مشاعرۀ سنّتی

[self.f_t_m990]

در این درگه که گهگه که که و که که شود ناگه
به امروزت مشو غره زفردایت نیی آگه

هر کو شراب فرقت روزی چشیده باشد / داند که سخت باشد قطع امیدواران

 

[حسن بیدخوری]

هر کو شراب فرقت روزی چشیده باشد / داند که سخت باشد قطع امیدواران

نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
نه هر که آیینه سازد سکندری داند

 

[self.f_t_m990]

نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
نه هر که آیینه سازد سکندری داند

دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد / به می بفروش دلق ما کز این بهتر نمی‌ارزد

 

[حسن بیدخوری]

دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد / به می بفروش دلق ما کز این بهتر نمی‌ارزد

دوستت دارم و دانم که تویی دشمن جانم
از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم

 

[self.f_t_m990]

دوستت دارم و دانم که تویی دشمن جانم
از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب / مستحق بودم و این‌ها به زکاتم دادند

 

[mani24]

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب / مستحق بودم و این‌ها به زکاتم دادند

در گلستان ارم دوش چو از لطف هوا​

زلف سنبل به نسیم سحری می‌آشفت​

گفتم ای مسند جم جام جهان بینت کو​

گفت افسوس که آن دولت بیدار بخفت​

 

[حسن بیدخوری]

در گلستان ارم دوش چو از لطف هوا​

زلف سنبل به نسیم سحری می‌آشفت

​

گفتم ای مسند جم جام جهان بینت کو​

گفت افسوس که آن دولت بیدار بخفت​

تو را چنان که تویی هر نظر کجابیند
به قدر دانش خود هرکسی کند ادراک

 

[mani24]

تو را چنان که تویی هر نظر کجابیند
به قدر دانش خود هرکسی کند ادراک

کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت​

تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع​

همچو صبحم یک نفس باقیست با دیدار تو​

چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع​

 

[حسن بیدخوری]

کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت​

تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع​

همچو صبحم یک نفس باقیست با دیدار تو​

چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع​

عاشق آن است که فکر سر و سامانش نیست
پیرهن گر به تنش هست گریبانش نیست

 

[jungle bird]

تمام شهر به دریا نگاه دوخته اند
به گل نشسته دلی اهل درد می آید

 

[حسن بیدخوری]

تمام شهر به دریا نگاه دوخته اند
به گل نشسته دلی اهل درد می آید

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

 

[tahereh68]

ما در این عالم که خود کنج ملالی بیش نیست
عالمی داریم در کنج ملال خویشتن
سایه‌ی دولت همه ارزانی نودولتان
من سری آسوده خواهم زیر بال خویشتن

 

[self.f_t_m990]

ما در این عالم که خود کنج ملالی بیش نیست
عالمی داریم در کنج ملال خویشتن
سایه‌ی دولت همه ارزانی نودولتان
من سری آسوده خواهم زیر بال خویشتن

نه مرا طاقت غربت نه تو را خاطر قربت / دل نهادم به صبوری که جز این چاره ندانم

 

[jungle bird]

من رستم و سهراب تو این جنگ چه جنگ است؟
گر زخم زنم حسرت و گر زخم خورم ننگ

 

[حسن بیدخوری]

من رستم و سهراب تو این جنگ چه جنگ است؟
گر زخم زنم حسرت و گر زخم خورم ننگ

گویند لحظه ایست روییدن گل
آن لحظه هزار بار تقدیم تو باد

 

[jungle bird]

دیدی که در سلامت این پیراین عزیز
قلبم سیاه بود و دعایم اثر نکرد؟

 

[fereshte.m]

دیدی که در سلامت این پیراین عزیز
قلبم سیاه بود و دعایم اثر نکرد؟

دوش از مسجد سوي ميخانه آمد پير ما
چيست ياران طريقت بعد از اين تدبير ما
حافظ

 

[mx_2000]

دوش از مسجد سوي ميخانه آمد پير ما
چيست ياران طريقت بعد از اين تدبير ما
حافظ

این که می گویند آن خوشتر ز حُسن
یار ما این دارد و آن نیـــــــــــز هم

 

[حسن بیدخوری]

این که می گویند آن خوشتر ز حُسن
یار ما این دارد و آن نیـــــــــــز هم

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

 

[self.f_t_m990]

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

نه هر کلکی شکر دارد نه هر زیری زبر دارد / نه هر چشمی نظر دارد نه هر بحری گهر دارد

 

[حسن بیدخوری]

نه هر کلکی شکر دارد نه هر زیری زبر دارد / نه هر چشمی نظر دارد نه هر بحری گهر دارد

در کوی نیک نامان مارا گذر ندادند
گرتو نمی پسندی تغییر ده قضا را

 

[*انعکاس*]

او میرود دامن کشان من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم میرود

 

[محـسن ز]

دردا و حسرتا كه عنانم زدست رفت
دستم نمي رسد كه بگيرم عنان دوست

 

[حسن بیدخوری]

دردا و حسرتا كه عنانم زدست رفت
دستم نمي رسد كه بگيرم عنان دوست

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

 

[*انعکاس*]

هر شاهدی که در نظر امد به دلبری
در دل نیافت راه که انجا مکان توست

 

[محـسن ز]

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

همه خوشدل این که مطرب،بزند به تار چنگی.
مـن از آن خـوشم که چنگی بزنم به تار مویی.

 

[محـسن ز]

هر شاهدی که در نظر امد به دلبری
در دل نیافت راه که انجا مکان توست

تا كي به تمناي وصال تو يگانه
اشكم شود از هر مژه چون سيل روانه

 

[*انعکاس*]

همه عیب خلق دیدن نه مروت است و مردی
نگهی ب خویشتن کن که تو هم گناه داری

 

[حسن بیدخوری]

همه عیب خلق دیدن نه مروت است و مردی
نگهی ب خویشتن کن که تو هم گناه داری

یاد باد آنکه زما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ی ما شاد نکرد

 

[*انعکاس*]

درون خانه ای چون هست صورت
فرشته ناید اندر وی ضرورت