[ ورزش های رزمی ] کاراته

[claccik39]

كاراته

كاراته

ري يوي سن سي ري

 

[claccik39]

استقرارهای طولی​

اين مجموعه استقرارها داراي طول بوده و طول آنها بيشتر از عرضشان مشه

ود است كه عبارتند است:
1- موتوداچي: استقرار مايل به جلو كوتاه، اين استقرار تقريباً كمي بيشتر از يك قدم عادي ميباشد. از اين استقرار بيشتر براي تكنيكهاي حمله اي استفاده مي شود. وزن بدن 60 % بر روي

پاي جلو و 40% پاي عقب مي باشد. از اين استقرار در كليه كاتاها و همانطور كه گفتم براي استفاده در تكنيكهاي حمله اي استفاده دارد. كاتاهايي مانند "هيان شودان" و .... اين استقرار يكي از معمول ترين استقرار در شيتوريو مي باشد و استفاده فراوان دارد. و طول آن دقيقاً به اندازه طول يك ساق پا مي باشد به گونه اي كه با گذاشتن زانوي پاي عقب بر روي زمين در جهت پاي جلو و چسباندن آن به تهِ پاي جلو مي باشد.

​

2- زنكوتسوداچي: استقرار مايل به جلو بلند. اين استقرار به دليل استقراري محكمتر از "موتوداچي" بيشتر در موراد دفاع

ي از آن استفاده مي گردد. طول ان به اندازه يك كف پا بيشتر از "موتوداچي" مي باشد. وزن بدن در اين استقرار مانند استقرار قبلي 60 به 40 مي باشد. روي ران حدودا در يك زاويه 45 درجه شيب دارد و اگر به صورت مستقيم و صحيح بايستيم بدون خم شدن نبايد انگشت شست پاي جلو ديده شود. با چرخاندن تَهِ پا عقب به داخل و متعادل كردن وزن بر روي هر دو پا استقرار ما به "شيكو داچي" تبديل مي شود. يعني طول "زنكوتسوداچي" برابر با عرض شيكوداچي مي باشد.

​

3- هان زنكوتسوداچي: كلاً "هان" به مع

ني نيمه مي باشد و اين استقرار به مفهوم نيمه "زنكوتسوداچي" مي باشد. اندازه طول آن بين دو استقرار قبلي مي باشد و به اندازه نيم كف پا از "موتوداچي" بزرگتر و نيم كف پا از "زنكوتسوداچي" كوچكتر مي باشد وزن بدن مانند استقرار هاي قبل مي باشد و محل استفاده آن در كاتاهايي مانند "ماتسوكازه" و "جوروكو" و ... مي باشد.

​

4- كوكوتسو داچي: استقرار مايل به عقب. از حالت "زنكوتسوداچي" با چرخاندن هر دو پا بر روي سينه پا و چرخيدن به عقب و انتقال وزن بدن به پاي عقب استقرار به "كوكوتسوداچي" تبديل مي شود. اين استقرار در فرمهاي "ناهاته" به اين صورت بوده و در موارد "شوريته" به چرخش بدن

به جلو به "هانمي كوكوتسوداچي" تبديل مي شود. جهت بدن به طرف پاي عقب بوده و ديد به طرف پاي جلو مي باشد. دقيقاً بر خلاف "زنكوتسوداچي" بوده و طول آن هم به اندازه آن مي باشد در "شوتوكان" از اين استقرار به نام "اوشيرو زنكوتسوداچي" نام برده مي شود. وزن بدن 60% پاي عقب و 40% درصد بر روي پاي جلو مي باشد. از اين استقرار براي جابجا شدن از روبروي حريف به پهلوها استفاده مناسبي است. اين روش استقرار معروف به "كوكوتسوداچي اوكيناوائي" مي باشد. از اين استقرار در كاتاهايي مانند "هيان گودان"، "جي ته" و ... مورد استفاده قرار مي گيرد.

​

5- نكو آشي داچي:استقرار پنجه گربه اي. وزن بدن در اين استقرار در سبك "شيتوريو" 70% بر روي پاي عقب بوده و 30 % بر روي پاي جلو مي باشد. همانگونه كه مشاهده مي كنيد پاي عقب كاملا كف پا بر روي زمين ب

وده و پاي جلو بر روي سينه پا قرار دارد و ته پا بالا مي باشد. طول پا به اندازه حدوداً بلندي دو كف پا از پاي عقب مي باشد و پاي جلو با تهِ پاي عقب در يك خط قرار دارد. سر پاي عق در زاويه 45 درجه به خارج مايل مي باشد. و پاي جلو رو به جلو قرار دارد. مي توان گفت از اين استقرار در كليه كاتاهاي "شيتوريو" استفاده مي شود.

​

6- رنوجي داچي:از اين استقرار در كاتاي هيان

گودان استفاده دارد كه طول آن به اندازه نكوآشي داچي بوده و جهت پاها هم از همان تبعيت ميكند و تنها تفاوت آن مستقيم بودن پاي عقب بوده كاملا كشيده و تهِ پاي جلو هم بالا قرار دارد.

​

7- ساگي آشي داچي:استقرار پا لك لكي. اين استقرار همانگونه كه ديده مي شود بر روي يك كف پا بوده و پاي ديگر يا در گودي زانو قرار دارد يا در كنار آن و سر انگشتان رو به پائين مي باشد. بالاتنه در اين استقرار عمود بر رو

ي زمين مي باشد و به هيچگونه به اطراف مايل نمي باشد. از اين استقرار در كاتاهايي مانند: "روهاي" ، "چين تو" و ... استفاده مي شود. در كاتاي "چين تو" از هر دو روش اين استقرار پا در پشت زانو و كنار زانو استفاده مي شود.

​

8- كوساداچي: استقرار ضربدري. همانگونه كه مشاهده مي كنيد پاها در اين وضعيت در حالت ضربدري نسبت به يكديگر قرار دارند. 70%

وزن بر روي پاي جلو بوده و 30% بر روي پاي عقب. لبه داخلي پاي جلو در خط مستقيم بوده و جهت پاي عقب در زاويه 45 درجه نسبت با پاي جلو قرار دارد. در "شيتوريو" زانوي پاي عقب در گودي زانوي پاي جلو قرار دارد. مورد استقفاده آن در كاتاهايي مانند "جي ته" ، "هيان يوندان" و "گودان" و ... مي باشد.

​

9- سانچين داچي: استقرار ساعت شني، اين استقرار مانند ساعت شني مي باشد. اين استقرار يك استقرار با قدرت بالا مي باشد. و در كاتاهاي "ناهاته" مانند "سانچين" و "تن شو" و ... استفاده مي شود. از اين استقرار براي تمرينات تنفسي استفاده فراواني دارد. وضعيت استقرار به اين صورت است كه پاها به اندازه عرض شانه ها باز يك پا به اندازه يك كف پا جلوتر بوده به صورتي ك

ه تَهِ پاي جلو با سر انگشتان پاي عقب در يك خط قرار دارد و پاي عقب در يك خط مستقيم رو به جلو بوده و پاي جلو به اندازه 30 درجه رو به داخل مي باشد.

​

 

[claccik39]

تاچی کاتا​

​

​

در مجموعه ي كيهونها اولين قسمت مربوط به استقرارها مي باشد. اين بخش يكي از مهمترين بخشهاي تكنيكي در كاراته مي باشد كه بايد به خوبي آموزش داده شود. اگر استقرارمان ضعيف باشد طبيتاً تكنيكهايي كه اجرا مي كنيم ضعيف بوده و باعث آسيب پذير بودن بدنمان مي گردد.

در استقرارها بايد موارد زير مد نظر قرار گرفته و رعايت شود:1- يك استقرار خوب بايد تعادل خوبي براي بدن ايجاد كند و بدن و باسن در يك تعادل خوب و محلم قرار گرفته باشد.2- زانوها و مفاصل پا بايد در وضعيت استقرار كاملا كشيده و محكم قرار گيرد.3- هميشه زانوها از جهت انگشت شست پا تبعيت دارد. يعني انگشت شست پا هر جهت باشد زانو در همان جهت است.4- بيشتر وزن بدن بايد بر روي سينه پا متمركز باشد.5- در كليه استقرارها پاها كاملا بايد بر روي زمين چسبيده باشد بجز موارد خاص كه توضيح داده مي شود.تقسيمات در ايستادنها (استقرارها)​

• استقرارهای عرضی.

اين استقرارها همانگونه كه مشخص است، استقرارهايي هستند كه در جهت پهلوها و به صورت عرضي اجرا ميگردند كه عبارتند از:

​

1- هيسوكوداچي: در اين استقرار همانگونه كه مشاهده مي كنيد پاها كاملا چسبيده بوده و بدن در وضعيت كاملا صاف و عمود زانوها كاملا كشيده و صاف قرار دارند. شايد دليل نامگذاري اين استقرار به هيسوكو اين باشد كه چون فقط روي پاها قابل مشاهده بوده و اصطلاحاً در ژاپني به روي پا "هايسوكو" گفته مي شود باشد. موارد استفاده از اين استقرار بيشتر در حالات رسمي و در كاتاهايي مانند "هيان يوندان" و ... مي باشد.

​

​

​

​

​

​

---

2- موسوبي داچي: استقرار خبردار، اين استقراربراي مواقع رسمي و براي تعظيم كردن استفاده مي شود و مانند استقرار قبلي بايد بدن در حالت صاف و عمود قرار داشته باشد كه در مرحله دوم اين استقرار "ري" (تعظيم) صورت ميگيرد. موارد استفاده آن در كاتاها هم در ابتداي كاتاها براي "ري" و در بين كاتاهايي مانند "هيان گودان" اس

تفاده مي گردد.

​

---

​

3- هيكو داچي: استقرار موازي، در اين استقرار لبه داخلي پاها "سوكوتو" به صورت موازي نسبت به يكديگر قرار دارند. از اين استقرار در كاتاهاي پيشرفته مانند "ني پاي پو" استفاده مي شود. و مورد استفاده ديگر درحالات رسمي به صورت "يامه" مي باشد كه به ندرت از آن استفاده مي شود.

​

---

​

4- هاچي جي داچي: نامهاي ديگر آن: " سوتو هاچي جي داچي" (ايستادن هشت مانند رو به خارج)،"هاچي چي داچي"،"شي زن داچي"(ايستادن آزاد) مي باشند. اين استقرار يك ايستادن آزاد بوده و همانگونه كه مشاهده مي كنيد سر انگشتان پا رو به خارج مي باشد. در اين استقرار وضعيت بالا تنه راحت و مستقيم و عمود بر زمين بوده و پاها به اندازه عرض شانه از هم باز مي باشد. وزن مساوي و زانوها مستقيم و كشيده مي باشد. از اين استقرار براي

همه جا استفاده مي شود. شايعترين استفاده از آن در اجراي دستور يامه مي باشد.

​

---

​

5- ناي فانچين داچي: (ناي هانچين داچي)، استقرار قدمهاي پنهاني، اين استقرار براي مبارزه هاي جانبي خاصتاً مبارزه بر روي ديوار استفاده مي شود. از اين استقرار در كاتايي

به همين نام استفاده مي شود.

​

---

​

​

6- كيبا داچي: استقرار سوار كاري، همانگونه كه از نامش پيداست مانند نشستن بر روي زين اسب مي باشد. بالاتنه در اين استقرار كاملا عمود و صاف بوده و سر انگشتان پا رو به جلو مي باشد، و پاها حدوداَ به اندازه دو برابر عرض شانه باز است. وزن بر روي هر دو پا مساوي مي باشد و از اين استقرار بيشتر در كات

اهاي "شوتوكان" استفاده مي گردد و معادل "شيكوداچي" در "شيتوريو" مي باشد.

​

---

​

​

7- شيكوداچي: استقرار مربعي، تمرين مداوم اين استقرار براي تقويت پاها و تحت كنترل قرار دادن تعادل بسيار مناسب بوده سر انگشتان پاها به اندازه 45 درجه به سمت خارج مايل مي باشد. از اين استقرار در كاتاهايي مانند "هيان نيدان"،" هيان ساندان" و ... استفاده مي گردد. بايد دقت شود كه بالاتنه د

ر اين استقرار كاملا مستقيم و عمود بر زمين مي باشد. و رانها نسبت به زمين در زاويه 45 درجه قرار دارد.

​

 

[claccik39]

تقسیمات کاراته شیتوریو

کلیه تقسیمات زیر براساس نظر شخصی بوده و خوشحال می شوم که دوستان نظر خود را برای بهتر ارائه دادن مطالب بنده را همراهی کنند. بنده در نظر دارم با انتخاب خود و یا دوستان بازدید کننده تا حدی به شرح تکنیکها بپردازم. از کلیه بینندگان می خوام نظر خود را بدهند. متشکرم.​

در کاراته شیتوریو تمرینات بر 4 پایه استوار و برنامه ریزی می گردد:​

1- کیهون: به مجموعه تکنیکهای پایه و اساسی گفته می شود که مقدمه کلی برای کاراته می باشد و کاراته کاها باید ابتدا این مقطع را آموزش دیده و تمرین نمایند تا به مهارت و اجرای اصول اساسی آنها واقف گردند.
2- کاتا: فرم، قالب. اجرای یک سری مجموعه تکنیکهای خاص در یک چهارچوب خاص و در مسیری مشخص (آمبوسن) اجرا می گردد.
3- بونکای کاتا: آنالیز و درک مفهوم اساسی کاتاها.
4- کومیته: مبارزه.

كـيـهـون​

کیهونها در کاراته شیتوریو به سه مجموعه کلی تقسیم می شوند. که عبارتند از:
v تاچی کاتا: قالبها و فرمهای ایستادن و استقرار.
v ته وازا: مجموعه تکنیکهای دست.
v اوکه وازا: مجموعه تکنیکهای دفاعی.
v آَشی وازا: مجموعه تکنیکهای پا.

تاچی کاتا​

این مجموعه به استقرارها و فرمهای ایستادن گفته می شود که خود شامل دو قسمت می باشد:
ü استقرارهای طولی.
ü استقرارهای عرضی.

تـه وازا​

این مجموعه شامل سه قسمت کلی می گردد:
• زوکی وازا: مجموعه تکنیکهایی که در یک خط راست به سوی حریف اجرا می شود.
• اوچی وازا: مجموعه تکنیکهای ضربه ای دورانی.
• ته وازا: مجموعه تکنیکهای دست که متفاوت با روشهای فوق می باشند.

زوكي وازا​

ü كن‌زوكي وازا: مجموعه تکنیکهایی ضربه مستقیم که با دست گره کرده و مشت شده اجرا میشود.
ü هيراكن‌زوكي‌وازا: مجموعه تکنیکهایی ضربه مستقیم که با دست نیمه گره کرده اجرا میگردد.
ü شوتي‌زوكي‌ وازا: مجموعه تکنیکهایی ضربه مستقیم که با کف دست اجرا می گردد ( دست باز).
ü سيريوتو‌زوكي‌وازا: مجموعه تکنیکهایی ضربه مستقیم که با لبه پائینی و خارجی دست باز اجرا میگردد.
ü شوتو‌زوكي‌وازا: مجموعه تکنیکهایی ضربه مستقیم که با لبه خارجی دست باز اجرا میگردد.
ü توبي زوكي وازا: مجموعه تکنیکهایی ضربه مستقیم که به صورت پرشی اجرا می گردد که تقریباً شامل کلیه تکنیکهای فوق میگردد.

تـه وازا​

ü ناكايوبي‌ايپون‌كن‌وازا: مجموعه تکنیکهایی که با بند دوم انگشت وسط اجرا میگردد.
ü هيتوساشايوبي ‌ايپون‌كن‌ وازا: مجموعه تکنیکهایی که با بند دوم انگشت اشاره اجرا میگردد.
ü ايايوبي‌ايپون‌ كن‌ وازا: مجموعه تکنیکهایی که بند میانی انگشت شست اجرا میگردد.
ü نوكيته‌ وازا: مجموعه تکنیکهایی که با سر انگشتان اجرا میگردد.
ü باسامي‌وازا: مجموعه تکنیکهای چنگال خرچنگ.
ü هيجي‌آته‌وازا: مجموعه تکنیکهای ضربات آرنج.
ü توبي ته وازا: مجموعه تکنیکهای فوق که به صورت پرشی اجرا میگردد.

اوچي وازا​

ü كن‌تسويي وازا: مجموعه تکنیکهای دورانی با لبه خارجی مشت (مشت چکشی)
ü اورا اوچي وازا: مجموعه تکنیکهای دورانی با پشت مشت.
ü هايشو اوچي وازا: مجموعه تکنیکهای دورانی با پشت دشت باز.
ü كوماده اوچي وازا: مجموعه تکنیکهای دورانی با داخل دشت نیمه مشت (پنجه خرس).
ü شوتي اوچي وازا مجموعه تکنیکهای دورانی با انتهای کف دست.
ü شوتو اوچي وازا: مجموعه تکنیکهای دورانی با لبه خارجی دست باز (تیغه شمشیر)
ü سيريوتو اوچي وازا: مجموعه تکنیکهای دورانی با لبه خارجی و پائینی مچ دست (پیشانی گاو)
ü هايتو اوچي وازا: مجموعه تکنیکهای دورانی با لبه داخای دست باز.
ü كيتو اوچي وازا: مجموعه تکنیکهای دورانی با مفصل داخلی انگشت شست.
ü جوكوكن اوچي وازا: مجموعه تکنیکهای دورانی با بالای مچ خمیده.
ü گه كوكن اوچي وازا: مجموعه تکنیکهای دورانی با پائین مچ خمیده.
ü كيكو اوچي وازا: مجموعه تکنیکهای دورانی با مجموع انگشتان دست (منقار پرنده)
ü كوته اوچي وازا: مجموعه تکنیکهای دورانی با سائد.
ü توبي اوچي وازا: مجموعه تکنیکهای دورانی بالا به صورت پرشی.

اوكه وازا​

این مجموعه به کلیه حرکات دفاعی اطلاق میگردد. که خود شامل 8 روش و مسیر اجرایی دفاعها تقسیم می گردد که عبارتند از:
ü باراي اوكه وازا: مجموعه تکنیکهای دفاعی انحرافی.
ü گدان اوكه وازا: مجموعه تکنیکهای دفاعی قسمت پائین بدن.
ü يوكو اوكه وازا: مجموعه تکنیکهای دفاعی از داخل به خارج.
ü اوچي اوكه وازا: مجموعه تکنیکهای دفاعی از خارج به داخل.
ü جودان اوكه وازا: مجموعه تکنیکهای دفاعی قسمت بالای بدن.
ü ساسائه اوكه وازا: مجموعه تکنیکهای دفاعی دو دستی.
ü سوكوئي اوكه وازا: مجموعه تکنیکهای دفاعی جارو کننده.
ü آشي اوكه وازا: مجموعه تکنیکهای دفاعی که با پا اجرا می گردد.

[h=2]آشی وازا[/h]مجموعه تکنیکهایی که با پا اجرا می گردد.

آشی ساباکی​

ü اوی آشی: قدم گذاشتن.
ü یوری آشی: قدم ليز.
ü سوگی آَشی:پای دنباله رو- قدم دنباله رو.
ü می کی آشی هی: کشش پا، قدم کششی.
ü راکی آشی هی: قدم باز- باز کردن به طرفين.
ü راکی یوسه آشی هی: رفتن به طرفين به حالت ساده.
ü راکی کوسا آشی هی: باز کردن پا، باز شدن ضربدری و رفتن صليبی شکل.
ü اُکوری آشی: قدم دوبل.
ü ماواری آشی: قدم چرخشی، پای دور زدن.
ü توبی آشی: جهش، قدم پرشی.
[h=2] [/h][h=2]گري وازا[/h]مجموعه تکنیکهای ضربه ای پا که به دو بخش کلی تقسیم می گردد:
• گري وازا: محموعه تکنیکهای لگدی که یک پا ثابت بر روی زمین قرار دارد.
• توبی گری وازا: مجموعه تکنیکهای لگدی پرشی.
[h=2] [/h][h=2]گري وازا[/h]ü مائه گري وازا: مجموعه لگدهایی که به جلو اجرا میگردد.
ü يوكو گري وازا: مجموعه لگدهایی که به پهلو (جانبی) اجرا میگردد.
ü اوشيرو گري وازا: مجموعه لگدهایی که به پشت اجرا میگردد.

توبي‌گري‌وازا​

ü توبي مائه گري وازا: مجموعه لگدهای پرشی که به جلو اجرا میگردد
ü توبي يوكو گري وازا: مجموعه لگدهای پرشی که به پهلو (جانبی) اجرا میگردد.
ü توبي اوشيرو گري وازا: مجموعه لگدهای پرشی که به پشت اجرا میگردد.
ü موروته گري وازا: مجموعه لگدهای پرشی دوبل که با هر دو پا به صورت دوبل و همزمان اجرا میگردد.
ü نيدان گري وازا: مجموعه لگدهای پرشی که با هر دو پا به صورت متوالی (پشت سر هم) اجرا میگردد.

​

 

[claccik39]

فلسفه‌های شیتوریو کاراته​

​

​

دوجو کُون Dojo Kun​

​

​

​

​

​

قوانین دوجو1- به دنبال تکامل شخصیت خویش باشید.
2- به استاد و معلم خود وفادار باشید.
3- در جهت ترقی خود تلاش کنید.
4- به دیگران همواره احترام بگذارید.
5- از رفتار خشونت‌آمیز پرهیز کنید.​

دوجو كـُن عبارت است از قوانينی كه بايد در دوجو رعايت شوند و بوسيله اساتید كاراته اُكيناوا وضع شده و تاكنون نیز این قوانین رعایت می‌شوند.

1- به دنبال تکامل شخصیت خویش باشید​

اين به آن معناست كه هنر كاراته چيزی بيش از حركات فيزيكی است. در طول تمرينات سخت بدنی و تربیتی، اهميّت ساختار شخصيـّـتی به تمامی كاراته‌كاها بخصوص جوانان، تعليم داده می‌شود. برای نوآموزان، روند ساختار شخصيّت از طريق كامل كردن تكنيك‌ها در طول تكرارهای زياد، آغاز می‌شود. روحيّه جنگجويی، پس از بدست آوردن اعتماد بنفس و انجام تكنيك‌های قوی‌تر، بدست می‌آيد. كاراته كاها بايد ياد بگيرند كه نه تنها روحيّه بسيار قوی برای مبارزه داشته باشند، بلكه بايد بدانند كه چگونه بر مشكلات شخصی خود بخصوص هنگامی كه ضعف به نوعی غلبه می‌يابد، فائق آيند. بدست آوردن اين ارزشهای روحی بسيار مشكل است ولی پس از دريافت آنها، برای تمام مدت زندگی مفيد بوده و به شخص قدرت و آرامش روحی و روانی می‌دهد.

2- به استاد و معلم خود وفادار باشید​

وفاداری يكی از سنتهای بسيار قوی سامورايی است و تحت ت‍أثير فلسفه كُنفُسيوس به فرهنگ و خصوصاً هنرهای رزمی راه یافت. وفاداری نسبت به سن‌سی و دوجو (محل تمرین) ابراز می‌شود.
شاگرد بايد هميشه نسبت به سن‌سی وفادار باشد درست مثل سامورایی‌های قرون وسطا كه می‌بايست نسبت به ارباب فئودال خود تا لحظه مرگ بدون هيچ ترديدی، وفادار می‌ماند. اين مسئله در زمان حاضر شاید کمی غيرمعمول بنظر می‌رسد ولی باید بدانیم که سن‌سی دليلی ندارد آنچه را كه می‌داند به شاگردی ياد بدهد که ممکن است به هر دليلی (حتی خيلی كوچك) بخواهد او را ترك كند، شاگرد بايد در طول سال‌ها وفاداری خود را ثابت كند. وفاداری نسبت به سن‌سی پاداش در بر خواهد داشت. اين پاداش عبارت است از اطلاعات و آگاهی و آموزش‌های بيشتر كه سن‌سی برای شاگرد فراهم می‌كند. وفاداری، پيوندی بسيار با ارزش بين شاگرد و استاد بوجود می‌آورد و قطعاً نیز باقی خواهد ماند. اساس يادگيری، ايجاد ارتباط صحيح بین استاد و شاگرد است که از طریق وفاداری حاصل می‌شود.

3- در جهت ترقی خود تلاش کنید​

كوشش كردن يعنی داشتن تعهّد و سرسپردگی كامل، كه برای رسيدن به استادی در اين هنر ضروری است. در هيچ زمينه‌ای ، بدون تلاش و كوشش و پشتكار و فداكاری و تعهّد، نمی‌توان به حدّ استادی رسيد. تلاش هر كس بايد خالصانه انجام گيرد نه بر مبنای تظاهر، و سن‌سی بدون شك متوجه می‌شود و در مقابل، زمان بيشتری برای آموزش آن شخص صرف می‌كند. كسی كه بتواند در زمان سختی بدون تزلزل و دودلی به جهد و كوشش ادامه دهد، موفق خواهد شد. قادر بودن به جهد و كوشش، كليد موفقيّت در همه چيز است.

4- به دیگران همواره احترام بگذارید​

احترام گذاشتن به ديگران بخش بسيار مهّم فرهنگ ژاپنی و اوكيناوايی است، بنابراين بخش جدانشدنی هنرهای رزمی نيز می‌باشد. استادان بزرگ تأكيد داشتند كه كاراته با احترام آغاز و پايان می‌يابد. آنها همچنين عنوان می‌كردند كه بدون احترام و ادب، دوجويی وجود نخواهد داشت. اين انعكاسی است از طبيعت مردم ژاپن كه بشكل تعظيم كردن در روابط شاگرد و سن‌سی نیز ديده می‌شود. آداب دوجو به خوبی تعريف شده‌اند، بايد در كاری كه انجام می‌دهيد و هر كجا كه می‌رويد، بدرستی تعظيم كرده و احترام خود را نشان دهيد. احترام نسبت به همه چيز بايد انجام شود: سن‌سی‌ها، والدين، معلمين، استادان، قوانین، افرادی كه فوت كرده‌اند، طبيعت و غيره.

5- از رفتار خشونت‌آمیز پرهیز کنید​

يك كاراته‌كای تعليم ديده، شخصی است كه دارای روحيّه جنگنده‌گی و قدرت بسیاری است، بنابراين عادلانه نيست كه از مهارتهای خود بر عليه افرادی كه اين تعليمات را نديده‌اند، استفاده كند. روحيّه كاراته‌كا، غيرقابل شكست است و بايد از اين توانايی "فقط" در جهت عدالت استفاده كند. نفری كه دارای شخصيّت یک رزمی‌‌کار است، می‌تواند براحتی از صحنه مبارزه خارج شده و از درگيری اجتناب كند چرا كه احساساتش تحت كنترل خودش است و در جهت صلح شكل يافته‌اند. چنين افرادی احتياج به امتحان كردن تواناییهای خود در خيابان ندارند اين افراد بدون جنگيدن برنده می‌شوند و به هيچ وجه پشيمان نيستند چرا كه در اين ميان، كسی صدمه نمی‌بيند. توضيح و تعريف اجتناب از خشونت برای غربی‌‌ها مشكل است و دليل آن محيط زندگی‌‌شان و ديدی است كه نسبت به برنده شدن دارند. اين ديد، درست مخالف اصول كاراته‌دو و دوجوكـُن است. بنابراين بر استاد واجب است كه بطور مكرر، اهميّت صبر و تحمل و درون‌نگری و تفكر كردن را به شاگردان يادآوری كنند.

یو ریو بی Yo Riu Bi​

​

​

​

​

​

استاد مابونی تاکید زیادی در کاربرد "یو ریو بی" داشت. به این معنا که تکنیک باید مؤثر و دارای فایده "یو" ، موزون "ریو" و از ترکیب "یو ریو" باید "بی" به وجود آید که به معنای زیبایی است.
در کل همه چیز باید عملی ولی زیبایی را نیز در بر داشته باشد. مانند بونکای کاتاهای هیـّان در شیتوریو.

گو دو شین Go Do Shin​

​

​

​

​

​

پنج راه و روش معنوی شیتوریو 1- اراده. هرگز روحیه آغازین (روزهای آغازین تمرینات کاراته) را فراموش نکنید.
2- اخلاقیات. هیچ زمان از ادب و احترام غافل نشوید.
3- پیشرفت. هرگز از سعی و تلاش غفلت نکنید.
4- عقل و قضاوت. عقل سلیم و قضاوت درست را همیشه مد نظر داشته باشید.
5- صلح و آرامش. هرگز خللی در توازن و هماهنگی خود و محیط پیرامون، وارد نکنید.​

گو شو گو گاکو Go shu go gaku​

​

​

​

​

​

پنج اصل در تمرینات کاراته1- آماده بودن
2- ایستادن مناسب (در داچی‌های صحیح قرار گرفتن)
3ـ رعایت فواصل مناسب
4- تغییر مکان و موقعیت نسبت به حریف
5- تغییر زوایای بدن​

کونشی نو کن Kun Shi no Ken​

​

​

​

​

​

کاراته هنر جوانمردان است
کاراته هنری است برای انسان‌های خردمند.

اوکه‌ته وا اوچی‌ته Ukete wa Uchite​

​

دفاع، حمله است
بهترین دفاع، یک حمله خوب است.

شورن نو کوکورو ئه Shuren no Kokoro e

​

تعالیم فکر و روح
1- اصول تکنیک‌های پایه را همواره به یاد داشته باشید.
2- ایستادن صحیح و رفتار مناسب را انتخاب کنید.
3- دارای عمل و عکس‌العمل سریع باشید.
4- قدرت خود را به حداکثر برسانید.
5- اعتماد به نفس داشته باشید.
6- همواره خود را یک شاگرد کاراته بدانید.
7- به خود متکی باشید.

هی‌جوتسو نو سان‌بیو Heijutsu no Sanbyo

​

سه معضل در هنرجوی کاراته‌کا
1- شک و بدبینی
2- غفلت و فراموش‌کاری
3- غرور و خودپرستی

کاراته وا کارادا نو کاواشی ته نو ساباکیKarate wa Karada no Kawashi Te no Sabaki

آرایش مناسب و هماهنگی کامل بین اجرای
تکنیک و حرکات بدن، روح و جوهره‌ی کاراته است​

 

[claccik39]

چگونگی پیدایش سبکهای "کاراته"​

​

​

بر خلاف "جودو" و "کندو" "کاراته" یک هنر سری، ویژه و خاص می بود و مردم عادی از کم و کیف آن چندان اطلاعی نداشتند در طول سالهای حیات این هنر رزمی هیچ سبک خاص و تدوین شده ای موجود نبود. سبکهای مدون امروزی اگر چه از نقطه نظر تاریخی بسیار حائز اهمیت بوده و هستند اما این سبکها در طول سالیان دراز چه در زمان خفا و چه آنگاه که علنی بود و توسط استادان بزرگ سیر تکاملی خود را پیموده اند. سبکهای بزرگ از چهاز منطقه اصلی برگزفته شده اند که این مناطق عبارتند از: «شوری، ناها، توماری و چین»
در سال 1907 م. استاد "آنکو ایتوسو"(Anko Itosu) (1915-1830) از مدرسه "شوری" و استاد "کانریو هیگااونا"(Canrio Higaona) ( 1915-1852) از ناحیه "ناها"، مطالعاتی بر روی "کاراته" و به ویژه سبکهای خاص خویش انجام دادند و برای آنان حرکات، فنون و قوانین خاص را تدوین و تقسیم بندی نمودند. از جمله پنج "هیان" (پینان) که توسط "ایتوسو" از کاتای "کوشانکو" استخراج نمود و برای مدارس ابتدایی آنها را ارائه داد. بعدها با اینکه سبکهای بسیاری در جهان توسعه یافتند اما سبکهای موفق آنهایی بودند که ریشه اوکیناوایی داشته اند. سبکهای بزرگ و اصلی اوکیناوایی به چهار گروه تقسیم می شدند: 1- "شورین – ریو"(کوبایاشی، شورین)؛ 2- "شورین – ریو" (ماتسو بایاشی، شورین)؛ 3- "گوجو- ریو"؛ 4- "یوایچی – ریو" و اما سبکهای ژاپنی که ریشه اصلی آنها نیز اوکیناوائی بوده و توسط اساتید اوکیناوایی در ژاپن تعمیم و گسترش یافته اند نیز به چهار گروه تقسیم می شدند: 1- "شوتوکان- ریو"؛ 2- "شیتو- ریو"؛ 3- "وادو- ریو"؛ 4- "گوجو- ریو".

سبکهای اوکیناوایی "کاراته" متشکل در اوکیناوا​

​

​

1- "شورین- ریو"(کوبایاشی): "چوشین چیبانا" استیل خودش را در سال 1933 خلق کرد. این استیل، قراردادی ترین استیل میان "شوری"هاست. "شوری- ریو" در حقیقت نام اصلی استیل "چیبانا شوری- ته" است. برای نشانم دادن نام یک اوکیناوایی، در سنت "کانجی" (شائولین چین)، آنرا "شورین- ریو" می نامیدند. "کوبایاشی" معروف به "جنگل کوچک" می باشد.
2- "شورین- ریو"(ماتسوبایاشی): "شوشین ناگامینه" شاگرد "کیان" بود، اما تحت نظر "چیبانا" هم تمرین کرده بود. "ناگامینه" نام "ماتسو بایاشی" را برای زنده نگه داشتن یاد معلمان بزرگش (توماری- ته) "گوسانکو ماتسومورا" و (شوری- ته) " سوکون ماتسومورا" انتخاب کرد. اولین "کانجی" ژاپن همان، است که "شی" نامیده می شود این استیل در اصل برای "شوری- ته" در سال 1947 م. پایه ریزی شد.
3- "گوجوریو": معرفی در قسمت سبکهای اوکیناوایی ارائه شده در ژاپن.
4- "یوایچی- ریو"(قدرت و روح مبارزه): استاد کاراته اوکیناوایی وموسس، "شوری اوئیچی ریو" در پنجم ماه مه 1877 م. در اوکیناوا به دنیا آمد و در 20 سالگی جهت یادگیری سبک مبارزه ای "فوان شو- وا" به "فوکین" ایالت جنوبی چین سفر کرد. این سبک مبارزه ای چینی از تقلید حرکات حیواناتی مانند ببر، لک لک و اژدها به وجود آمده است. در این سبک از مشت بسته به ندرت استفاده می شود. بلکه بیشتر ضربات با انگشتان و کف دست اجرا می شود. "اوئیچی" به مدت سیزده سال به تحصیل این سبک پرداخت و سپس سه سالی را به تدریس آن در چرن مشغول شد.
این استاد اوکیناوایی به خاطریک مبارزه که در آن حریفش کشته شد، تصمیم گرفت از هنرهای رزمی چشم بپوشد و بدین جهت بهخ اوکیناوا بازگشت. وی سالها گوشه نشینی را پیشه کرد و پس از آن تن به ازدواج داد و در شمال اوکیناوا به کار کشاورزی مشغول شد.
پس از مدتها بنا به خواست ذوستان و آشنایان کاتای "سی شان" را در یک جشن محلی اجرا کرد، نمایش او به حدی چشمگیر و دیدنی بود که استاد "ایتوسو" از او خواهش کرد تا در ترویج و توسعه "شورین- ریو" یاری گر او باشد و "کابون" هم به ناچار پیشنهاد "ایتوسو" را پذدیرفت.
کمی بعد از آن "ایتوسو" دار فانی را وداع گفت. این اتفاق باعث شد تا "اوئیچی" به قصد همراهی پسرش راهی کشور ژاپن شود. در شهر "واکایاما" او و هموطن خود "ریو یوتومو یوسه" را ملاقات کرد. در سال 1927م. به اصرار "تومویوسه" "دوجوی" اختصاصی خود را افتتاح کرد و به تدریس شاگردان زیادی از جمله پسرش "کانی" مشغول شد. در سال 1942م. "کانی" و "تومویوسه" به اوکیناوا باز گشتند و در شهر "گینووان" "دوجوی" "اوئیچی- ریو" را بنیان نهادند. پنج سال بعد "کانی" از پدرش دعوت کرد تا به وطن باز گردد که این اقامت تنها یک سال به طول انجامید. "کابون اوئیچی" در سال 1048 در سن 71 سالگی در گذشت.
"اوئیچی- ریو" یکی از سیستمهای دفاع شخصی موثر کاراته است و کاتاهای آن: "سانچین"، "کانکوبو"، "سی شان"، "داینی"، "کانشیوا" و "سانسیرو" جزو کاتاهای مستقیم و موثر کاراته اوکیناوایی است.

سبکهای ژاپنی کاراته​

​

​

"شیتوریو"(Shito Ryu): "کنوا مابونی" موسس شیتوریو کاراته دو در سال 1888م. در ژاپن متولد شد. اصل و نصب وی دقیقاً 17 پشت به یک سامورائی معروف به نام "اونیگو سوگی" می رسید. و همچنین سلحشور بودن اجدادش همیشه مایۀ افتخار و مباهات او می بوده. وی در سن 13 سالگی به منظور تقویت نیروی جسمانی و پرورش قوای روحی به نزد استاد "آراکاگی" به "شوری" رفت و بطور فعال و پیگیر اقدام به فراگیری سلاحهای سرد مختلفی چون:« بو ، سای ، تونفا ، کاما و نانچکو» نمود و همچنین به نزد استاد "ایتوسو" رفته و شوریته را نزد وی تمرین نمود. مابونی اصلاً شوریته کار بود و به علت دوستی و صمیمیتی که با چوجون میاگی «بانی گوجوریو» داشت با او قدم به دوجوی استاد "هیگااونا" گذاشت و روش و سیستم ناهاته را هم از وی فرا گرفت.
​

​

​

هیگا اونا زحمت زیادی در ساخت فکری و فنی مابونی کشید و وقتی که ایتوسو در سال 1915م. و هیگا اونا در سال 1916م. دار فانی را وداع گفتند مابونی به فکر ابداع کاراته ای بر آمد که ترکیب و تلفیقی از بهترین آموخته های فنی خود از دو استاد اصلیش ایتوسو و هیگااونا افتاد و کاراته ای به نام شیتوریو پایه ریزی کرد.
​

​

"شیتوریو" یعنی راه کاراته "شیتو"، "شیتو" از سیلابهای "شی" و "تو" پدید آمده است. "شی" را از ابتدای نام استاد "هیگااونا" (هیگاشیونا) و "تو" را از نام استاد "ایتوسو" بر اساس حروف کانجی ژاپنی انتخاب کرده و نام سبک خود را شیتوریو گذاشت.
​

بدین ترتیب استاد مابونی ارادت و اخلاص خود را با نام گذاری سبک ابداعیش به نام دو استاد برجسته اش وفاداری خود را به جهانیان ثابت کرد. از این رو شیتوریو کاراته را ورزش جوانمردان می نامند.
با اینکه وی بسیار خواستار برگزاری دوجو و معرفی سبکش در مرکز ژاپن بود اما سختی معیشت فوناکوشی از راه تعلیم کاراته باعث شد تا به احترام دوست صمیمی اش به اوزاکا مهاجرت کند و مرکز تولد و توسعه شیتوریو را دور از پایتخت قرار دهد و خود را از نظر ارتباطات جهانی دچار مشکل سازد.
با وجود اینکه خود استاد فوناکوشی که مدتی قبل از مابونی و به ژاپن آمده بود و از طریق کاراته امرار معاش می کرد از وی خواست که در مرکز ژاپن بماند و شیتوریو را توسعه دهد اما وی به خاطر احترام به دوست خود فوناکوشی نخواست در آنجا بماند و شوتوکان را تحت الشعاع شیتوریو قرار دهد. با همین دیدگاه به اوزاکا شهر دوم ژاپن رفت و در سال 1929م. در اوزاکا دوجوی شخصی خود را به نام "یوشوکان" افتتاح نمود. هر چند که این امر باعث شد تا شیتوریو دیرتر از شوتوکان به جهان معرفی شود اما به خاطر حفظ اصول اخلاقی، سبک ابداعیش را قربانی اخلاقیات کرد، که این حرکت مابونی از منشهای جوانمردانه وی نشأت می گرفت.
مابونی برای غنای کاتاهای شیتوریو و سبکش نه تنها از شوریته و ناهاته کمال بهره را گرفت بلکه از روش توماریته کاتاهایی مانند:« امپی، وانشو، توماری باسای، روهای، اونشو و ...» و فنون فراوانی را فرا گرفت و این کار وی سبکش را به معنای اخص کلمه کامل و جامع ساخت. وی از اساتید دیگری مانند "ماتسومورا" و "ساکوموتو" بهره برد. نکته جالب در مورد زندگی وی آنکه در شیتوریو از "کندو" و "گوکنکی چینی" در ساختار فنی شیتوریو کمال استفاده را برد.
استاد مابونی به تدریج در شهر اوزاکا، کیوتو و کوبه به ترویج سبک خویش پرداخت. وی در سن 65 سالگی یعنی پس از 53 سال فعالیت در دوجوهای کاراته در سال 1954م. چشم از جهان فرو بست.
سبک شیتوریو را می توان حاوی و جامع سبکهای مختلف کاراته بر شمرد. در این سبک اگر کاراته کایی بیشتر به جنبه شوریته آن توجه کند به سبکهای شوتوکان و وادوریو نزدیک می شود و اگر به روش ناهاته آن توجه کند به گوجوریو نزدیک می شود در اصل می توان گفت کسی که در این سبک به درجه استادی برسد بر سبکهای دیگر هم به مهارت کامل و استادی نائل می گردد.
شاگردان به نام ومعروف استاد مابونی عبارتند از: « چوجیروتانی، ریوشو ساکوگامی، نروئو هایاشی، کنشی کانه شیرو، کنزو مابونی، کنی مابونی، تومویوری، واتانابه، و مانزو ایواتا که هر کدام موسس و بانی شاخه سبکهای متنوع از شیتوریو می باشند. سازمان جهانی این سبک معروف به "شیتوکای" می باشد.
​

​

"شوتوکان" (Shotokan): از "شوری- ته" سبک شوتوکان بوجود آمد. "گیچین فوناکوشی" (Gichin Funakoshi) در سال 1868 در "شوری"(پایتخت اوکیناوا) در حالت ضعف و ناتوانی و بیمار بدنیا آمد. والدینش برای یادگیری کاراته او را نزد "ایتوسو" برده و با تمرینات کاراته و مراقبتهای ویژه سلامتی و شادابی خود را بدست آوردو بعد از "ایتوسو" نزد "آزاتو" به تعلیم کاراته و همچنین در ان زمانها اشعار چینی، خوشنویسی و لهجه های "کونفوسیوس" را فرا گرفت. و سال بعد یعنی سال 1903م. کاراته قسمتی از برنامه ورزش در تربیت بدنی مدارس در شهر "شوری" شد. وی از سال 1905 تا 1916م. به معرفی کاراته با مسافرت به سراسر ژاپن و اوکیناوا پرداخت و در سال 1917 به درخواست آموزش و پرورش "کیوتو" به انجام نمایش کاراته پرداخت . با رواج دادن کاراته تا سال 1920 با قدرت فهم، فن تعلیم، قابلیت تکنیکی و سیاسی که داشت کاراته را دراوکیناوا نفوذ ناپذیر کرد و موفق به کسب مسئولیت و نمایندگی کاراته در جزیره اصلی اوکیناوا شد.
وی در سال 1922 بعد از کسب تجربیات ارزنده کاراتۀ خود را ابداع نمود ولی اسم خاصی برای آن معرفی نکرده بود تا اینکه در سال 1936 شاگردانش "دوجویی" برای او احداث کردند و نام مستعار او که در اشعارش به کار می برد را بر روی باشگاه نهادند و از آن تارخ به بعد نام باشگاهش "شوتوکان" (خانه شوتو) شد. وی بعد از سالها خدمات ارزنده به عنوان پدر کاراتۀ مدرن توانست کاراته را از حالت خشکی و سفتی خارج کند و همین کار او باعث جذب کاراته کاران زیادی شد.
وی حدوداً بعد از 90 سال زندگی و خدمات ارزنده به دنیای کاراته در سال 1957 چشم از جهان فرو بست. وی شاگردان زیادی تربیت کرد. از معروفترین آنها:
"ناکایاما" (Nakayama) "شوتوکان JKI" (Shotokan J.K.I) – "گامی" (Gami) "شوتوکای" (Shotokai) – "اوتسوکا" (Ohtsuka) "وادوکای" (Wadokai) – "اویاما" (Oyama) "کیوکوشین" (Kyokushin) – "کانازاوا" (Kanazawa) "شوتوکان SKI" (Sotokan S.K.I) را نام برد.

"گوجوریو"(Gojo ryu) این سبک از روش "ناهاته" توسط "چوجون میاگی" بوجود آمد.
"گوجوریو" دارای دو کلمه "گو" به معنی سخت و سختی و "جو" به معنای نرمی می باشد و کلاً "گوجوریو" به مفهوم روش و مکتب سختی و نرمی می باشد.
"چوجون میاگی" که بیش از حد ساکت و آرام بود، در میان اشراف "ناها" واقع در "اوکیناوا" در سال 1888م. به دنیا آمد. "میاگی" در 9 سالگی، فراگیری کاراته را نزد استاد "آراکاگی" شروع کرد و در 20 سالگی به جمع پیروان و مریدان "هیگااونا" (هیگا شیونا) پیوست.
بعداً مانند استادش به چین سفر کرد و در معبدی که در چین مرکزی قرار داشت، علاوه بر آموزشهای فنون رزمی، به فراگیری "ذن Zen" پرداخت. پس از سالها به "اوکیناوا" برگشت و در سال 1929م. اصول "گوجوریو" را پایه ریزی نمود و مدرسه ای نیز تأسیس کرد. با وجودی که استاد وی "کانریو هیگااونا" ، سبک "ناهاته" را معرفی کرده بود، ولی "چوجون میاگی" آن را سازمان بخشید و " گوجوریو" نام نهاد.
وی برای معرفی سبکش دست به سفرهای متعددی میزد و در این راه بسیار سختی کشید. وی با جثه ای بسیار قوی و نیرومند بسیار فروتن و مهربان و ساکت بود و هیچ گاه طبق خواست استادش که به وی گفته بود:« هر گز از کاراته برای صدمه زدن به یک انسان استفاده نکن آن را فقط به عنوان آخرین چاره برای دفاع از زندگیت به کار ببر» به کسی صدمه نزد و بی احترامی نکرد.
روش آموزشی "میاگی" علمی و جدی بود. در زمانهای معینی، همه پسرهای جوان را نصف شب در قبرستان تعلیم می داد تا ذهنشان پرورش یابد. هیچ کس اجاره نداشت بدون تکمیل کاتای ساده تر، به کاتای پیشرفته تر و مشکل تر بپردازد. روش او تأکید بر اصول پایه ای "کاتا" بود."میاگی" هر روز صبح ساعت 5 از خواب بیدار می شد و پس از انجام چند کاتا، مسافتی حدود 10 کیلومتر را می دوید، سپس به دوجو برگشته و باز هم به تمرین چند کاتای دیگر می پرداخت.
در سال 1924م. وی به اتفاق یکی از دوستانش به نام "ماتسو" به دیدن نمایش دو استاد "جودو" رفت. نمایش آنها، نمایش خارق العاده استقامت و قابلیت یک انسان بود. "ماتسو" به "میاگی" گفت:« آیا هیچ استاد کاراته ای قادر است استقامتی که استاد "کانو" و "ناگااوکابه" به نمایش گذاشتند، با آنها برابری کند؟» "میاگی" به سادگی پاسخ داد:« هر هنر مند لایق و شایسته ای می تواند ساعتها نمایش دهد، بدون آنکه تنفسش سنگین شود»
ادعای او به گوش "آساهی شیمبون" برگزار کننده سمینار رسید و از "میاگی" خواست تا به نفع کاراته، نمایشی اجرا کند. "میاگی" پس از خواهش و تمنای فراوان نه برای خود نمایی، بلکه برای کاراته پیشنهاد را پذیرفت.
میاگی دست خود را میان انبوهی از گیاهان بامبو کرد و یکی از آنها را بیرون کشید. دستش را داخل قطعۀ بزرگی از گوشت کرد و آن را تکه تکه کرد. کچ سفید را زیر پاهایش پاشید، سپس بالا پرید و پاهایش را به سقف کوبید. به طوری که جای آنها بر سقف باقی بماند تا همه اورا ببینند. تماشا گران اورا با کمربندهای بلند می زدند، بودن آنکه بر او اثری داشته باشد. پوست درختی را با انگشتان خود پاره پاره کرد و با انگشتان شست پایش یک قوطی حلبی نفت را سوراخ کرد ... و شاهکارهای بیشمار دیگری از این قبیل که ممکن نبود کسی بودن اینکه ببیند، آنها را باور کند.
میاگی تمام بعد از ظهر را نمایش داد، حتی پیش از دو ساعتی که از قبل تعیین شده بود. پس از خاتمه نمایش اظهار داشت:« هر کاراته کای ماهری که درست تعلیم دیده باشد، می تواند این کارها را انجام دهد. موضوع فقط این است که باید زحمت کشید. کاراته یک تعهد کامل است. من کاری نکرده ام که دیگران یا در این مورد شماها از انجام آن عاجز باشید، کاری را که شروع کرده اید به انجام برسانید یا اصلاً شروع نکنید. هرگز کاری را نیمه کاره و یا نا تمام رها نکنید. هیچ کاری هم غیر ممکن نیست»
چوجون میاگی در هشتم اکتبر سال 1953، درحالی که بسیار قوی و درشت اندام بود و روحی لطیف داشت، در ایشی کاوا در کمال حرفه ای بودن در گذشت. میاگی نه در جستجوی جاه و جلال بود و نه در پی کسب سود، زیرا اهل تواضع و فروتنی بود.
شعار گوجوریو:« به دیگران عشق بورزید به طوری که انتظار دارید آنها به شما عشق بروزند. عشق ورزی به انسانها یعنی خیر خواهی آنها»
سازمان جهانی گوجوریو، گوجوکای می باشد. از شاگردان معروف وی می توان گوگن یاماگوچی را نام برد (ببر کش افسانه ای).

"وادوریو"(Wado Ryu): "هیرو نوری اتسوکا"(Hironori Ohtsuka) یکی از استادان بزرگ کاراته سنتی ژاپن بود. او شخصیتی عجیب داشت و بنیانگذار سبک وادوریو بود. "Wa" به معنی آسودگی و آرامش، "Do" راه و "Ryu" سبک است، (راه و روش صلح و آرامش)
"اتسوکا" در اول ژوئن سال 1892م. در "دیباراجی کان" متولد شد در همان اوان کودکی خیلی زود به محیط "بودو" آشنا شد و در شش سالگی قدمهای اولیه را به سوی "جوجوتسو" برداشت. محیط بسیار سخت بود و در آن زمان راه را برای آینده "اتسوکا" باز کرد. در بهار 1911م. "اتسوکا" به تحقیق درباره شیوه های "جوجوتسو" پرداخت و سبک "یوشین ریو جوجوتسو" را انتخاب کرد و سپس ده سال به تمرین پرداخت. (استاد بزرگ این سبک "ناگایاما" سومین نسل از سبک "یوشین- ریو" بود)
"اتسوکا" در 29 سالگی موفق به دریافت دیپلم "بودو" شد، و سپس به مقام استادی رسید. در آن زمان کاراته در ژاپن مطرح بود بنابراین "اتسوکا" به کاراته روی آورد و خیلی زود یکی از بهترین شاگردان "گی چین فوناکوشی" شد. اما "اتسوکا" در طی انجام تمرینات کاراته به جستجوی حرکات طبیعی بدن بود و بالاخره با بهره گیری از کاراته و اطلاعاتی که از "جوجوتسو" داشت، هنر فرار از حملات دشمن را معرفی کرد و بدین ترتیب تکنیکهای اولیه سبک خود را بوجود آورد و نام آن را "وادوریو" گذاشت.
در 29 آوریل 1966م. امپراطور "هیروهیت"، دیپلم "کانگ گوتو" را به خاطر تلاشهایش به وی اعطا کرد. در نهم اکتبر 1972م. رئیس جمهور ژاپن از طرف فدراسیون ملی "بودو" کمربند دهم کاراته "دان دهم" را با عنوان فوق استادی "میجین"(Meigin) به او اهدا کرد. و در آخر وی در 31 مارس 1974م. موفق به دریافت جایزه فدراسیون کاراته ژاپن شد. علی رغم این افتخارات، "اتسوکا" این استاد بزرگ دارای شخصیتی ساده و بدون تکبر بود و از نظر فضائل اخلاقی در جایگاه خاصی قرار داشت و دارد. وی در 29 ژانویه 1982م. در سن 90 سالگی در گذشت.
"اتسوکا" همیشه خواستار این مطلب بود که ورزشکاران تنها به پرورش جسم خود نپردازند بلکه روح خودشان را نیز پرورش دهند و از طریق ورزش از تکبر و خود خواهی دوری کنند تا به بزرگ منشی و متانت برسند. "وادو" سبکی سرعتی با حرکات چرخشی همراه با عکس العملهای سریع با صرف نیروی کمتر با جابجایی های کوتاه و دقیق، اجتناب و دوری کردن، قرار گرفتن، وارد شدن و نفوذ کردن متحرک و شناور بودن می باشد. سازمان جهانی "وادوریو" "وادوکای" می باشد.

 

[claccik39]

كاراته دو

كاراته دو

"کاراته – دو" (Karate-Do) چیست؟​

"کاراته" (Karate) تشکیل شده است از دو بخش متفاوت "کارا" (Kara) و "ته" (Te).
​

در ابتدا "کاراته" را به وسیله حروف چینی می نوشتند و به همین دلیل و مفهومی که القا می نمود "کارا" به معنی چینی و "ته" دست که این معنی از "توته – Tote" که معنی آن دست چینی می بود معنی می شد. و تا زمانی که "کاراته" می خواست عضو انجمن هنرهای رزمی ژاپن "دای نیپون بوتو کو کای" شود که طبق خواست این انجمن که آن هم یکی از شروط پذیرش "کاراته" به عنوان عضویت در این انجمن بود توسط اساتیدی شامل "فوناکوشی" ، "مابونی" و "میاگی" و ... طریقه نوشتاری "کاراته" را از حالت چینی به ژاپنی تبدیل نمود و از آن به بعد "کاراته" معروف شد به "کارا"(تکنیک و مبارزه) و "ته"( دست) که مفهوم کل آن مبارزه با دست خالی می باشد.
مقصود از نوشتن کلمه "دو"(Do) در بعد از "کاراته" اصطلاحی است عمومی در زبان ژاپنی بمعنی طریقت و روش و راه می باشد که بر تمام امور زندگی و در تمام امور جهان مسیر مشخصی دارد و همچنین قطبی مثبت محسوب می گردد. و بنا براین کاراته – دو به فهوم را و روش مبارزه با دست خالی که اصول تعلیمی "کاراته" باید بر روی کلیه امور زندگی فردی شخص تأثیر داشته باشد و همیشه کاراته کا در یک حالت ریاضت نفسانی دائمی در تمامی لحظات زندگی خود می باشد.
استاد "هیروکازو کانازاوا"(Hirokazu Kanazawa) در کتاب خود "کانازاوا کاراته" در مورد مفهوم کاراته – دو چنین می نوسد:
« کاراته – دو یک هنر رزمی است که هدف نهائی اش نه جستجوی پیروزی و نه هَل مِن مبارز طلبیدن، بلکه تلاشی است برای ارتقای شخصیت از طریق تجربه اندوزی در دوران تمرین و کار آموزی است. "کاراته" همچنین یک نوع دفاع شخصی است که در آن از تمام قسمتهای بدن که با تمرینهای سخت و سیستماتیک بصورت سلاحی موثر و قدرتمند بروز خواهد کرد استفاده می شود. "کاراته" تمامی حرکات بدن را در بر می گیرد و موجب می شود که بدن از تعادل بیشتری برخوردار شود بطوری که در بدن انسان یک نوع تعالی یا بلوغ حرکتی ایجاد گردد. "کاراته" استفاده از تمامی بدن را متشکل می سازد. به عبارت دیگر در این ورزش ساق پاها، کفل ها، ستون فقرات، بازوها و شانه ها بنحوی ساخته می شوند که به شکل یک سیستم مکانیکی هماهنگ شده، در مقابل یکدیگر از خود واکنش نشان دهند بطوری که قدرت یا توانایی که بدین طریق در نقاط مختلف بدن ایجاد می شود نهایتاً بشکل یک نیرو یا توان واحد به سمت یک نقطه معین هدایت گردد. این قسم از هماهنگی فقط از طریق تمرین مستمر حرکات اساسی (کیهون) بدست می آید که بخاطر تنوع و پیچیدگی خاصی که دارد می توان آنرا بعنوان یک شکل کامل هنری در میان انواع مشابه بحساب آورد. تبحر در تکنیکهای اساسی (کیهون) موجب ایجاد یک پایه و اساس محکم برای پیشرفت و توسعه در دو جنبه دیگر کاراته – دو تمرینات رسمی (کاتا) و مبارزه (کومیته) می شود. شهرت کاراته – دو بطرز قابل توجهی در سراسر دنیا افزایش یافته است که از نقطه نظر کاراته واقعی امری پسندیده است، اما جمعی هستند که خود را از مفهوم واقعی آن بکنار کشیده اند و از احترام به عقاید معنوی و روحانی در این زمینه اجتناب می کنند. این طرز برداشت موجب می شود که تأکید فراوانی روی سبک مبارزه آزاد بشود. که هیچ گاه نمیتواند توسعه یابدو تمرین کاراته – دو واقعی به مفهوم پرورش تن و روان است. برای رعایت کردن حال حریف تمرینی می باید از صمیم قلب با تمرین انرژی کوشا بوده و تمرینات توأم با تواضع و فروتنی باشد.»


​

 

[claccik39]

تاچی کاتا​

​

​

در مجموعه ي كيهونها اولين قسمت مربوط به استقرارها مي باشد. اين بخش يكي از مهمترين بخشهاي تكنيكي در كاراته مي باشد كه بايد به خوبي آموزش داده شود. اگر استقرارمان ضعيف باشد طبيتاً تكنيكهايي كه اجرا مي كنيم ضعيف بوده و باعث آسيب پذير بودن بدنمان مي گردد.

در استقرارها بايد موارد زير مد نظر قرار گرفته و رعايت شود:1- يك استقرار خوب بايد تعادل خوبي براي بدن ايجاد كند و بدن و باسن در يك تعادل خوب و محلم قرار گرفته باشد.2- زانوها و مفاصل پا بايد در وضعيت استقرار كاملا كشيده و محكم قرار گيرد.3- هميشه زانوها از جهت انگشت شست پا تبعيت دارد. يعني انگشت شست پا هر جهت باشد زانو در همان جهت است.4- بيشتر وزن بدن بايد بر روي سينه پا متمركز باشد.5- در كليه استقرارها پاها كاملا بايد بر روي زمين چسبيده باشد بجز موارد خاص كه توضيح داده مي شود.تقسيمات در ايستادنها (استقرارها)​

• استقرارهای عرضی.

اين استقرارها همانگونه كه مشخص است، استقرارهايي هستند كه در جهت پهلوها و به صورت عرضي اجرا ميگردند كه عبارتند از:

​

1- هيسوكوداچي: در اين استقرار همانگونه كه مشاهده مي كنيد پاها كاملا چسبيده بوده و بدن در وضعيت كاملا صاف و عمود زانوها كاملا كشيده و صاف قرار دارند. شايد دليل نامگذاري اين استقرار به هيسوكو اين باشد كه چون فقط روي پاها قابل مشاهده بوده و اصطلاحاً در ژاپني به روي پا "هايسوكو" گفته مي شود باشد. موارد استفاده از اين استقرار بيشتر در حالات رسمي و در كاتاهايي مانند "هيان يوندان" و ... مي باشد.

​

​

​

​

​

​

---

2- موسوبي داچي: استقرار خبردار، اين استقراربراي مواقع رسمي و براي تعظيم كردن استفاده مي شود و مانند استقرار قبلي بايد بدن در حالت صاف و عمود قرار داشته باشد كه در مرحله دوم اين استقرار "ري" (تعظيم) صورت ميگيرد. موارد استفاده آن در كاتاها هم در ابتداي كاتاها براي "ري" و در بين كاتاهايي مانند "هيان گودان" اس

تفاده مي گردد.

​

---

​

3- هيكو داچي: استقرار موازي، در اين استقرار لبه داخلي پاها "سوكوتو" به صورت موازي نسبت به يكديگر قرار دارند. از اين استقرار در كاتاهاي پيشرفته مانند "ني پاي پو" استفاده مي شود. و مورد استفاده ديگر درحالات رسمي به صورت "يامه" مي باشد كه به ندرت از آن استفاده مي شود.

​

---

​

4- هاچي جي داچي: نامهاي ديگر آن: " سوتو هاچي جي داچي" (ايستادن هشت مانند رو به خارج)،"هاچي چي داچي"،"شي زن داچي"(ايستادن آزاد) مي باشند. اين استقرار يك ايستادن آزاد بوده و همانگونه كه مشاهده مي كنيد سر انگشتان پا رو به خارج مي باشد. در اين استقرار وضعيت بالا تنه راحت و مستقيم و عمود بر زمين بوده و پاها به اندازه عرض شانه از هم باز مي باشد. وزن مساوي و زانوها مستقيم و كشيده مي باشد. از اين استقرار براي

همه جا استفاده مي شود. شايعترين استفاده از آن در اجراي دستور يامه مي باشد.

​

---

​

5- ناي فانچين داچي: (ناي هانچين داچي)، استقرار قدمهاي پنهاني، اين استقرار براي مبارزه هاي جانبي خاصتاً مبارزه بر روي ديوار استفاده مي شود. از اين استقرار در كاتايي

به همين نام استفاده مي شود.

​

---

​

​

6- كيبا داچي: استقرار سوار كاري، همانگونه كه از نامش پيداست مانند نشستن بر روي زين اسب مي باشد. بالاتنه در اين استقرار كاملا عمود و صاف بوده و سر انگشتان پا رو به جلو مي باشد، و پاها حدوداَ به اندازه دو برابر عرض شانه باز است. وزن بر روي هر دو پا مساوي مي باشد و از اين استقرار بيشتر در كات

اهاي "شوتوكان" استفاده مي گردد و معادل "شيكوداچي" در "شيتوريو" مي باشد.

​

---

​

​

7- شيكوداچي: استقرار مربعي، تمرين مداوم اين استقرار براي تقويت پاها و تحت كنترل قرار دادن تعادل بسيار مناسب بوده سر انگشتان پاها به اندازه 45 درجه به سمت خارج مايل مي باشد. از اين استقرار در كاتاهايي مانند "هيان نيدان"،" هيان ساندان" و ... استفاده مي گردد. بايد دقت شود كه بالاتنه د

ر اين استقرار كاملا مستقيم و عمود بر زمين مي باشد. و رانها نسبت به زمين در زاويه 45 درجه قرار دارد.

​

 

[claccik39]

شش اصل اساسی در تمرینات کاراته​

شش اصل اساسی در تمرینات کاراته​

آنچه در مورد یادگیری هنر رزمی کاراته اهمیت دارد فقط تمرین کردن مهارت‌های آن نیست بلکه درک اندیشه پنهان در هر یک از این مهارت‌هاست. از نظر استاد گی‌چین فوناکوشی شش اصل مهم در تمرین کاراته وجود دارد که اگر شخص این شش اصل را در نظر بگیرد و به آنها عمل کند در هنر رزمی کاراته به سرعت پیشرفت می‌کند و به درجه استادی در این هنر رزمی خواهد رسید. این شش اصل اساس هنر رزمی کاراته است.

اصل اول – جدیّت در تمرین
برای جدی تمرین کردن باید همیشه حریف را در ذهن تجسم کرد. شخص باید در هر حالت، نشسته، ایستاده و در حالت اجرای حرکات مختلف حریف را در مقابل خودش تصور کند و این را در نظر بگیرد که در صورت اشتباه کردن بازنده خواهد بود. اما اگر شخصی فقط به تمرین کردن بپردازد، آن چیزی را که جوهری وجودی کاراته است فرا نخواهد گرفت.

اصل دوم – تمرین کردن با جسم و روح خویش
تمرین کردن بدون در نظر گرفتن نظریات و تئوری‌های مختلف در کاراته. شخصی که در هنگام تمرین به نظریات مختلف توجه کند نمی‌تواند در این مهارت‌ها به استادی برسد چرا که ممکن است این تصویر برایش بوجود آید که عملکردش خوب نبوده و یا باید شیوه‌ی تمرینات خود را تغییر بدهد و این مسئله باعث به هدر رفتن زمان و انرژی زیادی خواهد شد. اما اگر شخص تمرینات را با روح و جسم خود انجام بدهد و به نظریات توجه نکند آن مهارت‌ها را به خوبی تا به آخر عمر به یاد و همراه خواهد داشت.

اصل سوم – درک مهارت‌ها
هنر رزمی کاراته مهارت‌های زیادی دارد اما اگر این مهارت‌ها درک نشوند خیلی زود فراموش خواهند شد. درک مهارت‌ها به معنای درک ذهنی و جسمی آنهاست. یعنی مهارت کاملا با بدن شخص هماهنگ بشود و این هماهنگی به تمرین و صرف زمان زیادی نیاز دارد.

اصل چهارم – دوری از تعصب
کاراته‌کا باید از تعصب و یکسو نگری پرهیز کند. هر شخصی که در هنر رزمی کاراته تعصب داشته باشد خارج از محل تمرین و در محل تمرین از احترام برخوردار نخواهد بود، چون در کاراته فروتن بودن اهمیت بسیاری دارد و اگر کسی تعصب داشته باشد هرگز نخواهد توانست فروتنی را در خود پرورش دهد و این باعث کاهش احترام او در نزد افراد خواهد شد. بنابراین تعصب را باید به کناری گذاشت.

اصل پنجم – واقع‌بینی در کاراته
واقع‌بین بودن در کاراته یعنی توانایی‌هایتان را آنطور که هست در نظر بگیرد و سعی کنید آنها را بالا ببرید. اگر شما نقاط قوتی در تمرین دیگران مشاهده می‌کنید سعی کنید آنها را در زمان تمرین خودتان بکار گیرید و اگر نقطه‌ی ضعفی دارید آنرا برطرف کنید.

اصل ششم – احترام به اصول اخلاقی در زندگی روزمره
هر کاراته‌کا با رعایت اصول اخلاقی جامعه خود به خوبی می‌تواند ویژه‌گی‌های اخلاقی هنر رزمی کاراته را فرا گیرد و در میان مردم جلوه هنر رزمی کاراته را بهتر و بیشتر کند.

 

[claccik39]

این توصیه ها برای کار حرفه ای هست وگرنه برای علاقه و سلامتی کاراته برای همه مفید است...​

1 اگر قدتان کوتاه است و دستو پای کشیده هم ندارید شوتوکان سبک مناسبی برایتان نیست​

2کسانی که عرض. شانه نسبتا پهنی دارند در کاتا موفق ترند​

3اگر فربه و تیپ بدنی پری دارید و دستهای کوتاه گوجوریو مناسب تر است​

4 اگر استخوان بندی نسبتا ظریف دارید شیتوریو مناسب است​

5 اگر در عضلات پشتی پاها انعطاف نداشته باشیدنمیتوانید در کاتا موفق باشید​

6 کسانی که حرکات کاتا را بسختی و دیر یاد میگیرند هماهنگی عصب عضله ی پایینی دارند و پیشرفتشان تا سطح حرفه ای بسیااار کند خواهد بود​

7 اگر در مسابقه دو 100 متر و شنای سرعتی نسبت به دیگران همیشه ضعف دارید و کند هستید یعنی تار های عضلانی شما کند انقباض است و پیشرفت زیادی نخواهید داشت پس به سمت ورزشهای استقامتی بروید​

8 یکی از مهمترین فاکتور ها تعادل در نهایت سرعت است و کسانی که قدشان بلندتر است بیشتر در جابجایی ها دچار بی تعادلی میشوند برای رفع مشکل باید علاوه بر تمرین با تقویت رشد عرضی بدن خود تناسب قدو عرضی در پیکر خود ایجاد کنید​

9 کسانی که ذهن تصویر ساز دارند در کاتا موفق ترند​

10​

هیچ. کاری در این جهان غیر ممکن نیست فقط کسی که استعداد دارد زودتر. و بیشترنتیجه میگیرد​

اما استعداد شرط اصلی نیست مربی, عقل, تمرین, پشتکار ,علاقه, ارامش ,خوانواده ,برنامه ,زمان و... لازم است​

 

[claccik39]

«بحثی پیرامون کاتا» در تمرینات و مسابقات کاراته (KARATE)، دو قسمت عمده به نامهای کاتا (KATA) و مبارزه (کومیته = KUMITE) وجود دارد. کاتا به تمرینات رسمی گفته میشود؛ که مجموعه ای از حرکات و تکنیکهای دفاعی و حمله ای با حریفان فرضی در خط اجرایی مشخصی به نام «اِمبوسِن» (EMBUSEN) میباشد. در حقیقت کاتا از طریق تمرینات طاقت فرسا، مبارزات و تجربه های روحی و عاطفی اساتید بزرگ بوجود آمده است. امروزه حدود بیش از ۷۰ نوع کاتا اجرا میگردد. با تمرینات صحیح کاتا میتوان با یک تیر چند نشان را مورد هدف قرار داد. تعدادی از مزایای مزبور عبارتند از: پرورش جسم، تقویت استخوانها و عضلات (بمانند وزنه زدن، عضلات بدون ازدیاد محسوس حجم تقویت شده؛ مویرگهای خونی بیشتری در بدن ایجاد میشود که سبب بهبود عمل خون رسانی به اعضای مختلف میگردد و از بیماریهایی چون سکته مغزی و قلبی و واریس رگهای پا جلوگیری مینماید.)، افزایش و پیشرفت در عکس العملهای سریع، بهبود سرعت، رسیدن به قدرت مطلوب، بالا رفتن سطح فنی و تکنیکی، بارور شدن عاملهای اساسی معنوی، روحی و شخصیتی مانند: اعتماد بنفس، شجاعت، خونسردی، تواضع و فروتنی، انضباط و هماهنگی بهتر اعضای مختلف بدن با سلسله مغز و اعصاب. در آزمون اخذ درجات (کیو و دان) کاتا یکی از مراحل مهم و تعیین کننده امتحانات مربوطه میباشد و دارای امتیاز بالایی در موفقیت یک کاراته کا در این زمینه است. در حقیقت اجرای یک کاتا توسط هنرجوی کاراته نشانگر رعایت عوامل و خصوصیات آن فُرم میباشد که عبارتند از: شکل صحیح تکنیک (کیهون = KIHON)، سرعت، قدرت، چاکوگان (هدف گیری، نقطه نگاه، در زمان اجرای کاتا نگاه باید بجایی معطوف شود که تکنیک در آن جهت اجرا گردیده است.)، ذانشین [ذخیره فکری، هوشیاری کامل، فرد کاتارو باید بعد از پایان کاتا با هوشیاری به حالت یوی (حالت آماده بودن) همراه با آرامش برود.]، کیمه (اِتمام کامل تکنیک و آزاد ساختن انرژی در لحظه پایان اِجرای آن)، تنفس و کنترل آن، استفاده از مرکز ثقل و حفظ تعادل، ریتم، انبساط و انقباض بموقع عضلات. بنابراین به حق میتوان اِدعا نمود که کاتا، روح و ادبیاتِ کاراته میباشد.

​

 

[claccik39]

كاراته با "ری" آغاز می‌شود و خاتمه می‌يابد و معنای آن عبارت است از "احترام و تواضع". شاگردان كاراته، نه تنها در دوجو(محل تمرين كاراته) اين موضوع را رعايت می‌كنند، بلكه با تمام مردم همين احترام و تواضع را اعمال می‌كنند. ری دارای مفاهيم: خدا، بخشش و سخاوت نيز هست. پس ری عبارت است از روحيه "تشكر كردن، سپاسگزاری و ستايش" آنچه داده شده.می‌خواهيم ببينيم كاراته بدون ری چگونه می‌توانست باشد. مسلماً شاگردان مطالب استاد را بخوبی ياد نمی‌گرفتند چرا كه بخش مهمی از مفهوم "ری" گوش دادن و توجه كردن بسيار زياد به استاد است. بدون "ری" كاراته می‌توانست بسيار خطرناك نيز باشد چرا كه همكاری كردن جهت كسب اطمينان از امن بودن محيط كلاس كاراته، يكی ديگر از بخشهای مهم مفهوم "ری" است و بدون آن شاگردان احساس آزادی می‌كنند كه جراحاتی غير ضروری وارد كرده و يا در كلاس ناهماهنگی و مزاحمت به وجود می‌آورند. در كاراته همانند جامعه، روابط صحيح، سليس و روان بين انسانها و مكالمات آنها بستگی زياد دارد به اعمال احترام و تواضع نسبت به يكديگر.روشی كه شاگردان كاراته برای ادای احترام به كار می‌برند، تعظيم كردن است. شاگرد، قبل و بعد از كلاس، به استاد تعظيم می‌كند. شاگردان قبل از شروع كار به يكديگر نيز تعظيم می‌كنند. حتی قبل و بعد از مسابقات، كه در آن شركت كننده‌ها سخت ترين تلاش خود را برای برنده شدن اعمال می‌كنند، به يكديگر تعظيم می‌كنند كه نشان دهنده احترام متقابل است.به وسيله اجرای "ری" در كلاس كاراته، شاگردان و استادان اعلام می‌دارند كه از داشتن اين فرصت برای يادگيری از يكديگر، قدردانی می‌كنند.هنگامی كه همشاگردی‌‌ها در كلاس كاراته به همديگر تعظيم می‌كنند و مراتب احترام و تواضع را به يكديگر نشان می‌دهند، در واقع مفاهيم سخت كاركردن و انضباط را كه هر كس بايد در كاراته رعايت كند، بهتر درك می‌كنند. با احترام گذاشتن به كلاس و لباس فرم "گی"، شاگردان از داشتن آنها قدردانی می‌كنند.به خاطر بسپاريد كه همه انسانها به اندازه كافی خوشبخت و خوششانس نيستند كه بتوانند كاراته را فرا گيرند. چنانچه اصول "ری" را در زندگی خارج از كلاس كاراته به كار بريد، يك انسان با انضباط و اتيكت به حساب می‌آييد. با انجام ری، هنگامی كه از مهمانانی كه به خانه‌تان آمده‌اند تشكر می‌كنيد به اين معناست كه از تلاش و زحماتی كه آنان متقبل شده‌اند تا در مهمانی خانه شما شركت كنند، سپاسگزاری می‌كنيد. هنگامی كه در سر ميز غذا اصول ری را رعايت می‌كنيد، در واقع به مهمانان احترام گذاشته‌اید چرا كه لحظات خوب و خوشايندی را با آنها سپری كرده‌ايد و وقتی كه به اجرای "ری" در كلاس كاراته عادت كرديد، سعی كنيد آن را در زندگی روزمره هم به كار بريد و هيچگاه به افراد و يا اشياء به عنوان چيزهای بخشيده شده به شما، نگاه نكنيد. اين روح ری است.اُسافرادی كه كاراته تمرين می‌كنند، اغلب اوقات كلمه "اُس" را به كار می‌برند. گاهی اين كلمه را با صدا و لحن صحبت كردن عادی به كار می‌برند و گاهی هنگام ادای آن تا حدودی فرياد می‌كشند. اين كلمه می‌تواند در موارد مختلفی به كار برده شود: سلام، خداحافظ، بله، بسيار خوب و يا می‌فهمم و متوجه هستم. مهم نيست كه اين كلمه چگونه بيان شود، موضوع مهم اين است كه كلمه اُس يكی از درسهای بسيار مهم كاراته است.بخش اول كلمه، "اُ" به معنای فشار آوردن و هل دادن است كه مفهوم آن عبارت است از "تلاش صدرصد". بخش دوم كلمه "س" به معنای "تحمل كردن و بردباری" است. از تركيب معنای دو بخش اين كلمه، به مفهوم "التزام داشتن به بردباری" میرسیم. از طرفی "سو" به تنهايی می‌تواند به معنای "ساكت بودن" نيز باشد و معانی "شمشير يا تيغ" و "قلب" را نيز در بر دارد. بنابراين می‌توان گفت كه: منظور ژاپنی‌ها از تحمل كردن و بردباری تأكيد بر ساكت بودن داردحتی وقتی كه قلب با تيغ يا شمشير بريده شده است. بسيار طبيعی است كه هر كس به دنبال تقويت و تشويق شدن در ازای تلاش خود در جهت انجام كاری می‌باشد. اين يكی از اصولی است كه جامعه ما با آن حركت می‌كند. متخصصين در ازای كار حرفه‌ای‌شان، پول دريافت می‌كنند. معلمين، به شاگردانی كه سخت كار كرده‌اند، نمره‌های بالا می‌دهند و از اين طريق به آنها جايزه می‌دهند. والدين، فرزندان خود را به خاطر تلاش زياد در انجام کاری، تشويق می‌كنند.ولی كاراته عبارت است از ديسيپلين و نظمی كه در برگيرنده مقدار بسيار زيادی درون انديشی یا خود انديشی است و "خود انديشي یا درون انديشی" بيشتر در رابطه است با "تكذيب ناپذيری يا انكار ناپذيری" تا تشويق و جايزه. متأسفانه بعضی از شاگردان كاراته تنها هنگامی كه می‌دانند استاد در حال تماشا كردن آنهاست، تظاهر می‌كنند كه سخت مشغول تمرين هستند. اين عده، انرژی بيشتری برای جلب توجه استاد صرف می‌كنند تا يادگيری واقعی كاراته. به عبارت ديگر، تلاش آنهاْ "ساكت و بی‌صدا" نيست. چيزی كه اين عده از شاگردان متوجه نيستند اين است كه آنها در كلاس هستند كه كاراته را ياد بگيرند نه اينكه استاد را تحت تأثير قرار دهند. اگر اين شاگردان بيشتر تلاش خود را در جهت جلب توجه استاد قرار دهند (هنگامی كه استاد آنها را تماشا می‌كند) و در بقيه مواقع تنبل و كم كار باشند، اين مسأله بعدها به هر ترتيب در اجرای تكنيك‌ها به وسيله آنها، منعكس خواهد شد. از طرفی بايد بدانيم آنچه كه استادان كاراته در آن تخصص پيدا كرده‌اند، بستگی تام به سعی و تلاشی كه خود آنها در جهت يادگيری به كار برده‌اند دارد، بدون توقع هيچ پاداش، جايزه يا تشويقی. آنها به صورت كاملا مستقل كار كرده‌اند.هر گلی كه در يك جنگل دور دست رشد كند، به همان قدر زيباستكه گلی در جايی برويد كه همه قادر به ديدن و تماشای آن باشند. در حقيقت، بيشتر استادان كاراته، تمرينات خود را در كوههای ژاپن انجام می‌دادند، جايی كه هيچ كس قادر به تماشای آنها و تشويق و پاداش دادن به آنها نبود.هر بار كه در كاراته "اُس" می‌گوييد، به خاطر داشته باشيد كه الزامی است كه سخت كار كنيد و تحمل و بردباری داشته باشید. اگر هر بار، كلمه "اُس" را از صميم قلب و با افتخار بيان كنيد، می‌توانيد اطمينان داشته باشيد كه در حال انجام كار به درستی و به خوبی هستيد.​

 

[claccik39]

[h=2]MAY 11, 2013[/h][h=3]کاراته دارای قدمتی پنج هزار ساله است[/h]

کاراته‌ ( به ژاپنی:空手 ) یک نوع ورزش رزمی است. به معنای روش مبارزه و دفاع با دست خالی (بدون سلاح) و شامل ضربه‌های سریع دست و پا.

کاراته دارای قدمتی پنج هزار ساله است و یکی از استادان اولیه و مبتکران این فن بودیدهاراما است که حدود ۵۲۵ سال قبل از میلاد مسیح می زیسته است. وی که از پیشوایان مذهبی بودایی بود، به تنهایی از هند به راه افتاد و پس از راهپیمایی چند هزار کیلومتری خود و با پشت سر گذاشتن موانع طبیعی بسیار مشکل موجود در آن زمان به چین رسید و در ایالت هون نان و معبد شائولین اقامت گزید. تعالیم بودیدهاراما شامل تمرینات شدید انضباطی و رعایت پرهیزکاری بود. وی 9 سال رنج و ریاضت همراه با تفکر و برای این که شاگردانش نیز بتوانند در مقابل ساعت‌های طولانی تفکر و اندیشه تاب مقاومت بیاورند و نیز با زورگویانی که تعالیم مذهبی و مردان دین را سد راه خود می‌‌دیدند به مبارزه و مقابله برخیزند 18 حرکت تمرینی را ابداع نمود که در حقیقت زیر بنای حرکات کاراته امروزی است.
کاراته امروزی شکل تکامل یافته ای از کمپوی چینی (بوکس چینی) می‌باشد که در ابتدا اوکیناواته نامیده میشد. از هنگامی که حکومت‌های استبدادی در چین سلسله کینک ۱۶۴۴ سلسله ساتسوما در اوکیناوا به منظور جلو گیری از ورزیده شدن مخالفان و نیز تحت کنترل در آوردن مردم قانون منع استفاده از شمشیر را به مورد اجرا گذاشتند و به جمع آوری سلاح‌های رزمی اقدام نمودند مردم به سوی آموزش هنر مبارزه با دست خالی روی آوردند که همین امر باعث شکوفایی هرچه بیشتر کاراته شد.
در سال ۱۹۲۱ یکی از بزرگ‌ترین استادان کاراته جزیره اوکیناوا گیچین فونا کوشی ۱۸۶۸-۱۹۵۷ توانست با قدرت و ظرافت تمام کاراته را به ژاپن معرفی نماید و برخی دیگر از هنر جویان که تحت تعلیم بزرگ‌ترین استادان اوکیناوا قرار گرفته بودند، تکنیک‌های سنتی را با یکدیگر ترکیب نموده و سبک‌های متعددی از کاراته را به وجود آوردند.
سال ۱۳۴۲ سال ورود كاراته به ایران توسط هرمز میربابایی و محمدعلی صنعتكاران و فرهاد وارسته هستند می‌‌باشد.
در حال حاضر، سبکهای مختلف کاراته، بالغ بر صدها سبک می‌شود که در واقع، بازگشت همه آنها به چهار سبک اصلی و مادر از سبک‌های اصلی و کنترلی و یک سبک نیمه کنترلی می‌‌باشد.
* سبک های کنترلی عبارت‌اند از:
* شوتوکان بنیان گذار: گیچین فونا کوشی. در این متد توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شود .
* شیتوریو بنیان گذار: کنوا مابونی. شیتوریو متشکل از دو سیستم ناهاته و شوری ته در کاراته می‌‌باشد.
* گوجوریو بنیان گذار: میاگی چوجون. گوجوریو روش سفت و نرم، که در اوکیناوا شکل گرفت و و متعلق بعنوان پیونده سیستم ناهاته در کاراته می‌‌باشد.
* وادوریو بنیان گذار: اوتسوکا هیرونوری. وادوریو یعنی : راه صلح، روش صلح، روش صلح جویانه.
* سبک های غیر کنترلی عبارت است از:
* کیوکوشین بنیان گذار: ماسوتاتسو اویاما کیوکوشین کای، از عناصر مختلفی که نشات گرفته از تجریبات اویاما وسبک های دیگر است، به وجود آمد.
* توضیح کامل تر:
* سبک های کاراته بسیار متعدد و بالغ بر صد نوع سبک رسمی در دنیا وجود دارد.اصول کلی و پایه ی سبک های کاراته با هم یکی است و فرق آن ها در نحوه ی بکار گیری آن هاست.
* بطور کلی سبک های کارته به سه دسته تقسیم می‌شود
* سبک های کنترلی
* سبک های غیر کنترلی
* سبک های رینگی

​

 

[vadorio514]

its very good