● دیفن باخیا (Dieffenbachia spp)
گیاهی است که شاید خیلی از شما آن را در خانه داشته باشید. دیفن باخیا حاوی ماده ای سمی است که در دهان و زبان، ایجاد سوزش و درد شدید می کند و مخاط دهان را متورم می کند. البته خود این ماده سمی کشنده نیست، ولی می تواند بافت های دهان را آن قدر متورم کند که راه نفس کشیدن را ببندد و باعث خفگی و در نهایت منجر به مرگ شود. سم موجود در دیفن باخیا می تواند آن قدر زبان را متورم کند و به آن آسیب برساند که فرد آسیب دیده تا مدت ها نتواند درست صحبت کند.
یکی دیگر از انواع گیاهان آپارتمانی است که در تمام بخش های خود، شیره ای سمی دارد که باعث خارش و سوزش لب و دهان می شود.
در بعضی از موارد، مسمومیت با درد شدید معده همراه است. یعنی مواد سمی گیاه به دستگاه گوارش آسیب می رساند. تمام مواد گوارشی به کبد می رسند و البته کبد سالم، مواد سمی را دفع یا خنثی می کند اما سموم گیاهان به بافت های کبد آسیب می رسانند. بعضی از مواد سمی، مستقیماً روی دستگاه گردش خون تاثیر می گذارند. مثلاً بعضی از ترکیبات موجود در پیاز گل ها باعث ترکیدن گلبول های قرمز خون می شوند. مثلاً بسیاری از شبدرها، ماده ای دارند که وقتی در محلی مربوط واقع شوند، کپک ها، آن ها را به دیکومارین تبدیل می کنند. تاثیر دیکومارین بر روی خاصیت لخته شدن خون است و موجب نوعی بیماری می شود که یکی از ویژگی های آن بند نیامدن خون است.
یکی دیگر از گیاهان آپارتمانی است که به دلیل گل های زیبایی که دارد، خیلی مورد توجه علاقه مندان به گل ها و گیاهان آپارتمانی است. تمام بخش های این گیاه سمی است و خوردن آن، باعث تهوع، استفراغ، کندی ضربان قلب و کاهش فشار خون می شود. علائم و همه نشانه ها و جزئیاتش شبیه به گل صدتومانی است.
● یاس (Gelsemium sempervirens)
تمام قسمت های این گیاه سمی هستند و باعث حالت تهوع و استفراغ می شوند و نباید مورد مصرف قرار گیرند. احتمال بیماری با خوردن عسل این گیاه زیاد است. شیره گیاه باعث خارش پوست در انسان های حساس می شود. مسمومیت مصرف این گل در کودکان به مراتب بیشتر است.
