[h=1]
[/h]موم انداختن، روشي براي رفع موقتي موهاست که سبب کندن موها از ريشه مي‌شود. موهاي جديد بعد از گذشت 2 تا 8 هفته شروع به رويش مجدد مي‌کنند.
گفته مي شود اگر از موم انداختن براي چند سال متمادي استفاده شود، موهاي ضخيم به تدريج نازک‌تر شده و تعدادشان کمتر مي‌شود.
با دکتر مريم يوسفي، متخصص پوست و مو، درباره همين روش و خطرات و مزاياي پوستي آن به گفتگو نشسته‌ايم.
[h=2]بهترين روش براي موم انداختن چيست؟
[/h]موم انداختن به اين صورت انجام مي‌شود که : يک لايه نازک از موم گرم روي پوست ماليده مي شود و سپس يک پارچه، کاغذ يا زرورق روي آن قرار مي‌گيرد و بعد از فشار دادن، در جهت خلاف رويش موها از سطح پوست برداشته مي‌شود. به اين روش «استريپ واکس» گفته مي‌شود و در مقابلش «هارد واکس» وجود دارد که در اين روش از لايه ضخيم‌تري از موم استفاده مي‌شود و براي افرادي که پوست حساسي دارند، مناسب‌تر است.
[h=2]بهتر است موهاي کدام بخش از بدن را موم بيندازيم؟
[/h]مناطقي از بدن که موم انداختن براي آنها انجام مي‌شود: اندام فوقاني، زيربغل، کشاله‌ران، اندام تحتاني، تنه و ناحيه تناسلي است. توصيه مي‌شود در مناطق زيربغل، کشاله‌ران و ناحيه تناسلي به دليل اينکه موهاي ضخيم و پرپشتي دارند، از روش موم انداختن، به دليل عوارض احتمالي بعدي و تحريک غدد لنفاوي منطقه‌اي، استفاده نشود. در داخل گوش، داخل بيني، مژه، پلک، ناحيه تناسلي آقايان و نوک پستان نيز نبايد از موم استفاده شود.
جديدا انواع خاصي از موم به بازار آمده که مي‌توان از آن دسته به موم جلبک دريايي اشاره نمود که اگرچه داراي مواد دريايي است، ولي به هر حال عوارضي مشابه با روش مرسوم موم انداختن و احتمال انتقال عوامل بيماري‌زاي جلبکي را به همراه دارد.
[h=2]چه عوارضي دارد؟
[/h]درد، سوختگي با موم داغ، حساسيت تماسي با موم يا پارچه، انتقال عوامل بيماري‌زا، فوليکوليت و سودوفوليکوليت، خون‌ريزي و کبودي، کهير ، پارگي پوست، برآمدگي‌هاي قرمز در سطح پوست، فرو رفتن موها به داخل پوست و تغيير رنگ قهوه‌اي در محل رويش موها.
[h=2]چطور عوارض را کم کنيم؟
[/h]قبل از انجام اين کار، به جهت رويش موها توجه کنيد تا احتمال فرو رفتن مو به داخل پوست و التهاب و چرکي شدن (فوليکوليت) کم شود. گاهي به دنبال اين فوليکوليت‌ها، فرد موهاي فرورفته را دستکاري کرده و سعي در بيرون آوردن آنها مي‌کند که همين امر، منجر به التهاب بيشتر شده و در نهايت قهوه‌اي شدن محل که ممکن است براي مدت‌هاي طولاني باقي بماند، ايجاد مي‌شود.
حتما حرارت موم قبل از تماس با بدن بايد کنترل شود. احتمال حساسيت به پارچه، کاغذ و خود موم ممکن است وجود داشته باشد که به‌صورت قرمزي، خارش، تورم و حتي ايجاد تاول مي‌تواند بروز کند.
[h=2]استفاده از موم و کاردک و وسايل مشترک در آرايشگاه ضرري ندارد؟
[/h]چرا. مکررا ديده شده است که زگيل خصوصا در ناحيه تناسلي به دليل استفاده از کاردک، موم يا ظرف مشترک انتقال پيدا مي‌کند. ويروسي نيز وجود دارد که مي‌تواند در اثر وسايل مشترک منتقل گردد. انتقال قارچ‌هاي سطحي پوست، عفونت‌هاي باکتريايي، هپاتيت‌هاي ويروسي و ايدز نيز امکان‌پذير است. پس حتما بايد توجه شود که از ظرف‌هاي يک‌بار مصرف، موم جدا و کاردک و پارچه مجزا براي هر فرد استفاده شود.
بهتر است در مناطقي که موهاي ضخيم و پوست حساس دارند (ناحيه تناسلي و زيربغل)، به جاي پارچه يا زرورق يا کاغذ از پدهاي مخصوص استفاده شود.
پارچه‌هاي مصرفي بهتر است از انواع هيپوآلرژيک باشند و جنس خشن نداشته باشند.
[h=2]چه کساني نبايد از مومک استفاده کنند؟
[/h]کساني که تحت درمان با داروهاي لايه‌برداري پوست ، مثل ترتينوئين و ايزوترتينوئين هستند به دليل اينکه پوست‌شان راحت‌تر دچار پارگي و شکنندگي مي‌شود، بهتر است از موم انداختن استفاده نکنند و مخصوصا از موم انداختن در مناطق مبتلا به زگيل، مولوسکوم، عفونت‌هاي قارچي و باکتريايي، خال يا پوست تحريک شده، شکاف‌دار و آفتاب سوخته پرهيز نمايند.
برخي از پزشکان، موم انداختن را در افراد ديابتي، مبتلايان به وريدهاي واريسي يا آنهايي که گردش خون محيطي ضعيفي دارند، توصيه نمي‌کنند، زيرا در اين افراد احتمال عفونت بيشتر است.
[h=2]انواع و اقسام موم
[/h]موم گرم
استفاده از «موم گرم» شايع‌ترين روش مورد استفاده است. اين موم بلافاصله بعد از ماليدن بر سطح پوست با پارچه برداشته مي‌شود و از رزين، موم پارافين، شربت گلوکز و عسل ساخته مي‌شود. اين روش سريع بوده و براي مناطق وسيعي در يک مرتبه استفاده مي‌شود و روش مناسبي براي انواع موهاي ظريف و خشن است و مي‌تواند موهايي با ريشه‌هاي محکم و عميق را برداشت نمايد. رويش مجدد موها به صورت نازک تر رخ مي‌دهد.
از مضرات اين روش مي‌توان به باقي ماندن موم در سطح بدن، حساسيت پوستي بيشتر و فرو رفتن مو به داخل پوست اشاره نمود.
موم داغ
اين روش، قديمي‌تر است و امروزه کمتر استفاده مي‌شود. در اين روش، موم در سطح پوست سرد مي‌شود و سپس برداشته مي‌شود. اين روش بهتر از روش قبلي، سبب به دام انداختن موها مي‌شود و براي مناطق کوچک با موهاي ضخيم مناسب‌تر است.
موم سرد
در اين روش، موم به طور آماده روي صفحات پارچه‌اي يا کاغذي قرار دارد.
تهيه مصاحبه : دکتر شکوفه شجاعي
[/h]موم انداختن، روشي براي رفع موقتي موهاست که سبب کندن موها از ريشه مي‌شود. موهاي جديد بعد از گذشت 2 تا 8 هفته شروع به رويش مجدد مي‌کنند.
گفته مي شود اگر از موم انداختن براي چند سال متمادي استفاده شود، موهاي ضخيم به تدريج نازک‌تر شده و تعدادشان کمتر مي‌شود.
با دکتر مريم يوسفي، متخصص پوست و مو، درباره همين روش و خطرات و مزاياي پوستي آن به گفتگو نشسته‌ايم.
[h=2]بهترين روش براي موم انداختن چيست؟
[/h]موم انداختن به اين صورت انجام مي‌شود که : يک لايه نازک از موم گرم روي پوست ماليده مي شود و سپس يک پارچه، کاغذ يا زرورق روي آن قرار مي‌گيرد و بعد از فشار دادن، در جهت خلاف رويش موها از سطح پوست برداشته مي‌شود. به اين روش «استريپ واکس» گفته مي‌شود و در مقابلش «هارد واکس» وجود دارد که در اين روش از لايه ضخيم‌تري از موم استفاده مي‌شود و براي افرادي که پوست حساسي دارند، مناسب‌تر است.
[h=2]بهتر است موهاي کدام بخش از بدن را موم بيندازيم؟
[/h]مناطقي از بدن که موم انداختن براي آنها انجام مي‌شود: اندام فوقاني، زيربغل، کشاله‌ران، اندام تحتاني، تنه و ناحيه تناسلي است. توصيه مي‌شود در مناطق زيربغل، کشاله‌ران و ناحيه تناسلي به دليل اينکه موهاي ضخيم و پرپشتي دارند، از روش موم انداختن، به دليل عوارض احتمالي بعدي و تحريک غدد لنفاوي منطقه‌اي، استفاده نشود. در داخل گوش، داخل بيني، مژه، پلک، ناحيه تناسلي آقايان و نوک پستان نيز نبايد از موم استفاده شود.
جديدا انواع خاصي از موم به بازار آمده که مي‌توان از آن دسته به موم جلبک دريايي اشاره نمود که اگرچه داراي مواد دريايي است، ولي به هر حال عوارضي مشابه با روش مرسوم موم انداختن و احتمال انتقال عوامل بيماري‌زاي جلبکي را به همراه دارد.
[h=2]چه عوارضي دارد؟
[/h]درد، سوختگي با موم داغ، حساسيت تماسي با موم يا پارچه، انتقال عوامل بيماري‌زا، فوليکوليت و سودوفوليکوليت، خون‌ريزي و کبودي، کهير ، پارگي پوست، برآمدگي‌هاي قرمز در سطح پوست، فرو رفتن موها به داخل پوست و تغيير رنگ قهوه‌اي در محل رويش موها.
[h=2]چطور عوارض را کم کنيم؟
[/h]قبل از انجام اين کار، به جهت رويش موها توجه کنيد تا احتمال فرو رفتن مو به داخل پوست و التهاب و چرکي شدن (فوليکوليت) کم شود. گاهي به دنبال اين فوليکوليت‌ها، فرد موهاي فرورفته را دستکاري کرده و سعي در بيرون آوردن آنها مي‌کند که همين امر، منجر به التهاب بيشتر شده و در نهايت قهوه‌اي شدن محل که ممکن است براي مدت‌هاي طولاني باقي بماند، ايجاد مي‌شود.
حتما حرارت موم قبل از تماس با بدن بايد کنترل شود. احتمال حساسيت به پارچه، کاغذ و خود موم ممکن است وجود داشته باشد که به‌صورت قرمزي، خارش، تورم و حتي ايجاد تاول مي‌تواند بروز کند.
[h=2]استفاده از موم و کاردک و وسايل مشترک در آرايشگاه ضرري ندارد؟
[/h]چرا. مکررا ديده شده است که زگيل خصوصا در ناحيه تناسلي به دليل استفاده از کاردک، موم يا ظرف مشترک انتقال پيدا مي‌کند. ويروسي نيز وجود دارد که مي‌تواند در اثر وسايل مشترک منتقل گردد. انتقال قارچ‌هاي سطحي پوست، عفونت‌هاي باکتريايي، هپاتيت‌هاي ويروسي و ايدز نيز امکان‌پذير است. پس حتما بايد توجه شود که از ظرف‌هاي يک‌بار مصرف، موم جدا و کاردک و پارچه مجزا براي هر فرد استفاده شود.
بهتر است در مناطقي که موهاي ضخيم و پوست حساس دارند (ناحيه تناسلي و زيربغل)، به جاي پارچه يا زرورق يا کاغذ از پدهاي مخصوص استفاده شود.
پارچه‌هاي مصرفي بهتر است از انواع هيپوآلرژيک باشند و جنس خشن نداشته باشند.
[h=2]چه کساني نبايد از مومک استفاده کنند؟
[/h]کساني که تحت درمان با داروهاي لايه‌برداري پوست ، مثل ترتينوئين و ايزوترتينوئين هستند به دليل اينکه پوست‌شان راحت‌تر دچار پارگي و شکنندگي مي‌شود، بهتر است از موم انداختن استفاده نکنند و مخصوصا از موم انداختن در مناطق مبتلا به زگيل، مولوسکوم، عفونت‌هاي قارچي و باکتريايي، خال يا پوست تحريک شده، شکاف‌دار و آفتاب سوخته پرهيز نمايند.
برخي از پزشکان، موم انداختن را در افراد ديابتي، مبتلايان به وريدهاي واريسي يا آنهايي که گردش خون محيطي ضعيفي دارند، توصيه نمي‌کنند، زيرا در اين افراد احتمال عفونت بيشتر است.
[h=2]انواع و اقسام موم
[/h]موم گرم
استفاده از «موم گرم» شايع‌ترين روش مورد استفاده است. اين موم بلافاصله بعد از ماليدن بر سطح پوست با پارچه برداشته مي‌شود و از رزين، موم پارافين، شربت گلوکز و عسل ساخته مي‌شود. اين روش سريع بوده و براي مناطق وسيعي در يک مرتبه استفاده مي‌شود و روش مناسبي براي انواع موهاي ظريف و خشن است و مي‌تواند موهايي با ريشه‌هاي محکم و عميق را برداشت نمايد. رويش مجدد موها به صورت نازک تر رخ مي‌دهد.
از مضرات اين روش مي‌توان به باقي ماندن موم در سطح بدن، حساسيت پوستي بيشتر و فرو رفتن مو به داخل پوست اشاره نمود.
موم داغ
اين روش، قديمي‌تر است و امروزه کمتر استفاده مي‌شود. در اين روش، موم در سطح پوست سرد مي‌شود و سپس برداشته مي‌شود. اين روش بهتر از روش قبلي، سبب به دام انداختن موها مي‌شود و براي مناطق کوچک با موهاي ضخيم مناسب‌تر است.
موم سرد
در اين روش، موم به طور آماده روي صفحات پارچه‌اي يا کاغذي قرار دارد.
تهيه مصاحبه : دکتر شکوفه شجاعي
