مشاعرۀ سنّتی

[RZGH]

زخمها از تیغ و طوفان خورده ایم
تا چه بوده تا کنــون تقصیرمان
تا چه باشد بعد از این تقدیرمان

نگرفتی دگر ازان عاشق ازرده خبر
نکنی دیگرازان کوچه گذر
بی تواما من به چه حالی ازان کوچه گذشتم

 

[mani24]

نگرفتی دگر ازان عاشق ازرده خبر
نکنی دیگرازان کوچه گذر
بی تواما من به چه حالی ازان کوچه گذشتم

می‌وزی بر من
ناگهان سر می‌روم از تو....

 

[RZGH]

وتوای خوب ترین خاطره ها به من ازروی سخابخشیدی
جنگل شب زده چشمت را
ومن انجا گفتم درنظربازی ما بی خبران حیرانند
وتوخندیدی وگفتی اری عشق داند که دراین دایره سرگردانند

 

[RZGH]

می‌وزی بر من
ناگهان سر می‌روم از تو....

وقتی می رفت فراموش کرد دست هایش را از روی شانه هایم بردارد
سال ها منتظرش بودم تاروزی برگردد
ولی تازه فهمیده بودم که اومدت زیادی است که دست هایش را ازروی شانه هایم برداشته
این من بودم که شانه هایم را به او سپرده بودم

 

[shayesteh-namvar]

درود...
مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته ام از بدنم

 

[mani24]

وتوای خوب ترین خاطره ها به من ازروی سخابخشیدی
جنگل شب زده چشمت را
ومن انجا گفتم درنظربازی ما بی خبران حیرانند
وتوخندیدی وگفتی اری عشق داند که دراین دایره سرگردانند

در اندرون من خسته دل ندانم کیست

که من خموشم و او در فغان و در غوغاست


دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب

بنال هان که از این پرده کار ما به نواست


مرا به کار جهان هرگز التفات نبود

رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست


نخفته‌ام ز خیالی که می‌پزد دل من

خمار صدشبه دارم شرابخانه کجاست


چنین که صومعه آلوده شد ز خون دلم

گرم به باده بشویید حق به دست شماست

 

[mani24]

درود...
مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته ام از بدنم

من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق

چارتکبیر زدم یک سره بر هر چه که هست


می بده تا دهمت آگهی از سر قضا

که به روی که شدم عاشق و از بوی که مست


کمر کوه کم است از کمر مور این جا

ناامید از در رحمت مشو ای باده پرست


بجز آن نرگس مستانه که چشمش مرساد

زیر این طارم فیروزه کسی خوش ننشست

 

[mani24]

وتوای خوب ترین خاطره ها به من ازروی سخابخشیدی
جنگل شب زده چشمت را
ومن انجا گفتم درنظربازی ما بی خبران حیرانند
وتوخندیدی وگفتی اری عشق داند که دراین دایره سرگردانند

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دستمست از می و میخواران از نرگس مستش مست


در نعل سمند او شکل مه نو پیدا

وز قد بلند او بالای صنوبر پست

 

[PoKeY]

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دستمست از می و میخواران از نرگس مستش مست


در نعل سمند او شکل مه نو پیدا

وز قد بلند او بالای صنوبر پست

تا هستم اي رفيق نداني که کيستم
روزي سراغ وقت من آئي که نيستم
در آستان مرگ که زندان زندگيست
تهمت به خويشتن نتوان زد که زيستم
پيداست از گلاب سرشکم که من چو گل
يک روز خنده کردم و عمري گريستم
طي شد دو بيست سالم و انگار کن دويست
چون بخت و کام نيست چه سود از دويستم
گوهرشناس نيست در اين شهر شهريار
من در صف خزف چه بگويم که چيستم

استاد شهريار

 

[mani24]

تا هستم اي رفيق نداني که کيستم
روزي سراغ وقت من آئي که نيستم
در آستان مرگ که زندان زندگيست
تهمت به خويشتن نتوان زد که زيستم
پيداست از گلاب سرشکم که من چو گل
يک روز خنده کردم و عمري گريستم
طي شد دو بيست سالم و انگار کن دويست
چون بخت و کام نيست چه سود از دويستم
گوهرشناس نيست در اين شهر شهريار
من در صف خزف چه بگويم که چيستم

استاد شهريار

مگر ره گم کند کو را گذار افتد به ما یارب

فراوان کن گذار آن مه گم کرده راه اینجا


کله جا ماندش این جا و نیامد دیگرش از پی

نیاید فی المثل آری گرش افتد کلاه اینجا


نگویم جمله با من باش و ترک کامکاران کن

چو هم شاهی و هم درویش گاه آنجاو گاه اینجا


هوای ماه خرگاهی مکن ای کلبه درویش

نگنجد موکب کیوان شکوه پادشاه اینجا


توئی آن نوسفر سالک که هر شب شاهد توفیق

چراغت پیش پا دارد که راه اینجا و چاه اینجا


بیا کز دادخواهی آن دل نازک نرنجانم

کدورت را فرامش کرده با آئینه آه اینجا


سفر مپسند هرگز شهریار از مکتب حافظ

که سیر معنوی اینجا و کنج خانقاه اینجا

 

[eghlimaa]

مگر ره گم کند کو را گذار افتد به ما یارب

فراوان کن گذار آن مه گم کرده راه اینجا


کله جا ماندش این جا و نیامد دیگرش از پی

نیاید فی المثل آری گرش افتد کلاه اینجا


نگویم جمله با من باش و ترک کامکاران کن

چو هم شاهی و هم درویش گاه آنجاو گاه اینجا


هوای ماه خرگاهی مکن ای کلبه درویش

نگنجد موکب کیوان شکوه پادشاه اینجا


توئی آن نوسفر سالک که هر شب شاهد توفیق

چراغت پیش پا دارد که راه اینجا و چاه اینجا


بیا کز دادخواهی آن دل نازک نرنجانم

کدورت را فرامش کرده با آئینه آه اینجا


سفر مپسند هرگز شهریار از مکتب حافظ

که سیر معنوی اینجا و کنج خانقاه اینجا

ای دل چه اندیشیده ای در عذر آن تقصیرها
زان سوی او چندان وفا زین سوی تو چندین جفا

 

[*FARZAN*]

اي دل اندر بند زلفش از پريشاني منال
مرغ زيرك چون به دام افتد تحمل بايدش

 

[JASMIN.S]

اي دل اندر بند زلفش از پريشاني منال
مرغ زيرك چون به دام افتد تحمل بايدش

شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی ...غنیمت است چنین شب که دوستان بینی

 

[sarab_m]

یاد باد ان که صبوحی زده در مجلس انس / جز من و یار نبودیم و خدا با ما بود

 

[*سهیلا*]

یاد باد ان که صبوحی زده در مجلس انس / جز من و یار نبودیم و خدا با ما بود

دوش گیسوی تو را ریخته دیدم بر دوش.......خاطر آشفته ام امشب ز پریشانی دوش

 

[RZGH]

شکسته واربه درگاهت امدم که طبیب
به مومیایی لطف توام نشانی داد

 

[eghlimaa]

شکسته واربه درگاهت امدم که طبیب
به مومیایی لطف توام نشانی داد

درد بی عشقی ز جانم برده طاقت ور نه من
داشتم آرام تا آرام جانی داشتم

 

[jh1348]

درد بی عشقی ز جانم برده طاقت ور نه من
داشتم آرام تا آرام جانی داشتم

می برزند زمشرق شمع فلک زبانه
ای ساقی صبوحی درده می شبانه

 

[eghlimaa]

می برزند زمشرق شمع فلک زبانه
ای ساقی صبوحی درده می شبانه

هیچ کس جای مرا دیگر نمی داند کجاست
آنقدر در عشق او غرقم که پیدا نیستم

 

[*FARZAN*]

مرا چشمي ست خون افشان زدست آن كمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد ديد از ان چشم و از آن ابرو...

 

[elahe n]

نگرفت در تو گریه حافظ به هیچ رو
حیران آن دلم که کم از آن سنگ خاره نیست

 

[elahe n]

تا توانی دلی به دست آور
دل شکستن هنر نمی باشد

 

[RZGH]

مرا چشمي ست خون افشان زدست آن كمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد ديد از ان چشم و از آن ابرو...

وقت رفتن همه رابوسیدورفت
به من ازدور نگاهش را داد
یادگاری به همه دادوبه من
انتظارسرراهش راداد

 

[Dokhtar khanoom]

دست من گیر که بی چارگی از حد بگذشت.........سر من دار که در پای تو ریزم جان

 

[RZGH]

نگرفت در تو گریه حافظ به هیچ رو
حیران آن دلم که کم از آن سنگ خاره نیست

توروبایدازکی پرسید.............
غایب همیشه حاضر تورو بایدازچی پرسید.............

 

[RZGH]

دست من گیر که بی چارگی از حد بگذشت.........سر من دار که در پای تو ریزم جان

نزدی شاه رخ وفوت شدامکان حافظ
چه کنم بازی ایام مرا غافل کرد

 

[mani24]

نزدی شاه رخ وفوت شدامکان حافظ
چه کنم بازی ایام مرا غافل کرد

دل به هجران تو عمریست شکیباست ولی

بار پیری شکند پشت شکیبائی را


شب به مهتاب رخت بلبل و پروانه وگل

شمع بزم چمنند انجمن آرائی را

 

[RZGH]

دل به هجران تو عمریست شکیباست ولی

بار پیری شکند پشت شکیبائی را


شب به مهتاب رخت بلبل و پروانه وگل

شمع بزم چمنند انجمن آرائی را

امیدم بود عاشق می شوی لیک
دراین سودا خودم راپیرکردم

 

[elahe n]

امیدم بود عاشق می شوی لیک
دراین سودا خودم راپیرکردم

من از آن حسن روزافرون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را

 

[RZGH]

من از آن حسن روزافرون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را

ازبیم خلق نکردم در تونگاه ولی
مرانگاه تودرپیش خلق رسواکرد