مشاعرۀ سنّتی

[iman.mpr]

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه
ما کجاییم در این بحر تفکر تو کجایی

 

[nooshafarin]

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه
ما کجاییم در این بحر تفکر تو کجایی

یا رب به که شاید گفت این نکته که در عالم
رخساره به کس ننمود این شاهد هر جایی

 

[iman.mpr]

یک چشم من اندر غم دلدار گریست
چشم دگرم حسود بود و نگریست

چون روز وصال آمد او را بستم
گفتم نگریستی نباید نگریست

 

[iman.mpr]

تو نظیر من ببینی و بدیل من بگیری
عوض تو من نیابم که به هیچ کس نمانی

نه عجب کمال حسنت که به صد زبان بگویم
که هنوز پیش ذکرت خجلم ز بی زبانی

 

[nooshafarin]

یک چشم من اندر غم دلدار گریست
چشم دگرم حسود بود و نگریست

چون روز وصال آمد او را بستم
گفتم نگریستی نباید نگریست

تاب من از تاب تو افزون تر است
گرچه تو سرخی به نظر من سپید

 

[iman.mpr]

دلم از تو چون برنجد که به وهم درنگنجد
که جواب تلخ گویی تو بدین شکردهانی

دل دردمند سعدی ز محبت تو خون شد
نه به وصل می​رسانی نه به قتل می​رهانی

 

[nooshafarin]

دلم از تو چون برنجد که به وهم درنگنجد
که جواب تلخ گویی تو بدین شکردهانی

دل دردمند سعدی ز محبت تو خون شد
نه به وصل می​رسانی نه به قتل می​رهانی

یک جام شراب صد دل و دین ارزد
یک جرعۀ می مملکت چین ارزد
جز بادۀ لعل نیست در روی زمین
تلخی که هزار جان شیرین ارزد

 

[azadeh_arch _eng]

دو صنوبر در باغ
سر فراگوش هم اورده به نجوا غزلی میخوانند
مرغ دریایی با جفت خود از ساحل دور
رو نهادند به دروازه نور

 

[iman.mpr]

روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست
منت خاک درت بر بصری نیست که نیست

 

[nooshafarin]

روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست
منت خاک درت بر بصری نیست که نیست

تو آمدی ز دورها و دورها
ز سرزمین عطرها و نورها
مرا ببر امید دلنواز من
ببر به شهر شعرها و شورها

 

[iman.mpr]

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

 

[nooshafarin]

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر
کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی

 

[salvador]

یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر
کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی

یوسفان را مست کرد و پرده‌هاشان بردرید



غمزه خونی مست آن شه خمار ما

 

[won-a-pa-lei]

از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است

وز نام چه پرسی که مراننگ زنام است

 

[iman.mpr]

تو را سریست که با ما فرو نمی​آید / مرا دلی که صبوری از او نمی​آید
کدام دیده به روی تو باز شد همه عمر / که آب دیده به رویش فرو نمی​آید
جز این قدر نتوان گفت بر جمال تو عیب / که مهربانی از آن طبع و خو نمی​آید

 

[salvador]

تو را سریست که با ما فرو نمی​آید / مرا دلی که صبوری از او نمی​آید
کدام دیده به روی تو باز شد همه عمر / که آب دیده به رویش فرو نمی​آید
جز این قدر نتوان گفت بر جمال تو عیب / که مهربانی از آن طبع و خو نمی​آید

دلا منگر به هر شاخی که در تنگی فرومانی



به اول بنگر و آخر که جمع آیند غایت‌ها

 

[kachal63]

دلا منگر به هر شاخی که در تنگی فرومانی



به اول بنگر و آخر که جمع آیند غایت‌ها

ای که گفتی عشق را درمان به هجران کرده اند
کاش میگفتی که هجران را چه درمان کرده اند

 

[salvador]

ای که گفتی عشق را درمان به هجران کرده اند
کاش میگفتی که هجران را چه درمان کرده اند

دل اگر توشه و توانی داشت

در ره عقل کاروانی داشت




دیده گر دفتر قضا میخواند

ز سیه کاریش امانی داشت

 

[kachal63]

تلخی زهر بلا در مشرب امیدواران
شهد باشد گر به امیدی رسد امیدواری

 

[salvador]

تلخی زهر بلا در مشرب امیدواران
شهد باشد گر به امیدی رسد امیدواری

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم



دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

 

[kachal63]

سرگشتگی ز دیدۀ من شد نصیب دل
دل را ز دست دیده بهر راه میکشم

 

[salvador]

محروم اگر شدم ز سر کوی او چه شد



از گلشن زمانه که بوی وفا شنید

 

[kachal63]

در هر چمن که مرغ دلم آشیانه ساخت
چرخش بباد داد و خزان را بهانه ساخت

 

[salvador]

تن که یک عمر زندهٔ جان بود

هرگز آگه نشد که جانی داشت




آنچنان شو که گل شوی نه گیاه

باغ ایام باغبانی داشت

 

[kachal63]

تا که پرواز کنم سوی تو با نغمه ی عشق
چه شود گر که ببخشند مرا بال و پری

 

[naghmeirani]

یا کمتر اندر دامِ خوبان مبتلا شو

یا ناله کم کن مردِ میدانِ بلا شو

 

[salvador]

ور بهر زخمی تو پر کینه شوی



پس کجا بی‌صیقل آیینه شوی

 

[naghmeirani]

یارِ بیگانه مشو تا نبری از خویشم

غمِ اغیار مخور تا نکنی نا شادم

 

[salvador]

ماندم ز عذرا وامقی چون من نبودم لایقی



لیکن خمار عاشقی در سر دل خمار را

 

[nooshafarin]

ماندم ز عذرا وامقی چون من نبودم لایقی



لیکن خمار عاشقی در سر دل خمار را

ایام زمانه از کسی دارد ننگ
کو در غم ایام نشیند دلتنگ