به انگيزه نسيم نوروزي
به انگيزه نسيم نوروزي
عید آمد و ما خانه ی خود را نتکاندیم/گردی نستردیم و غباری نفشاندیم/دیدیم که در کسوت بخت آمده نوروز/ از بیدلی او را ز درِ خانه براندیم/هر جا گذری غلغله ی شادی و شور است/ما آتش اندوه به آبی ننشاندیم/آفاق پر از پیک و پیام است، ولی ما/پیکی ندواندیم و پیامی نرساندیم
نخستین پیام نوروز این است که ما نو باشیم؛ نه در شعار بلکه در عمل! این مهمترین پیام نوروزی است وشگفتا که تنها کاری هم که تقریبا همه ما در نخستین روز نو فراموش میکنیم همین نکته است(یعنی نو شدن)؛ از خودم و همه اهل قلم و روشنفکران این باشگاه و حتی پژوهشگرانی که عضو هستند گرفته تا دیگر دوستان، آشنایان و...! چنین هستیم؛ قبول ندارید؟
همیشه این ما بودهایم و گام برداشتن بین دو وادی بیم و امید. ترس از آیندهای که نمیدانیم چگونه رقم خواهد خورد و امیدی که توان عبور از راههای تیره و تار و پرسنگلاخ را به ما میدهد.
همه سالهای عمر ما مملو بوده است از خبرهای خوب و بد. حتما سال 93 هم همین طور خواهد بود. هر چند بهتر است دل به خوبیهایش بسپاریم و مدد الهی را برای عبور از کنار بدیها طلب کنیم.
نو شدن نیاز همه ما انسانها است. برای یافتن انگیزه بیشتر و برای جلوگیری از توقف و درجا زدن. خود ما و خانواده و همچنین جامعه نیز به نو شدن بینیاز نیست، برای رسیدن به وضعیتی بهتر و دستیابی به اهدافی والاتر.
-----------------
29 اسفند 93
باشگاه مهندسان
پیرجو