماری این محوطه، به طور همزمان، مکان هایی فرهنگی و مدنی را برای غنی سازی عرصه عمومی این شهر، ایجاد می نماید.
این طرح گسترده شامل بازسازی دروازه ی اصلی شهر، تغییر بخشی از خندق خشک کنار شهر، طراحی ساختمان پارلمان شهر و بازسازی خانه اپرای موجود در شهر می باشد. به منظور بهبود سیرکولاسیون و راه یابی، فضاهای عمومی بیشتری به اطراف سایت، اضافه گردیده است.
جهت ایجاد گفت و گو و تغامل پویا میان گذشته و حال، پیانو در کنار شرکت محلی فیلیبرتی به کار پرداخت، تا به انتخاب سنگ های محلی برای دیواره های پلان و ساختاری تاریخی بپردازد. متريال های استفاده شده در این طرح، علاوه بر ایجاد یک نمای خارجی همگون، مقدار انرژی مصرفی ساختمان و میزان نور وارد شده به فضاها را نیز کنترل می نمایند. نمای پیچیده ی پارلمان که بر اساس جهت اشعه های خورشیدهماهنگ و طراحی گشته است با ایجاد سیستم نسیم و خورشید، همچون یک تهویه هوا عمل می نماید.
دروازه ی شهر والتا، به عنوان بخشی از مارموماک، نمایشگاه بین المللی طراحی و تکنولوژی سنگ در ورونای ایتالیا از تاریخ 24 تا 27 سپتامبر 2014، به روی عموم گشوره خواهد گشت.
