مشاعرۀ سنّتی

[sam-smith]

در رفتن جان از بدن گويند هر نوعي سخن
من خود به چشم خويشتن ديدم كه جانم ميرود

دیگران را هم غمی هست به دل
غم من لیک غمی غمناک است

 

[seeemesooo]

دیگران را هم غمی هست به دل
غم من لیک غمی غمناک است

توشه غم را چاره كن ،چاكي به سينه پاره كن
غم را به باد باده ده، چاره اين افسانه كن
***my own***
​

 

[shanli]

نومید نیم گرچه ز من ببریدی
یا بر سر من یار دگر بگزیدی
تا جان دارم غم تو خواهم خوردن
بسیار امیدهاست در نومیدی

 

[IT_mm]

یادمان باشد از امروز خطایی نکنیم
گر که در خویش شکستیم صدایی نکنیم
پر پروانه شکستن هنر انسان نیست
گر شکستیم ز غفلت من و مایی نکنیم
یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم
وقت پرپر شدنش ساز و نوایی نکنیم

 

[seeemesooo]

نومید نیم گرچه ز من ببریدی
یا بر سر من یار دگر بگزیدی
تا جان دارم غم تو خواهم خوردن
بسیار امیدهاست در نومیدی

ياري بدشواري چيني ز گلزاري
پژمده شود آري بر دل چو نسپاري

 

[shanli]

رازیکه بگفتی ای بت بدخویم
واگو که من از لطف تو آن میجویم

​

چون گفت به گریه درشدم پس گفتا
وامیگویم خموش وامیگویم

 

[farahikia83]

مست عشقم مست شوقم مست دوست
مست آن دلبر که عالم مست اوست

 

[Aseman Etemaad]

تو هیچ می دانستی از سکوت هم می شود الهام گرفت؟
که روشنی همیشه بشارت بخش
و پرواز همیشه هم رهایی بخش نیست؟

 

[R@mtin.eng]

تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق ................. هر دم آید غمی از نو به مبارکبادم

 

[Aseman Etemaad]

می خواهی بخند
می خواهی گریه کن
یا می خواهی مثل آینه مبهوت باش
مبهوت من و دنیای کوچکم
دیگر چه فرق می کند
باشی یا نباشی!!
من با تو زندگی می کنم...


من عاشق این شعر «رسول یونان» هستم!

 

[ra121]

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دانم

 

[رنگ خدا]

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دانم

می خور که هزار بار پیشت گفتم
باز امدنت نیست ..چو رفتی رفتی

 

[sina1]

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دانم

مست مستم مشکن قدر خود ای پنجه غم
من به میخانه ام امشب تو برو جای دگر

 

[رنگ خدا]

مست مستم مشکن قدر خود ای پنجه غم
من به میخانه ام امشب تو برو جای دگر

روز نخست چون دم رندی زدیم و عشق
شرط ان بود که جز ره ان شیوه نسپریم

 

[Sharif_]

روز نخست چون دم رندی زدیم و عشق
شرط ان بود که جز ره ان شیوه نسپریم

می لعل مذابست و صراحی کان است
جسم است پیاله و شرابش جان است

آن جام بلورین که ز می خندان است
اشکی است که خون دل درو پنهان است

 

[sanaz950]

می لعل مذابست و صراحی کان است
جسم است پیاله و شرابش جان است

آن جام بلورین که ز می خندان است
اشکی است که خون دل درو پنهان است

تاب بنفشه مي دهد طره مشك ساي تو
پرده غنچه مي درد خنده دلگشاي تو

 

[Sharif_]

تاب بنفشه مي دهد طره مشك ساي تو
پرده غنچه مي درد خنده دلگشاي تو

وقت سحر است خیز ای طرفه پسر
پر باده لعل کن بلورین ساغر

کاین یکدم عاریت در این گنج فنا
بسیار بجوئی و نیابی دیگر

 

[رنگ خدا]

می لعل مذابست و صراحی کان است
جسم است پیاله و شرابش جان است

آن جام بلورین که ز می خندان است
اشکی است که خون دل درو پنهان است

تنگی می لعل خواهم و دیوانی
سد رمقی باید و نصف نانی
وانگه من وتو نشسته در ویرانی
خوشتر بود ان زملکت سلطانی

 

[رنگ خدا]

تاب بنفشه مي دهد طره مشك ساي تو
پرده غنچه مي درد خنده دلگشاي تو

واعظ مکن نصیحت شوریدگان که ما
با خاک کوی دوست بفردوس ننگریم

 

[رنگ خدا]

وقت سحر است خیز ای طرفه پسر
پر باده لعل کن بلورین ساغر

کاین یکدم عاریت در این گنج فنا
بسیار بجوئی و نیابی دیگر

رخ بر افروز که فارغ کنی از برگ گلم
قد برافروز که از سرو کنی ازادم

 

[Sharif_]

رخ بر افروز که فارغ کنی از برگ گلم
قد برافروز که از سرو کنی ازادم

مائیم که اصل شادی و کان غمیم
سرمایه‌ی دادیم و نهاد ستمیم

پستیم و بلندیم و کمالیم و کمیم
آئینه‌ی زنگ خورده و جام جمیم

 

[رنگ خدا]

مائیم که اصل شادی و کان غمیم
سرمایه‌ی دادیم و نهاد ستمیم

پستیم و بلندیم و کمالیم و کمیم
آئینه‌ی زنگ خورده و جام جمیم

می نوش که عمر جاویدانی اینست
خود حاصلت از دور جوانی اینست
هنگام گل و مل است و یاران سرمست
خوش باش دمی که زندگانی اینست

 

[Sharif_]

می نوش که عمر جاویدانی اینست
خود حاصلت از دور جوانی اینست
هنگام گل و مل است و یاران سرمست
خوش باش دمی که زندگانی اینست

تا چند اسیر عقل هر روزه شویم
در دهر چه صد ساله چه یکروزه شویم

در ده تو بکاسه می از آن پیش که ما
در کارگه کوزه‌گران کوزه شویم

 

[رنگ خدا]

تا چند اسیر عقل هر روزه شویم
در دهر چه صد ساله چه یکروزه شویم

در ده تو بکاسه می از آن پیش که ما
در کارگه کوزه‌گران کوزه شویم

من کز وطن سفر نگزیدم بعمر خویش
در عشق تو هواخواه غربتم
دریا کوه دره و من خسته وضعیفم
ای خضرپی خجسته مدد کن بهمتم

 

[afsaneh_k]

تا چند اسیر عقل هر روزه شویم
در دهر چه صد ساله چه یکروزه شویم

در ده تو بکاسه می از آن پیش که ما
در کارگه کوزه‌گران کوزه شویم

مدعی خواست که از بیخ کند ریشه ی ما
غافل از این که خدا هست در اندیشه ی ما

 

[Sharif_]

مدعی خواست که از بیخ کند ریشه ی ما
غافل از این که خدا هست در اندیشه ی ما

این چرخ فلک که ما در او حیرانیم
فانوس خیال از او مثالی دانیم

خورشید چراغداران و عالم فانوس
ما چون صوریم کاندر او حیرانیم

 

[afsaneh_k]

این چرخ فلک که ما در او حیرانیم
فانوس خیال از او مثالی دانیم

خورشید چراغداران و عالم فانوس
ما چون صوریم کاندر او حیرانیم

مرد را دردی اگر باشد خوش است
درد بی دردی علاجش آتش است

 

[k.memar]

تا کی به تمنای وصال تو یگانه - اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

 

[afsaneh_k]

تا کی به تمنای وصال تو یگانه - اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

هم نشینی با خدا خواهی اگر در عرش رب
در درون اهل دل جا کن کمال این است و بس

 

[farahikia83]

ساقی بیار جام صبوحی که شب نماند
و آن لعل فام خنده زد از جام لاجورد