میکروامولسیون‌ها مخلوطی ایزوتروپیک از حداقل یک ترکیب آبدوست، آبگریز، و دوگانه‌دوست هستند. پایداری ترمودینامیک و ساختار نانویی دو خصوصیت مهم این سامانه‌ها است که آن‌ها را از امولسیون‌های معمولی، که از لحاظ ترمودینامیک ناپایدارند، متمایز ساخته است. دستیابی به ذراتی کمتر از ۱۰۰ نانومتر بدون صرف انرژی این روش را از سایر روش‌های ساخت ذرات نانویی متفاوت ساخته است. این تکنیک قابلیت استفاده در زمینه‌‌های مختلف، به‌ویژه صنایع غذایی، را دارد؛ تولید نانوکپسول‌های ترکیبات طعمی، افزایش انحلال‌پذیری ترکیبات، کمک به استخراج مواد، و استفاده از میکروامولسیون‌ها به‌عنوان محیط‌های واکنش از جمله کاربردهای بالقوه استفاده از این سامانه‌ها در صنایع غذایی محسوب می‌شود. در مقاله پیش رو سعی شده است ضمن ارائه تعریفی کوتاه از میکروامولسیون و مزایای عمده آن، کاربردهای شاخص آن در زمینه صنایع غذایی به پژوهشگران و علاقه‌مندان معرفی شود.
افراد مقاله : محسن رادی (نویسنده اول) - سلیمان عباسی (نویسنده دوم)
این مقاله در نشریه فناوری نانو شماره 188 در تاریخ 1392/03/15 به چاپ رسیده است.
