مشاعرۀ سنّتی

[nasim_shsh]

تا کی ای بوستان روحانی
گله از دست بوستانبانت
بلبلانیم یک نفس بگذار
تا بنالیم در گلستانت

 

[self.f_t_m990]

تا کی ای بوستان روحانی
گله از دست بوستانبانت
بلبلانیم یک نفس بگذار
تا بنالیم در گلستانت

ترک ما سوی کس نمی‌نگرد / آه از این کبریا و جاه و جلال

 

[حسن بیدخوری]

ترک ما سوی کس نمی‌نگرد / آه از این کبریا و جاه و جلال

لطف حق با تو مداراها کند
چون که از حد بگذرد رسوا کند

 

[دختر شرقی]

دلم امید فراوان به وصل روی تو داشت
ولی اجل به ره عمر رهزن امل است

 

[عطار]

تا توانی دلی بدست آر
دل شکستن هنر نبود

 

[vurgun]

دل به رغبت می‌سپارد جان به چشم مست یار

گر چه هشیاران ندادند اختیار خود به کس


​

 

[دختر شرقی]

سرمست درآمد از خرابات
با عقل خراب در مناجات

 

[عطار]

تا تو پیدا آمدی پنهان شدم
زان که با معشوق پنهان خوشتر است

 

[دختر شرقی]

تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی :دی

 

[عطار]

یارم به یک لا پیرهن خوابیده زیر نسترن
ترسم که بوی نسترن مست است و هشیارش کند

 

[دختر شرقی]

دیگران قرعه قسمت همه بر عیش زدند
دل غمدیده ما بود که هم بر غم زد

 

[vurgun]

در دل تنگم ز داغ عشق شمعی برفروز

خانهٔ تن را چراغی از دل بیدار ده


​

 

[₪آمیتریس₪]

همچو عمرم بی وفا بگذشت ما هم سال ها / عمر گو برچین بساط ماه و سال خویشتن

 

[self.f_t_m990]

همچو عمرم بی وفا بگذشت ما هم سال ها / عمر گو برچین بساط ماه و سال خویشتن

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت / به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

 

[یاووش]

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت / به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

در این منگر که در دامم که پر گشت است این جامم / به پیری عمر نو بنگر چه شیرین است بی خویشی

 

[self.f_t_m990]

در این منگر که در دامم که پر گشت است این جامم / به پیری عمر نو بنگر چه شیرین است بی خویشی

یارم چو قدح به دست گیرد / بازار بتان شکست گیرد
هر کس که بدید چشم او گفت / کو محتسبی که مست گیرد

 

[vurgun]

در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین

​

خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا
​

 

[self.f_t_m990]

در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین

​

خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا
​

از آن افیون که ساقی در می‌افکند / حریفان را نه سر ماند نه دستار

 

[*انعکاس*]

روا باشد انالحق از درختی
چرا نبود روا ازنیکبختی

 

[حسن بیدخوری]

روا باشد انالحق از درختی
چرا نبود روا ازنیکبختی

یک نعره مستانه زجایی نشنیدم
ویران شود این شهر که میخانه ندارد

 

[self.f_t_m990]

یک نعره مستانه زجایی نشنیدم
ویران شود این شهر که میخانه ندارد

در این حضرت چو مشتاقان نیاز آرند ناز آرند / که با این درد اگر دربند درمانند درمانند

 

[حسن بیدخوری]

در این حضرت چو مشتاقان نیاز آرند ناز آرند / که با این درد اگر دربند درمانند درمانند

در انجمن عقل فروشان ننهم پای
دیوان سر صحبت فرزانه ندارد

 

[self.f_t_m990]

در انجمن عقل فروشان ننهم پای
دیوان سر صحبت فرزانه ندارد

دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت / بشکست عهد وز غم ما هیچ غم نداشت

 

[عطار]

تا گفتنت ببینم و رفتنت بشنوم
از پای تا بسر همه سمع و بصر شدم

 

[دختر شرقی]

مگر تو شانه زدی زلف عنبرافشان را
که باد غالیه سا گشت و خاک عنبربوست

 

[عطار]

تو شاه منی ماه منی
شمس شبانگاه منی

در شب تنهایی من
تویی كه همسر و همراه منی

تو جان و جانان منی
همدم و همسان منی

بر خوان من بنشسته ای
گویی مرا دل بسته ای

بر خوان خود میخوانمت
با جان خود می ستانمت

 

[دختر شرقی]

تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو
پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو

​

 

[عطار]

وه که جدا نمی‌شود نقش تو از خیال من
تا چه شود به عاقبت در طلب تو حال من

 

[vurgun]

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست

چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم







​

 

[عطار]

من خراباتیم و عاشق و دیوانه و مست
بیشتر زین چه حکایت بکند غمازم