مشاعرۀ سنّتی

[هستی_101]

تنــم از واسـطه دوری دلـبر بگــداخت
جانم از آتش هجر رخ جانانه بسوخت

تا نگردی بی خبر از جسم و جان
کی خبر یابی ز جانان یک زمان

 

[malmal_r]

تا نگردی بی خبر از جسم و جان
کی خبر یابی ز جانان یک زمان

نازنینا ما به نازتو جوانی داده هایم
باجوانان نازکن با ما چرا؟

 

[901010]

تا نگردی بی خبر از جسم و جان
کی خبر یابی ز جانان یک زمان

نگاه توست که رنگ دگر دهد به جهان
اگر که دل بسپاری به مهر ورزیدن
اگر که خو نکند دیده ات به بد دیدن

 

[امالیا]

نازنینا ما به نازتو جوانی داده هایم
باجوانان نازکن با ما چرا؟

اینان مگر ز رحمت محض آفریده اند
کارام جان و انس دل و نور دیده اند

 

[امالیا]

نگاه توست که رنگ دگر دهد به جهان
اگر که دل بسپاری به مهر ورزیدن
اگر که خو نکند دیده ات به بد دیدن

نه از رومم نه از زنگم همان بیرنگ بیرنگم
بیا بگشای در بگشای دلتنگم

 

[901010]

نه از رومم نه از زنگم همان بیرنگ بیرنگم
بیا بگشای در بگشای دلتنگم

می رمد روحم از آن سایه دور
می شکافد دلم از زهر سکوت
مانده ام خیره به راه
نه مرا پای گریز نه مرا تاب نگاه.

 

[امالیا]

می رمد روحم از آن سایه دور
می شکافد دلم از زهر سکوت
مانده ام خیره به راه
نه مرا پای گریز نه مرا تاب نگاه.

هر که چشمش بر چنان روی اوفتاد
طالعش میمون و فالش مقبلست

 

[هستی_101]

می رمد روحم از آن سایه دور
می شکافد دلم از زهر سکوت
مانده ام خیره به راه
نه مرا پای گریز نه مرا تاب نگاه.

هرچند که از آینه بی رنگ تر است...از خاطر غنچه ها دلم تنگ تر است
بشکن دل بی نوای ما را ای عشق...این ساز شکسته اش خوش آهنگ تر است

 

[هستی_101]

هر که چشمش بر چنان روی اوفتاد
طالعش میمون و فالش مقبلست

تویی بهانه ی آن ابرها که میگریند
بیا که صاف شود این هوای بارانی

 

[901010]

هر که چشمش بر چنان روی اوفتاد
طالعش میمون و فالش مقبلست

تا مرد سخن نگفته باشد
عیب و هنرش نهفته باشد

 

[901010]

تویی بهانه ی آن ابرها که میگریند
بیا که صاف شود این هوای بارانی

یاری اندر کس نمیبینم یاران را چه شد
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

 

[امالیا]

تویی بهانه ی آن ابرها که میگریند
بیا که صاف شود این هوای بارانی

یارا بهشت صحبت یاران همدمست
دیدار یار نامتناسب جهنمست

 

[امالیا]

یاری اندر کس نمیبینم یاران را چه شد
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

دوست میدارم من این نالیدن دلسوز را
تا بهر نوعی که باشد بگذرانم روز را

 

[هستی_101]

دوست میدارم من این نالیدن دلسوز را
تا بهر نوعی که باشد بگذرانم روز را

اگرچه جمله ی پرتو،فروغ حسن وی است
ولی چو دیده نباشد ،کجا شود نظار

 

[هستی_101]

یاری اندر کس نمیبینم یاران را چه شد
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

دلی کز معرفت نور وصفا دید
به هر چیزی که دید اول خدا دید

 

[malmal_r]

دوست میدارم من این نالیدن دلسوز را
تا بهر نوعی که باشد بگذرانم روز را

ای دوست شکر بهتر یا انکه شکر سازد ؟
خوبیه قمر بهتر یا انکه قمر سازد؟

 

[anahita1370]

دلی کز معرفت نور وصفا دید
به هر چیزی که دید اول خدا دید

دلم از صحبت شیراز به کلی بگرفت
وقت آنست که پرسی خبر از بغدادم
(سعدی)

 

[901010]

دلی کز معرفت نور وصفا دید
به هر چیزی که دید اول خدا دید

در آرزوی دیدن یک شاخسار سبز
یک چشمه یک درخت
یک باغ پر شکوفه یک آسمان صاف
در دود و خاک و آجر و آهن دویده ام

 

[malmal_r]

دلم از صحبت شیراز به کلی بگرفت
وقت آنست که پرسی خبر از بغدادم
(سعدی)

مائیم و نوای بینوایی
بسم اله اگر حریف مایی

 

[anahita1370]

ای دوست شکر بهتر یا انکه شکر سازد ؟
خوبیه قمر بهتر یا انکه قمر سازد؟

در بنفشه زار چشم تو .من ز بهترین بهشت ها گذشته ام
من ز بهترین بهارها رسیده ام

 

[3132321]

دلم از صحبت شیراز به کلی بگرفت
وقت آنست که پرسی خبر از بغدادم
(سعدی)

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی ز بامی که برخواست مشکل نشیند.

 

[هستی_101]

در آرزوی دیدن یک شاخسار سبز
یک چشمه یک درخت
یک باغ پر شکوفه یک آسمان صاف
در دود و خاک و آجر و آهن دویده ام

معاش اهل مروت بدین نسق بوده است
که جان خود به مروت نثار می کردند
به اتفاق ز بهر حیات یک دیگر
هلاک خویش همه اختیار می کردند

 

[malmal_r]

در آرزوی دیدن یک شاخسار سبز
یک چشمه یک درخت
یک باغ پر شکوفه یک آسمان صاف
در دود و خاک و آجر و آهن دویده ام

مازفلک برتریم وازملک افزون ترین
بازهمانجا رویم جمله که ان شهرماست

 

[هستی_101]

در بنفشه زار چشم تو .من ز بهترین بهشت ها گذشته ام
من ز بهترین بهارها رسیده ام

مرا در دل درخت مهربانی
به چه ماند ؟به سرو بوستانی
نه شاخش خشک گردد روز سرما
نه برگش زرد گردد روز گرما

 

[anahita1370]

معاش اهل مروت بدین نسق بوده است
که جان خود به مروت نثار می کردند
به اتفاق ز بهر حیات یک دیگر
هلاک خویش همه اختیار می کردند

در خلوت من سرور کم باد
جانم به فدای جان غم باد

 

[anahita1370]

مرا در دل درخت مهربانی
به چه ماند ؟به سرو بوستانی
نه شاخش خشک گردد روز سرما
نه برگش زرد گردد روز گرما

آن دل که در او صفای غم نیست
کور است و چنین پدیده کم نیست

 

[هستی_101]

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی ز بامی که برخواست مشکل نشیند.

دین و دل به یک دیدن باختیم و خرسندیم
در قمار عشق ای دوست کی بود پشیمانی؟

 

[malmal_r]

مرا در دل درخت مهربانی
به چه ماند ؟به سرو بوستانی
نه شاخش خشک گردد روز سرما
نه برگش زرد گردد روز گرما

انان که خاک را با گوشه ی چشمی کیمیا کنند
ایا شود که گوشه ی چشمی به ما نگاه کنند!

 

[هستی_101]

آن دل که در او صفای غم نیست
کور است و چنین پدیده کم نیست

تو پرتو صفایی،از آن بارگاه انس
هم سوی بارگاه صفا میفرستمت

 

[malmal_r]

انان که خاک را با گوشه ی چشمی کیمیا کنند
ایا شود که گوشه ی چشمی به ما نگاه کنند!

عجب شیرتوشیری شده اینجا!!!!!!