مشاعرۀ سنّتی

[Agha Nima]

یوسف گم گشته باز اید به کنعان غم مخور
کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور

روز ها فکر من این است و همه شب سخنم/که چرا غافل از احوال دل خویشتنم.

 

[Ghazal_joon]

ما مریدان روی سوی قبله چون آریم چون
روی سوی خانه خمار دارد پیر ما

 

[sh@di]

ما مریدان روی سوی قبله چون آریم چون
روی سوی خانه خمار دارد پیر ما

آری آغازدوست داشتن است گرچه پایان راه نا پیداست
من به پایان دگر نیندیشم که همین دوست داشتن زیباست

 

[غضنفرخان]

تا کی به تمنای وصال تو یگانه

اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

 

[Ghazal_joon]

هر که نداند سپاس نعمت امروز
حیف خورد بر نصیب رحمت فردا

 

[غضنفرخان]

ای دل اگر عاشقی در پی دلدار باش

در پی دل روز و شب همسفر یار باش

 

[ali.fatemi]

شاه شمشاد قدان خسرو شيرين دهنان
كه به مژگان شكند قلب همه صف شكنان

 

[MM.R]

ناز آن چشمی که سویش مال ماست

ناز آن دوستی که قلبش یاد ماست​

 

[Ghazal_joon]

تو امیر ملک حسنی به حقیقت ای دریغا
اگر التفات بودی به فقیر مستمندت

 

[MM.R]

تا دامن محـشــــــــر نتــــــوان دوخت به ســــوزن
مژگان تو ، چاكي كه مرا در جـــگر انداخت​

 

[Ghazal_joon]

تا مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن کرد
خلق را ورد زبان مدحت و تحسین من است

 

[razjoo]

خوب دیگه از عنوان معلومه ...
هر نفر یه بیت ، دوبیت یا ... بگه که با آخرین حرف شعر نفر قبلی شروع شه !!
خودم شروع میکنم ...یا علی !


شاید این را شنیده ای که زنان
در دل "آری" و "نه" به لب دارند
ضعف خود را عیان نمی سازند
راز دار و خموش و مکارند
-
آه من هم زنم ، زنی که دلش
در هوای تو می زند پر و بال
دوستت دارم ای خیال لطیف
دوستت دارم ای امید محال

(فروغ فرخزاد)

لحظه های بی تو بدن لحظه های خستگی است
گوش کن این ناله ها طومار ِ تلخ زندگی است

 

[naghmeirani]

تا مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن کرد
خلق را ورد زبان مدحت و تحسین من است

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد نکن

که دوست خود روش بنده پروری داند ​

 

[گلابتون]

دل از كرشمه ساقي بشكر بود ولي
ز نامساعدي بختش اندكي گله بود

 

[Ghazal_joon]

در بخشش و دادن آمد پدید
ببخشید دانا چنان چون سزید

 

[MOON.LIGHT]

در بخشش و دادن آمد پدید
ببخشید دانا چنان چون سزید

دود اگر بالا نشیند کسر شان شعله نیست
جای چشم ابرو نگیرد چون که او بالاتر است
گر کسی بر نا کسی بالا نشیند فخر نیست
روی دریا خس نشیند قعر دریا گوهر است

 

[*** s.mahdi ***]

تــرک آن زیـــبــا رخ فرخــنـــده حــــال
از محال است از محال است از محال ​

 

[MOON.LIGHT]

تــرک آن زیـــبــا رخ فرخــنـــده حــــال
از محال است از محال است از محال ​

لعلی از کان مروت برنیامد سال‌هاست
تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد

 

[sh@di]

لعلی از کان مروت برنیامد سال‌هاست
تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد

در نهانخانه جانم، گل یاد تو،درخشید
باغ صد خاطره خندید ،
عطر صد خاطره پیچید

 

[MOON.LIGHT]

در نهانخانه جانم، گل یاد تو،درخشید
باغ صد خاطره خندید ،
عطر صد خاطره پیچید

دريغا عيش شبگيري كه در خواب سحر بگذشت
نداني قدر وقت ايدل مگر وقتيكه درماني

 

[sh@di]

یادم امدکه شبی با هم از ان کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در ان خلوت دلخواسته گشتیم

 

[MOON.LIGHT]

یادم امدکه شبی با هم از ان کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در ان خلوت دلخواسته گشتیم

مستان جام عشق ، که لاف از لقا زنند
جان را دهند و خیمه به ملک بقا زنند

 

[گلابتون]

دلم رفت و نديدم روي دلدار
فغان از اين تطاول آه ازين زجر

 

[*setareh66*]

روي تو خوش مي‌نمايد آينه ما
کينه پاکيزه است و روي تو زيبا​

 

[kazem safari]

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شدو جان نیز هم

 

[گلابتون]

اينش سزا نبود دل حق گزار من
كز غمگسار خود سخن ناسزا شنيد

 

[kazem safari]

ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل
سلسبیلت کرده جاو دل سبیل

 

[MOON.LIGHT]

اينش سزا نبود دل حق گزار من
كز غمگسار خود سخن ناسزا شنيد

در خیال من نیامد در یقینم هم نبود
بی نشانی که صواب آید ازو دادن نشان

 

[Ghazal_joon]

نوبه زهدفروشان گران جان بگذشت
وقت رندی و طرب کردن رندان پیداست

 

[*setareh66*]

در خیال من نیامد در یقینم هم نبود
بی نشانی که صواب آید ازو دادن نشان

نشايد گفتن آن کس را دلي هست
که ننهد بر چنين صورت دل از دست