هنگام صبح
بوسههایش را میستاند
سپس یک قهوه عربی برایم آماده میکند
و برای بارِ هزارم از عشقمان میپرسد
و پاسخ میدهم
من شهیدِ دستانی هستم
که هنگام صبح
برایم قهوه آماده میکنند ...
حالا میفهمم که نوشتن از عشق، خوشبختی است. اینکه بتوانی هنوز به عشق فکر کنی، خوشبختی است. نوشتن شعرِ عاشقانه خوشبختی است و حتی نوشتن از فراق یار، خوشبختی است.